ตอนที่559ปฏิเสธสงชัย(6)

ตอนที่ 559 ปฏิเสธสงชัย (6)

“ฉันได้ยินมายคำว่าคุณยังไม่ได้กินข้าว ฉันก็เลยต้มโจ๊กให้ คุณ ตอนนี้คุณไม่สบาย กินอย่างอื่นก็ไม่ค่อยสะดวก กินโจ๊ก กว่านะ !” จิตาภาพูด

คำพูดของเธอเหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิ ทำให้หัวใจของ

เขาอบอุ่นอย่างอ่อนโยน

สงชัยยืนอยู่ตรงนั้นแล้วมองไปที่เธอพลางพยักหน้า

ในช่วงเวลานี้อาจจะขโมยมา เขาจึงอยากหยุดเวลาใน

ช่วงนี้

จิดาภามองไปที่เขา “ใช่แล้ว เดี๋ยวหลังจากคุณกินข้าว เสร็จก็ไปพักผ่อนนะ ก่อนนอนตอนกลางคืนก็กินยาอีกสองเม็ด พรุ่งนี้ก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไรแล้ว !!

เห็นความตื่นเต้นของจิดาภา สงชัยก็ขมวดคิ้วขึ้น “คุณจะ ไป ?”

จิดาภาพยักหน้า “อืม !” สายตามองออกไปนอกหน้าต่าง ตอนนี้ก็มืดแล้ว เธอไม่อยากให้พันเดชเป็นห่วง

“ท้องฟ้ามืดแล้ว ฉันก็ควรจะกลับได้แล้ว !” พูดจบจิดาภา ก็เก็บข้าวของเล็กน้อยแล้วจะออกไป
ให้อดทนอีกก็อาจจะอดทนไม่ไหวแล้ว

สงชัยคว้าเธอไว้กะทันหันแล้วกอดเธอเอาไว้จากข้างหลัง บางทีการที่เธอไปในครั้งนี้ เขาก็อาจจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว เห็นได้ชัดว่าร่างของจิดาภาชะงัก “สงชัย คุณ…….

“อยู่ก่อน อยู่เป็นเพื่อนผมอีกสักหน่อยได้ไหม ?” สงชัย มองไปที่เธอ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแหบห้าวทั้งยังมีความวิงวอน

จิดาภาตกตะลึงแล้วเอ่ยปากพูดขึ้น “ท้องฟ้ามืดแล้ว ฉัน

ควรจะกลับได้แล้ว ไม่งั้นพันเดชจะเป็นห่วง !!

พันเดช……

คําสองคํานี้สําหรับสงชัยแล้วมันคือการโจมตี !

ร่างกายของสงชัยชะงัก สีหน้าตึง “สำหรับคุณแล้ว เขา สําคัญขนาดนั้นเลยเหรอ ?

จิดาภาไม่ได้ลังเลสักนิดเดียว แล้วเอ่ยปากพูดขึ้น “ใช่ สําคัญมาก !”

สำหรับเธอแล้ว ในตอนนี้พันเดชสำคัญมากกว่าชีวิตของ เธอซะอีก

คำตอบนี้ทำให้ในหัวใจของเขาเจ็บปวดอย่างรุนแรง

“เอาล่ะ ฉันควรจะกลับแล้ว !” พูดจบจิดาภาก็จะไป

“จิดาภา !” ขณะนั้นสงชัยก็ตะโกนเรียกขึ้นมากะทันหัน
จิดาภายืนอยู่ตรงนั้น หัวใจเต้นอยู่ตลอดเวลา ที่เต้นไม่ใช่ เพราะอย่างอื่น แต่เป็นสัญชาตญาณอย่างหนึ่งว่าสงชัยจะพูด อะไรบางอย่างกับเธอ

เธอไม่เคยอยากที่จะได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากสงชัยตลอด

ชีวิต

“ค่ามากแล้ว คุณอย่าลืมกินอาหารแล้วค่อยพักผ่อนนะ !” พูดจบจิดาภาก็จะไป

แต่วินาทีต่อมาสงชัยก็ดึงเธอกลับมากะทันหัน แล้วกอดไว้

ในอ้อมอก พลางจูบไปที่ริมฝีปากของเธอ

จิดาภาตกตะลึง ดวงตาเบิกกว้างทันที แล้วมองไปที่สงชัย นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะทำเรื่องแบบนี้กับเธอออกมาได้ แล้วผลัก เขาออกไปอย่างรุนแรงทันทีโดยไม่ได้ลังเล

เพี้ยะ หนึ่งเสียง

ฝ่ามือหนึ่งอันก็สะบัดไปบนหน้าของเขา

สงชัยตกตะลึง

หัวก็เฉียงไปเล็กน้อย

จิดาภาไม่ได้รู้สึกว่าฝ่ามือ ตบผิดไป

มองไปที่สงชัยแล้วเอ่ยปากพูดคำต่อคำ “ฝ่ามือนี้คือฉัน ตบให้คุณตื่น สงชัย ถ้าคุณยังมีสติอยู่ก็ไม่ควรจะทำกับฉันแบบ
สงชัยยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับใบหน้าที่เฉียงไปเล็กน้อย จากค่อยๆ หันมองจิดาภา

จิดาภาหายใจเหตุผลอื่น แต่เพราะฉันเขา เขาให้ความรู้สึกและความ รักทดแทนได้ !”

“หวังความเหมือนเพื่อน ไม่อยากจะเปลี่ยนความสัมพันธ์ถ้าคุณยัง ยืนยันแบบนี้อีก ฉันว่าพวกจิดาภาก็มองไปเขาอย่างนัยแล้วหันหลังเดิน ไป

ส่วนสงชัยก็ยืนอยู่ตรงนั้น สีหน้าขาวซีดผิดปกติ แต่ ดวงนั้นลึกลับอย่าง……..