ตอนที่558ปฏิเสธสงชัย(5)

ตอนที่ 558 ปฏิเสธสงชัย (5)

มองไปที่สายตาของสงชัย ราวกับว่าถูกค้อนทุบลงไปใน

หัวใจของจิดาภา จากนั้นจึงยิ้มออกมาก “ฉันจะช่วยจัดห้องให้ คุณ !”

ได้ยินสิ่งนี้สงชัยก็แข็งทื่ออยู่ชั่วขณะและปล่อยจิดาภาไป

“อ้อ !”

เห็นท่าทางตึงเครียดของเขา จิดาภาก็แสร้งทำเป็นยิ้ม แย้มอย่างผ่อนคลาย “คุณเพิ่งกินยาเสร็จ พักผ่อนดีๆ เลย !” สามารถพูดได้ไหมว่าเขาไม่อยากพักผ่อน ?

เขากลัวว่าหลังจากเขานอนหลับแล้วจิดาภาก็จะจากไป !

เขายอมที่จะไม่นอน

“คุณจะไปไหม ?” สงชัยมองไปที่เธอแล้วพูดขึ้น

จิดาภาตะลึงงัน “จะไปเมื่อไหร่ ฉันจะบอกคุณนะ !” เธอก็ยังคงไปอยู่……

สงชัยพยักหน้า

“เอาล่ะ คุณพักผ่อนก่อนเถอะ !!
พูดจบจิดาภาก็ลุกขึ้นแล้วช่วยจัดห้องให้เขา

สงชัยนอนอยู่ตรงนั้น หรี่สายตาขึ้น แต่สายตาก็ยังมองไป

ที่ร่างของจิดาภาเสมอ เธอเดินไปที่ไหน สายตาของเขาก็มอง

ไปตรงนั้น

หลังจากผ่านไปชั่วครู่หนึ่ง จิดาภาก็เดินไปและยืนอยู่ข้างๆ

เขา “เอาให้ฉัน !!

สงชัยตกตะลึง “อะไรนะ ?”

“เครื่องวัดอุณหภูมิไงล่ะ!”

ขณะนั้นสงชัยก็นึกอะไรขึ้นมาได้ แล้วดึงเครื่องวัดอุณหภูมิ มอบให้เธอทันที

จิดาภาหยิบมาแล้วมองไปที่อุณหภูมิ “สามสิบเก้าจุดห้า องศา คุณสามารถอดทนได้อีกสองสามวัน แต่ตอนนั้นฉันจะไม่ ได้มาเยี่ยมคุณที่บ้าน แต่จะได้ไปเยี่ยมคุณที่โรงพยาบาล สงชัย

“คุณนอนดีๆ เถอะ ฉันจะออกไปทำอาหารนิดๆ หน่อยๆ ให้คุณกิน !” พูดจบจิดาภาก็เดินไป

สงชัยนอนอยู่ตรงนั้น มองไปที่เงาหลังของจิดาภา มีความ รู้สึกที่ไม่สามารถพูดออกมาได้

ไม่รู้เลยว่าเป็นเพราะฤทธิ์ของยาหรือไม่ สงชัยรู้สึกง่วง มาก จิดาภาเพิ่งออกไป ในไม่ช้าเขาก็เผลอหลับไปแล้ว
หลังจากจิดาภาออกไป ก็ประเมินคฤหาสน์ของเขาอย่าง ละเอียด การออกแบบมีสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ ไม่ใช่สไตล์ ยุโรปและอเมริกา แต่เป็นการออกแบบที่ทันสมัย ดูสะอาดมาก

จิดาภาเดินลงไป หลังจากถึงห้องครัวก็ไม่มีของอะไรอยู่ ข้างในจริงๆ ในเมื่อไม่มีทางเลือกจริงๆ จิดาภาจึงโบกรถไปซื้อ ของกินมากมายกลับมา

เมื่อเอาของวางใส่ไปในตู้เย็นแล้ว จิตาภาถึงได้รู้สึกว่า บ้านหลังนี้มีชีวิตชีวาขึ้นมา

เอาข้าวออกมาเล็กน้อย แล้วทำอาหารให้เขา

เวลานาทีต่อวินาทีผ่านไป ก็ไม่รู้ว่าผ่านไปนานมากแค่ไหน แล้ว ฟ้าก็มืดแล้วจิดาภายังคงอยู่ในห้องครัว

สงชัยหลับไป และหลังจากที่ตื่นขึ้นมาก็รู้สึกเบาตัวมากขึ้น

แต่สิ่งแรกที่เขาทำคือเขาลุกขึ้นแล้วไปหาตัวจิดาภา

ออกจากห้องมา เห็นว่าห้องนั่งเล่นไม่มีใครสักคน คิ้วของ เขาก็ขมวดขึ้น เธอไปแล้วหรือ

ขณะที่กำลังคิดอยู่ ก็มีเสียงส่งมาจากห้องครัว สงชัย ขมวดคิ้วขึ้นแล้วเดินลงมาจากชั้นบนอย่างช้าๆ

เมื่อเดินไปถึงประตูห้องครัว ก็มองไปเห็นร่างของจิดาภา กำลังวุ่นอยู่ข้างใน

ในตอนนั้นใจของเขาก็กระโดดขึ้น

เขาชอบมองเงาหลังของจิดาภาที่ยังอยู่ในห้องครัวที่สุดเลย โดยเฉพาะเวลาที่ยุ่งเพื่อตัวเอง มีเพียงในเวลานั้นที่เขา

รู้สึกอบอุ่นเป็นพิเศษ

นั่นเป็นความรู้สึกที่บ้าน

เขาจึงรู้สึกสงบใจขึ้นมาอย่างประหลาด อาจเป็นเพราะรู้สึกว่าข้างหลังมีคนจ้องมองเธออยู่ตลอด จ ดาราหันกลับไปก็มองไปเห็นสงชัย

“คุณตื่นแล้วเหรอ ?” เธอถามขึ้นด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มนั้นก็ เหมือนเห็นเพื่อนคนหนึ่งที่ไม่ได้เจอกันมานาน

สงชัยพยักหน้าแล้วมองไปที่จิดาภา ในใจมีความรู้สึกที่ ไม่สามารถพูดออกมาได้ ขณะนั้นจิดาภาก็เดินไป แล้วยื่นมือออกไปสัมผัสหน้าผาก

ของเขา หลังจากรู้สึกได้แล้วจึงพยักหน้า “อืม ไม่ได้หนักขนาด

นั้นแล้ว !”

สงชัยยืนอยู่ตรงนั้น สายตาจ้องตรงไปที่จิดาภา พยายาม ที่จะอดทนแรงกระตุ้นที่อยากจะวิ่งเข้าไปกอดเธอ