ตอนที่535ขอสิ่งที่ชดเชย(6)

ตอนที่ 535 ขอสิ่งที่ชดเชย(6)

แต่ว่าตุลยารู้สึกไม่พอใจ เลยหันไปมองเอลิสต์ “ฉันไม่ เคยเข้าไปเยี่ยมคุณสักครั้ง และเธอเป็นคนช่วยคุณออกมา ทำไม คุณเกลียดฉันมากใช่ไหม?

“เปล่า!” เอลิสต์พูดขึ้นเสียงเรียบ

“งั้นคุณซาบซึ้งมากที่เธอช่วยคุณใช่ไหม?”

เอลิสต์ “.………….

เขาขี้เกียจตอบกลับ

“ตอบฉันมา คุณซาบซึ้งมากใช่ไหมที่เธอช่วย?

“เปล่า!”

“ใช่หรอ?”

“ใช่!”

“งั้นก็ดี คุณก็ไปฆ่าเธอสิ!” ตุลยาพูดขึ้น

เอลิสต์หยุดชะงักไปชั่ววูบ และมองตุลยาด้วยสีหน้าที่นึก ไม่ถึง “คุณพูดอะไรนะ? คุณบ้าไปแล้วหรือไง?!”

“ทําไม? เสียดายหรอ?”
“ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคุณถึงทำแบบนี้!

ตุลยากระตุกยิ้มอันเย็นชาขึ้น “ฉันแค่ล้อเล่นเท่านั้น! เอลิสต์ “.………….

“ฉันแค่อยากจะดูว่า คุณยังเหมือนเดิมกับฉันไหม!” พูดถึง สุดท้าย ตุลยาก็ขุ่นเคืองใจที่จิดาภาช่วยเอลิสต์

เอลิสต์เม้มริมฝีปากแล้วมองเธอ “ผมจะพูดอีกหนึ่งครั้ง ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ ต่อให้เธอช่วยผมก็ตาม!

ได้ยินคำอธิบายของเขา ตุลยาจึงแสยะยิ้มขึ้น “ใช่หรอ?”

“ใช่” เอลิสต์พูดขึ้นอย่างยืนหยัด ไม่มีแม้แต่อาการลังเล

เหอะๆ

ตุลยายิ้มขึ้น เธอมีวิธีที่จะลองใจเขาแน่นอน!

หลายวันมานี้

เธอดูออกว่าพันเดชใกล้จะยุ่งเป็นบ้า

วันครบรอบสองปีของบริษัทใกล้จะมาถึง ทุกคนต่าง เตรียมตัวเกี่ยวกับงานนี้

พันเดชพูดไปแล้ว พนักงานทุกคนต้องมาร่วมงาน ดังนั้น งานฉลองครบรอบครั้งนี้ ทั้งรอคอยให้มาถึงทั้งเหน็ดเหนื่อย ใน ขณะเดียวกัน
และจิดาภาก็ใกล้จะมีชีวิตที่ยุ่งวุ่นวาย และได้ปล่อยวาง เรื่องของตุลยาไปก่อน สำหรับเธอแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดไม่ใช่ การแก้แค้น แต่เป็นการที่ได้อาศัยอยู่กับคนรอบข้างอย่างอยู่ดี มีสุข

ยิ่งไปกว่านั้น ช่วงนี้เป็นช่วงที่บริษัทยังที่สุด เธอก็ไม่มีเวลา ไปคิดถึงเรื่องอย่างอื่น

ต่อให้เธอกำลังยุ่งอยู่ แต่ก็ไม่ยุ่งเท่าพันเดช

บางครั้งพันเดชยุ่งกับงานถึงตีสามตีสี่ จิดาภาก็รู้สึกเอ็นดู

เขามาก

ดังนั้น จิดาภาจึงได้ไปเยี่ยมคุณยายตระกูลฐิตานันที่โรง พยาบาลอยู่บ่อยๆ เพื่อที่จะแบ่งเบาภาระของพันเดช

ไม่นาน ก็ถึงเวลาหนึ่งวันก่อนที่จะจัดการครบรอบสองปี

ของบริษัท

พัชเดชยังคงกลับมาตอนตีสาม จิดาภานอนอย่างสลืม สลือ พอเห็นพันเดชนอนลงจึงเอ่ยถามขึ้น “เหนื่อยไหม?”

“ทำไม? เอ็นดูผมหรือไง?” พันเดชเอ่ยพูดขึ้น พอได้ยินแบบนี้ จิดาภาไม่ได้ปฏิเสธ จึงพยักหน้า “อั้ม”

พันเดชยิ้มขึ้นแล้วดึงมือของจิดาภามาหอม “ได้ยินแค่ คำๆเดียวของคุณ ผมก็พอใจแล้ว!”

จิดาภากระตุกยิ้มอ่อนๆขึ้น
พันเด นอนคว่ำอยู่บนเตียง ดูท่าทางที่แสนเหน็ดเหนื่อย ของเขา จิดาภาที่อยากจะเอ่ยพูดบางอย่างขึ้น เวลานี้ พันเดช ก็ได้พูดขึ้น “จิดาภา……”

“อื้ม?”

“คุณยอมอยู่กับผมตลอดชีวิตไหม?” จู่ๆเขาก็ถามขึ้น

จิดาภาตกตะลึงขึ้นมาทันที นึกไม่ถึงว่าเขาจะถามแบบนี้ อย่างกะทันหัน แต่ก็ไม่ได้ดูจริงจังมากนัก แค่มองเขา “ถ้าคุณ ไม่เปลี่ยนแปลง ฉันก็จะไม่เปลี่ยนแปลง!” นี่เป็นคําตอบของเธอ

ได้ยินแบบนี้ พันเดชจึงเงยหน้าขึ้น แล้วมองจิดาภา จาก นั้นก็กระตุกมุมปากแล้วเผยยิ้มอันอ่อนโยนขึ้น “ได้ ผมรู้แล้ว!” พูดไป ก็หอมหน้าผากของจิดาภา “พอได้แล้ว รีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ก็จัดงานฉลองขึ้นแล้ว ถึงเวลาคุณจะเหนื่อยกว่านี้ รีบพัก ผ่อนเถอะ!”

จิดาภาพยักหน้า “อืม!”

ทันใดนั้นเธอก็นอนลง พันเดชกอดเธอไว้ พวกเขาสองคน ก็หลับใหลไป……

แค่ว่ารอให้ถึงพรุ่งนี้ พวกเขาจะเป็นยังไง?