ตอนที่510ค้นเจอข้อความ (2)

ตอนที่ 510 ค้นเจอข้อความ (2)

ต่อมาจิดาภาจึงบอกเรื่องราวให้กับไปรยา หลังจากฟังแล้ว ไปรยาก็พยักหน้า “โอเค ยกให้ฉันเลย มี ข่าวแล้วเดี๋ยวฉันจะบอกเธอนะ !”

“งั้นเรื่องนี้ก็ยกให้เธอเลยนะ !” จิดาภาพูด

ไปรยาพยักหน้า รับรู้ความสำคัญในเรื่องนี้ ดังนั้นจะไม่

ละเลยแน่นอน หลังจากคุยธุระเสร็จ ทั้งสองคนก็คุยเรื่องทั่วไป

“ใช่แล้ว ทำไมช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นพี่ชายของฉันมาหาเธอ

ล่ะ ?” จิดาภาพูด

พูดถึงสิ่งนี้ไปรยาก็ตกตะลึง ใบหน้าแดงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

“เขาจะมาหาฉันทำไมกัน ?”

เห็นไปรยาอาย จิดาภาจึงเข้าไปใกล้ “โห หน้าแดงแล้ว แล้วเธอว่าเขาจะหาเธอทำไมกันล่ะ ? ฉันบอกเธอไว้นะไปร ยาหนุ่มเนื้อหอม ถ้าเธอไม่รีบนิดหน่อย อย่ามาเสียใจก็แล้ว กัน !”

“เธอพูดอะไรก็ไม่รู้ !” ไปรยาพูดพลางเดือนสายตาไม่มองจิดาภา
จิดาภานั่งอยู่ตรงนั้นแล้วมองไปที่ไปรยา แล้วยิ้มขึ้นที่มุม

ปาก

ในความเป็นจริง เธอก็มองออกตั้งแต่แรกแล้วว่าไปรยา สนใจเปรมศักดิ์ เพียงแค่เปรมศักดิ์เป็นคนที่ค่อยเป็นค่อยไป จนถึงตอนนี้ทั้งสองคนก็ยังไปไม่ถึงไหน เธอเป็นน้องสาวก็ไม่ดี ที่จะเข้าไปแทรกแซง

“งั้นเหรอ ? ถ้าอย่างนั้นเธอแกล้งทำเป็นว่าฉันไม่ได้พูด อะไรแล้วกัน !” จิดาภาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

ขณะนั้นไปรยาจึงหันหัวไป ในความเป็นจริงในเรื่องนี้ทั้ง สองคนก็เข้าใจกันและกัน แม้ว่าไม่ได้พูดออกมาแต่ก็มองออก ไปรยามองไปที่จิดาภา “พี่ชายคุณไม่ยอมมาหาฉันก่อน แล้วจะ ให้ฉันไปหาเขาก่อนเหรอ !? ตราบใดที่เธออยู่เขาก็จะตามฉัน ออกมาด้วย !” ไปรยาพูด

พูดถึงสิ่งนี้ก็รู้สึกหึงหวงอยู่บ้าง

ถ้าคนอื่นไม่รู้คงคิดไปว่าเปรมศักดิ์ชอบจิดาภาไปแล้ว!

ได้ยินคำพูดของไปรยา จิดาภาก็ยิ้มออกมา “แหม ฉันได้ กลิ่นความหึงหวงแล้วนะเนี่ย หรือว่าหึงหวงกับฉันเธอก็เอาด้วย

“ไม่ใช่นะ เพียงแค่พี่ชายใหญ่ของเธอ……

“พี่ชายของฉันก็ที่อๆ ในด้านนี้ หลายปีขนาดนี้แฟนที่อยู่ ข้างๆ เขาก็เปลี่ยนไปไม่น้อย แต่ก็ยังไม่พบเจอคนที่เหมาะสมฉันรู้สึกว่าเธอนั่นแหละเหมาะสมกับเขาที่สุด รอให้ช่วงที่ฉัน ยุ่งๆ นี้ผ่านไป แล้วค่อยสร้างโอกาสให้กับพวกเธอ !” จิดาภา พูด

พูดถึงสิ่งนี้ไปรยาก็ยิ้มออกมา “ตอนนั้นค่อยว่ากัน ! แม้ว่าพูดแบบนี้ แต่จิดาภาก็มีความรู้สึกว่าไปรยาดีใจ

มาก

ต่อมาทั้งสองคนก็คุยกันอยู่พักหนึ่ง แล้วจิดาภาจึงจากที่ นั่นไป ก่อนที่จะไปยังบอกเตือนให้เธอช่วยทำธุระนั่น

จิดาภาตบหน้าอกเป็นประกัน “ไม่มีปัญหาแน่นอน!” จิดา ภาจึงออกไปอย่างวางใจ

สิ่งที่ทำให้จิดาภานึกไม่ถึงก็คือ วันถัดไปตุลยาก็ไปทำงาน ที่บริษัทแล้ว

ฝั่งนี้เพิ่งยกฟ้อง ตุลยาก็ปรากฏอยู่ตรงนั้นแล้ว นี่มัน บังเอิญไปไหม ?

แต่นึกได้ว่าตุลยารู้จักเอลิสต์ก็ไม่รู้สึกแปลกแล้ว

ตุลยาทำงานอย่างใส่ใจมาก ราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างไม่ เคยขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างไม่เกี่ยวข้องกับเขา

จิดาภานึกไม่ออกจริงๆ เลยว่าถ้าเอลิสต์เป็นคนรับโทษ แทนตุลยา มันเป็นเพราะอะไรกันแน่ ?

มีความกล้าหาญอะไรที่ทำให้เขาเดินมาถึงก้าวนี้ ?
ไม่ว่าเพราะเหตุใด จิตาภาจะไม่ทำให้เรื่องนี้เกิดขึ้น

แน่นอน !

เห็นว่าจิดาภาจ้องมองมาที่ตนอยู่เสมอ ในตอนนี้ตุลยาจึง

มองไปที่เธอแล้วเอ่ยปากพูดขึ้น “คุณจิดาภา คุณจ้องมองฉัน ขนาดนี้คือแปลกใจมากเหรอ ?”

ได้ยินคำพูดของตุลยา จิดาภาจึงเอ่ยปากพูดขึ้นด้วยรอย

ยิ้ม “แน่นอน แปลกใจมาก !”

ตุลยายิ้มขึ้นแล้วมองไปที่เธอ “ตอนนี้ความจริงก็เปิดเผยอ อกมาแล้ว ไม่ใช่คุณยังคิดว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับฉันอยู่นะ !!