ตอนที่531ขอสิ่งที่ต้องชดเชย(2)

ตอนที่ 531 ขอสิ่งที่ต้องชดเชย(2)

น้ำเสียงที่ทำให้คนลุ่มหลง

ในค่ำคืนที่แสนมืดมัว และมีวิญญาณชั่วร้ายสถิตอยู่

จิดาภาขี้เกียจตอบสนองเขา แค่ทิ้งท้ายคำๆเดียวให้เขา “ฉันนอนก่อน เชิญตามสบาย!”

เชิญตามสบาย?

ได้ยินแบบนี้ พันเดชจึงขมวดคิ้วขึ้นเป็นปม

และคิดว่ามันจะเป็นไปตามที่เขาคิด

“งั้นก็ดี ผมจะทำตามสบาย…….” พูดไป มือของเขาก็สอด เข้ามาใต้ผ้าห่มของเธอ จากนั้นก็ลูบไปลูบมาบนผิวอันขาด ผุดผ่องของเธอ

พึ่งจะสัมผัสกับเขา จิดาภาก็ได้ตื่นขึ้นมาทันที จากนั้นก็ หยุดการกระทำของมือพันเดช “พันเดช หยุดกวนฉันได้แล้ว ฉัน เหนื่อยมากจริงๆ!” จิดาภาพูดขึ้น

เห็นจิดาภาทำสีหน้าแบบนี้ พันเดชจึงได้หัวเราะออกมา อย่างทนไม่ได้ “พอเถอะ ไม่กวนคุณแล้ว ผมไปอาบน้ำก่อน ออกมาค่อยจัดการกับคุณ……..
จิดาภาจึงคลี่ยิ้มอันงดงามออกมา “คุณพันเดซคะ

เถอะค่ะ…….

รีบไป

พันเดชมองเธอ จากนั้นก็กระตุกมุมปากขึ้นอย่างชั่วร้าย “รอให้ผมออกมาค่อยจัดการกับคุณ!” พูดไป เขาก็ได้ประทับ จูบลงบนหน้าของจิดาภาอย่างลุ่มลึก จากนั้นก็เดินไปที่ห้อง อาบน้ำ

จิดาภานอนอยู่ที่นั่น จากนั้นก็มองแผ่นหลังของพันเดช แล้วกระตุกมุมปากเผยยิ้มออกมา……

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป พันเดชก็ได้ออกมาจากห้องอาบน้ำ ดาภาก็ได้หลับใหลไปแล้ว ทีหลังเขาที่คิดจะลงโทษเธอก็ได้ลด ลงทันที

จากนั้นก็เดินไปนอนอยู่บนเตียง แล้วจ้องมองหน้าตาตอน นอนหลับของจิดาภา จู่ๆก็รู้สึกสงบลง รู้ว่าหลายวันมานี้เธอวิ่ง อยู่ข้างนอกคงเหนื่อยมากจริงๆ เขาก็ไม่ได้อยากจะทรมานเขา จึงได้แต่ประกบจูบไปที่ริมฝีปากเธอเบาๆ จากนั้นก็กอดเธอแล้ว หลับไป……

หลายวันที่ผ่านไป เขาจะทำให้เธอกลายเป็นคนของเขา อย่างแท้จริง ให้ได้!!!

วันต่อมา

ในบริษัท

หลังจากที่เห็นตุลยา จิดาภาก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
นี่เธอพึ่งจะแท้งไปได้ไม่กี่วัน เธอกลับมาโรงพยาบาลอีก

ครั้ง

เพื่อที่จะไม่ให้ใครสงสัยในตัวเธอ เธอก็สามารถทำทุกวิถี ทางออกมาได้

มองเธอมองเห็นจิดาภามองเธออยู่ ตุลยาจึงกระตุกยิ้มอัน เย็นชาขึ้น “ทำไมหรอคะ? คุณจิดาภาเห็นดิฉันถึงกับทำหน้าตา

สงสัยเลยหรอคะ?”

“น่าสงสัยจริงๆค่ะ!” จิดาภาพูดขึ้นเสียงเรียบเฉย ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าเธอที่ต้องเผชิญกับดุลยาก็รู้สึกเหนื่อย เล็กน้อย

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอเป็นฝ่ายทําร้ายเธอก่อน เธอเลยดูถูก

เธอ

ตุลยามองเธอแล้วแสยะยิ้มออกมา “จิดาภา อย่าคิดว่าแก ทำอะไรลับหลังหน่อยๆ ก็รู้สึกใจเย็นนะ ฉันจะบอกแก ไม่ว่าแก จะทำอะไร ผลสรุปก็เป็นเหมือนเดิม ฉันเป็นฝ่ายชนะ แกเป็น ฝ่ายแพ้!” ตุลยามองจิดาภาแล้วพูดขึ้นเป็นคำๆอย่างชัดเจน น้ำ เสียงของเธอฟังเหมือนเธอชนะไปแล้ว

ได้ยินแบบนี้ จิดาภาจึงยิ้มขึ้น “คุณตุลยา หรือว่าคุณไม่ เคยรู้คำหนึ่งหรือไง? ถ้าไม่ทำเรื่องทั่วๆ ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะมี มาเคาะประตูตอนกลางค่ำกลางคืน ถ้าคุณบริสุทธิ์ใจ แล้วจะ กลัวฉันทําอะไรไปทำไม?
“อีกครั้ง ฉันไม่เคยเห็นว่าคุณเป็นคู่ปะทะของฉันเลย!! ดาภาพูดขึ้น น้ำเสียงและรอยยิ้มของเธอเต็มไปด้วยการดูถูก เหยียดหยาม

จริงอย่างที่เธอว่า เธอไม่เคยเห็นตุลยาเป็นคู่ปะทะของเธอ เลย และไม่ได้อยากจะแก่งแย่งอะไรกับเธอ ในสายตาของเธอ เธอไม่ใช่คู่ปะทะของเธอ

ตอนนี้เธอกลายเป็นแบบนี้ไปได้ ก็เพราะเธอทำตัวเธอเอง

ตุลยาแสยะยิ้มออกมา “จิดาภา ดีแต่ปากมันไม่มี ประโยชน์อะไรอยู่แล้ว วันหนึ่ง แกจะเสียใจที่ตัวเองกลับ เมืองAมา!”

จิดาภายืนอยู่ตรงนั้นแล้วแสยะยิ้มออกมาไม่หยุด แล้วไม่ ได้สนใจเธออีกต่อไป ตุลยาจึงมองจิดาภาสักพัก จากนั้นก็หัน หลังแล้วเดินจากไป

ตอนช่วงบ่าย เพราะว่าร้านใหม่ของไปรยาใกล้จะเปิดแล้ว ดังนั้นไปรยาจึงให้จิดาภาไปซื้อของกับเธอ ทันใดนั้น หลังจาก ที่พวกเธอเลิกงาน จิดาภาเลยไปออฟฟิศของพันเดช