ตอนที่484พบกันที่โรงพยาบาล (3)

ตอนที่ 484 พบกันที่โรงพยาบาล (3)

เห็นท่าทางของแก้วจิดาภาจึงยิ้มออกมา “เป็นไงบ้าง ตอน นี้ไม่งอนแล้วนะ ?”

“ใครว่ากันล่ะ !? ปิดบังฉันหลายอย่างขนาดนี้

“ขอโทษนะ เรื่องเมื่อก่อนฉันก็ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง !” จิดา ภาพูด มองไปที่แก้วแล้วเอ่ยคำขอโทษอย่างจริงจังมาก

แล้วมองไปที่จิดาภาแล้วเห็นการแสดงออกของเธอ ก็ทน ไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “เอาล่ะ ไม่ได้งอนเธอหรอก ตอนแรกที่ฉัน ได้ยินเรื่องนี้ จริงๆ ก็รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง แล้วก็รู้สึกกับเธอ เมื่อก่อน…….” เธอบรรยายเล็กน้อย

จิดาภามองไปที่เธอ “ฉันก็ยังเป็นฉัน ไม่ได้มีความ เปลี่ยนแปลงและความแตกต่างสักหน่อย !”

“ในตอนนี้ฉันไม่ได้รู้สึกแบบนั้นแล้วล่ะ !” แก้วพูดขึ้นด้วย รอยยิ้ม

จากนั้นทั้งสองคนมองกันแล้วก็ยิ้มออกมา

“งั้นตอนนี้หญิงชราเป็นยังไงบ้าง ? ตอนนี้ข้างนอกโจมตี เธอขนาดนี้ ไม่โกรธบ้างเลยเหรอ ?”

“ไม่ใช่ไม่โกรธหรอก คือโกรธไปก็ไร้ประโยชน์ อีกอย่างฉันก็ไม่ได้ทำผิดอะไร จะไปโกรธอะไรล่ะ !” จิตาภาพูด

แก้วชอบลักษณะที่ใจกว้างและมีจิตสำนึกแบบนี้ของจิดา ภา มันจะมีสักกี่คนที่สามารถทำได้ขนาดนี้จริงๆ

“วางใจได้เลย ตราบใดที่หญิงชราฟื้นขึ้นมา ความจริงทุก

อย่างจะถูกเปิดเผยออกมา แล้วเธอจะลบล้างค่ใส่ร้ายป้ายสี ในไม่ช้าก็เร็ว ฉันเชื่อเธอ !” แก้วมองไปที่จิดาภาแล้วพูดเน้นที

ละค่า

จิดาภาจึงยิ้มแล้วพยักหน้า

หลังจากทั้งสองคนกินข้าวเสร็จก็หัวเราะไปด้วย พูดไป

ด้วย พร้อมกับเดินไปชั้นบน วันหนึ่งก็ผ่านไปแบบนี้ แม้ว่าเรื่องเกี่ยวกับข่าวลือมีอย่าง

ต่อเนื่อง แต่มันก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อจิดาภากับพันเดช

จนกระทั่งถึงตอนบ่าย พันเดชก็ไปโรงพยาบาลกับจิดาภา ส่วนในโรงพยาบาล

ก่อนที่พวกเขาจะไป ตุลยาก็ยืนอยู่ด้านหน้าเตียงผู้ป่วย ของหญิงชราพร้อมกับช่อดอกไม้ในอ้อมแขนของเธอ

มองไปที่เธอด้วยสีหน้าเหม่อลอยอยู่บ้าง

ในสมองก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนั้น ในที่สุดเธอจึงสูด หายใจเข้าลึกแล้วเอ่ยปากพูดขึ้น “ขอโทษนะคะ……

“ฉันก็ไม่คิดเลยว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะคะ……..ถ้าไม่ใช่เพราะคุณพูดแบบนั้น ฉันก็จะไม่……. พูดได้เพียงครึ่งเดียวเธอก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรต่อ

ในที่สุดเธอจึงวางดอกไม้ไว้บนโต๊ะ กำลังจะหันหลังกลับ ขณะนั้นพันเดชกับจิดาภาก็เดินเข้ามาพร้อมกัน

เมื่อมองเห็นกันและกันก็ตกตะลึงกันทุกคน

เห็นได้ชัดว่าพันเดชกับจิดาภาก็นึกไม่ถึงเลยว่าตุลยาจะ มาที่นี่ ส่วนตุลยาก็นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเขาปรากฏพร้อมกับจิ

ดาภาอยู่ที่นี่

เห็นพวกเขาก็อึดอัดอยู่บ้าง แต่มากไปกว่านั้นคือเจ็บใจ เธอเบือนสายตาเป็นจิดาภา “ฉัน ฉันได้ยินว่าเกิดเรื่องขึ้นกับ คุณย่าก็เลยตั้งใจมาเยี่ยม……

พันเดชก็มองไปที่ตุลยา แม้ว่าสีหน้าจะได้อารมณ์ แต่ก็เอ่ย ปากพูดขึ้นว่า “ขอบคุณ !

ตุลยากำลังอยากจะเดินออกไป ทันใดนั้นก็นึกอะไรขึ้นมา ได้ “ใช่แล้วพันเดช คืนนั้นคุณโทรหาฉันมีเรื่องอะไรเหรอ ?”

ประโยคเดียว ตกตะลึงไปหมด

เห็นได้ชัดว่าประโยคนี้ตุลยาพูดให้จิดาภาได้ยิน

จิดาภายืนอยู่ตรงนั้นไม่ได้เคลื่อนไหวสักนิดเดียว แล้วก็ไม่ ได้มีหน้าอะไรมากไปกว่านั้น แม้ว่าจะเป็นใครเห็นเข้าก็มองไม่ ออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
ส่วนสายตาของพันเดชก็มองไปที่จิดาภาแล้วหันไปมอง ตุลยา “ใช่ ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณ !!

“งั้นพวกเราออกไปคุย ?” ตุลยาเลิกคิ้วถามขึ้น แล้วมอง ไปที่จิตาภา “คุณจิดาภา คงไม่ถือหรอกใช่ไหม !?!

ได้ยินสิ่งนี้มุมปากของจิดาภาก็ค่อยๆ ยกขึ้น “แน่นอน !!