ตอนที่509ค้นเจอข้อความ (1)

ตอนที่ 509 ค้นเจอข้อความ (1)

“พวกคุณทํากันไปต่อนะ ใช่แล้ว หยิบกาแฟสองแก้วและ พิ่มมาด้วยนิดหน่อย !” ไปรยาเร่งรัด ในระหว่างคำมีท่าเป็น เถ้าแก่หญิงเอาซะจริงๆ เลย

จากนั้นทั้งสองคนก็เดินไปด้วยกัน

“คุณนายไฮโซ ในที่สุดเธอก็ยอมมาหาฉันแล้วนะ !” ไปร ยามองไปที่จิดาภาแล้วพูดขึ้น

เมื่อได้ยินคำว่า คุณนายไฮโซ คำนี้ จิดาภาจึงยิ้มแล้วหัน ไปมองเธอ “แกพูดอะไรเนี่ย ?

“ไม่ใช่หรือไง ? ตั้งแต่เรื่องของเธอกับพันเดชเปิดเผยออก มา ฉันก็ไม่ได้เห็นเธออีกเลย !” พูดจบทั้งคู่ก็ไปนั่งตรงที่ที่ใกล้ กับหน้าต่าง

“ยังไม่รีบสารภาพมาอีก !” ไปรยาพูด

ได้ยินคำพูดของเขา จิดาภาจึงยิ้มออกมา “สารภาพอะไร เนี่ย ? สิ่งที่รู้หรือไม่รู้เธอก็รู้ไปหมดแล้ว !!

“ฉันอยากรู้ว่าพวกเธออยู่ด้วยกันได้ยังไง !” ไปรยายิ้ม แล้วพูดขึ้น

ในความเป็นจริง จิดาภาอยู่ด้วยกันกับใครเธอก็ไม่ได้คัดค้าน เพราะเขาเชื่อในการปฏิบัติตัวของจิตาภา อะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ เธอก็รู้อย่างชัดเจน ดังนั้นไปรยาไว้วางใจอย่าง มาก

“อยากรู้เหรอ ?”

ไปรยาพยักหน้า

“ไม่บอกเธอหรอก !”จิดาภายิ้มแล้วพูดขึ้น

เมื่อมองไปที่จิดาภา มุมปากของไปรยาก็เบะปาก “หม เธอไม่บอกฉันก็จะไม่รู้ด้วยเหรอ ? แค่ความคิดเล็กๆ น้อยๆ ของเธอ มันต้องเริ่มจากพันเดชช่วยชีวิตเธอใช่ไหม ?” ไปรยาม องไปที่เธอแล้วถามขึ้น

เมื่อมองไปที่เธอจิดาภาก็ยิ้มออกมา “ปิดบังอะไรเธอไม่ได้ จริงๆ เลยนะเนี่ย !”

“หึ คิดว่าฉันไม่รู้จักเธอเหรอ ตั้งแต่พันเดชบีบบังคับเธอ อยู่ที่บริษัท CA ฉันก็น่าจะคิดได้แล้วว่าเขาต้องมีจุดมุ่งหมาย แน่นอน !” ไปรยาพูด

พูดถึงสิ่งนี้จิดาภาก็ประหลาดใจเล็กน้อย

งั้นเหรอ ?

พันเดชเริ่มตั้งแต่ตอนนั้นเหรอ ?

เธอรู้ไม่ค่อยชัดเจน เช่นเดียวกับที่เธอทำต่อพันเดชแบบ นั้น เริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่เธอก็ไม่รู้ เธอรู้เพียงแค่ว่า ในตอนที่พัน เดชช่วยชีวิตเธอไว้ เธอถึงได้รู้หัวใจของตัวเองแค่นั้น
แต่ว่าในตอนนั้นเธอไม่อยากยอมรับความจริงนี้เฉยๆ ขณะนั้นบริกรก็หยิบกาแฟสองแก้วและติ่มซ่ามานิดหน่อย “ลองชิมหน่อยสิ เซฟติ่มซำที่นี่จ้างวานมาจากเกาหลีเลย

นะ !” ไปรยาพูด

จิดาภาเห็นติ่มซำดูประณีต ดูอร่อยน่าหยิบขึ้นมาลิ้มรส “เป็นไงบ้าง ?” ไปรยารีบมองไปที่เธอแล้วถามขึ้น

จิดาภาพยักหน้า “ดีมากเลยล่ะ !”

“จริงเหรอ !!” ไปรยาถาม

จิดาภาไม่ค่อยให้การประเมินสูงขนาดนี้ ได้ยินที่เขาบอก ว่าดีมาก ทันใดนั้นจึงมีความมั่นใจมากขึ้นมาทันที จิดาภาพยักหน้า “แน่นอน เธอเคยเห็นฉันโกหกตอนไหน

ล่ะ !”

“มันก็จริง ฉันเชื่อเธอ !” ไปรยายิ้มแล้วพูดขึ้น

“ความฝันของเธอคือการเปิดร้าน ตอนนี้ฝันของเธอเป็น จริงแล้ว ฉันเชื่อว่าตราบใดที่เธอทำให้ดี จะต้องประสบความ สำเร็จแน่นอน !” จิดาภาหนุนใจเธอ

ไปรยาพยักหน้า มีความมั่นใจมาก “แน่นอน จะประสบ ความสําเร็จแน่นอน !!

ทั้งสองคนกินไปด้วยคุยไปด้วย
ขณะนั้นจิตาภาก็มองไปที่เธอ “งั้นเธอลาออกหรือยัง ?

ไปรยาสายหัว “ไม่ล่ะ ฉันไม่อยากลาออก ตอนกลางวันที่ นี่ก็จะมอบให้พนักงาน ตอนกลางคืนฉันจะกลับมาที่นี่เพื่อดูแล เป็นการส่วนตัว !” ไปรยาพูด

เมื่อได้ยินสิ่งนี้จิตาภาจึงพยักหน้า “ใช่แล้วไปรยา เธอช่วย อะไรฉันหน่อยได้ไหม ?!”

“อะไรล่ะ ? ถึงใช้น้ำเสียงเคร่งขรึมขนาดนี้ !?” ไปรยาดื่ม กาแฟไปด้วยพลางถามไปด้วย

“ฉันรู้ว่าเธอทำงาน ให้กับสำนักหนังสือพิมพ์ แล้วมีความ สัมพันธ์ที่กว้างขวาง ดังนั้นอยากให้เธอช่วยฉันตรวจสอบคน คนหนึ่งให้หน่อย !” จิดาภาพูด

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ไปรยาก็พยักหน้า “ไม่มีปัญหา ใคร !! ต่อมาจิดาภาจึงบอกเรื่องราวให้กับไปรยา