ตอนที่517สร้างเซอร์ไพรส์ (6)

ตอนที่ 517 สร้างเซอร์ไพรส์ (6)

พันเดชมองไปที่ของที่เขากิน “เอามาจากไหน ?”

“เอ่อผม………คนอื่นส่งให้ครับ !” นึกถึงคำเตือนของจิดา

ภา เขาจึงไม่กล้าพูดความจริง

เขาไม่ได้ตั้งใจจะโกหกจริงจริง

นี่ก็เพื่อเป็นการสร้างเซอร์ไพรส์ให้กับเขาเช่นกัน !

พันเดชมองไปที่เขาแล้วเลิกคิ้วขึ้น “แฟนส่งให้เหรอ ? เจ๊กเกือบจะสำลักอีกครั้ง “ไม่ ไม่ใช่….….…..

ถ้าเขาบอกว่าใช่ แล้วพอรู้ว่าเป็นจิดาภาส่ง จะฆ่าเขาไหม

เนี่ย ?

แต่ไม่ว่าเขาจะปฏิเสธยังไง พันเดชก็คิดไปแบบนี้อยู่แล้ว

“กินต่อไปเลย !” พูดจบเขาก็หันหลังเดินไปยังออฟฟิศ

เห็นได้ว่าสีหน้าของเจ้าไม่ค่อยดี

เจ๊กยืนมองอยู่ข้างหลังก็สามารถจินตนาการได้ถึงภาพ แห่งความสุข หลังจากเจ้านายเข้าไป……..

หลังจากพันเดชเดินเข้าไปก็ได้กลิ่นที่แปลกมาก
จึงขมวดคิ้วขึ้น ขณะนั้นข้างหลังก็มีหนึ่งร่างกระโจนขึ้นมา “อย่าขยับ ถ้ารู้ตัวคุณก็เอาเงินที่ตัวของคุณออกมา !

พันเดชยืนอยู่ตรงนั้น หันหลังให้เธอ หลังจากได้ยินเสียง จึงยิ้มออกมาที่มุมปาก “ไม่มีเงิน มีแต่หัวใจเพียงเท่านั้น…….

พูดจบเขาจึงหันมาทันที แล้วกดคนที่อยู่ด้านหลังไปที่ผนัง

“เอาไหม ?” เสียงที่มีเสน่ห์เกิดขึ้นในหูของเธอ

จิดาภาพิงผนังแล้วมองไปที่เขา แล้วยิ้มขึ้นที่มุมปาก “คุณ รู้ว่าเป็นฉัน ?”

“ตอนที่เห็นเด็กกินของอยู่ข้างนอกผมก็รู้สึกแปลกใจมาก แล้ว แล้วตอนที่เข้ามาในห้องก็มีถุงวางอยู่บนโต๊ะ คุณคิดว่าผม มองไม่เห็นเหรอ !” พันเดชพูด ปลายจมูกจรดปลายจมูก มุม ปากยกขึ้นยิ้มอย่างมีเสน่ห์ มองไปที่ริมฝีปากแดงของเธอ แล้ว อยากจะจุ๊บลงไป

“ก็ยังคงเป็นเขาที่เปิดโปงเป้า !” จิดาภาพูด

มุมปากของพันเดชยิ้มอย่างชั่วร้ายแล้วมองไปที่เธอ มาได้ยังไงเนี่ย ?”

“คุณบอกว่าอยากกินสิ่งที่ฉันทำ แต่ดึกมากแล้วฉันไม่ได้ ท่า ก็เลยซื้อของกินมาให้คุณ !” จิดาภาพูด

ทว่าพันเดชไม่ได้ปล่อยเธอ ใบหน้าที่หล่อเหลายังคงเผยอ

ยู่ตรงหน้าของเธอ “ถ้าคำอธิบายของประโยคนี้เปลี่ยนใหม่ว่าฉันคิดถึงคุณ บางทีอาจจะได้ผลดีกว่า !!

เมื่อมองไปที่พันเดช จิดาภาจึงยิ้มออกมา แล้วเอาค่อยๆ ยื่นมือออกไปวางไว้ที่คอของเขา “ฉันคิดถึงคุณ…….. เธอเอ่ย ปากพูดลอยๆ

วินาทีต่อมา พันเดชจึงจุมพิตลงไปที่ริมฝีปากของเธอ

จิดาภาคิดไม่ถึงอยู่บ้าง การจูบของพันเดชมาแบบฉัน พลันและรุนแรงตลอด ทำให้เธอไม่ทันได้ตั้งตัว

แต่จิตาภาก็ไม่ได้ผลักออกไป ทว่ายังกอดเขาไว้แล้วตอบ

สนองต่อการจูบของเขา……..

บางทีอาจเป็นเพราะการจูบนั้นรุนแรงเกินไป จิดาภาจึง หายใจไม่ทันอยู่บ้าง ก็เลยผลักเขาออก “กินของได้แล้ว……

“ถ้ายังไม่กินเดี๋ยวจะเย็นแล้วนะ!

แม้ว่าพันเดชปล่อยเธอแล้ว แต่ก็ไม่ได้ปล่อยให้เธอไป “ตอนนี้ผมอยากกิน……..

ได้ยินคำพูดของเขา จิดาภาจึงยิ้มออกมา “เลิกเล่นได้แล้ว คุณยังต้องมีประชุมอีกนะ รีบกินของเลย ไม่งั้นเดี๋ยวจะปวด กระเพาะเอานะ !” จิดาภาพูด

ทว่าพันเดชยังคงรู้สึกอาลัยอาวรณ์เล็กน้อย เห็นจิดาภา ปรากฏตัวอยู่ตรงนี้กะทันหัน ความรู้สึกนั้นก็ยังไม่สามารถใช้ คำมาบรรยายได้ “งั้นคุณจูบผมที่หนึ่ง !” เขาพูด

เห็นเขาเหมือนติดคนเหมือนเด็ก จิดาภาจึงยิ้มอย่างจนปัญญา ก็เลยเข้าไปใกล้ๆ แล้วจูบลงไปที่ริมฝีปากของเขา

รีบกินของได้แล้ว !

พันเดชจึงปล่อยเธอไป

ทั้งสองคนเดินไปที่โซฟาด้วยกัน จิดาภานั่งอยู่ฝั่งนั้นแล้ว เปิดถุงเอาของกินออกมา

“รีบกินตอนที่ยังร้อนๆ !”

พันเดชนั่งอยู่ตรงนั้น มองไปที่จิดาภา ยกมุมปากขึ้นจาก

นั้นจึงค่อยๆ กิน

พูดตามความจริง หลังจากยุ่งมาทั้งวันเขาก็รู้สึกหิวอยู่บ้างจริงๆ