ตอนที่467ล้างความสัมพันธ์(1)

ตอนที่ 467 ล้างความสัมพันธ์ (1)

“คุณก็ลองคิดดูสิ คุณเคยทิ้งๆ ขว้างๆลูกสาวเขา แล้วจะให้ เขาจะชอบคุณได้ยังไง” จิดาภาตอบเขา

ยิ่งพูดคิ้วเขาก็ขมวดกันจนพัลวัน คนที่เพียบพร้อมทุก อย่างแบบพันเดชจะมีอะไรให้พวกเขาไม่พอใจอีก

“แล้วคุณไม่อธิบายแทนผมหน่อยเหรอ” พันเดชถาม

จิดากาสายหน้า

“งั้นเดี๋ยวรอให้ทุกอย่างเรียบร้อยก่อน ผมจะไปเอง” พัน เดชพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังซีเรียสสุดๆ

จิดาภาเห็นสีหน้าของพันเดชก็อดที่จะขาออกมาไม่ได้

“นี่คุณแกล้งผมเหรอ”

“เปล่านะคะ”

พันเดชทำหน้าครุ่นคิด “อันที่จริงก็สมควรแล้วล่ะ เมื่อก่อน ผมก็ทำเรื่องแย่ๆไว้มาก พวกเขาไม่ชอบผมมันก็สมควรแล้ว

จิดาภามองหน้าเขาแต่ไม่ได้พูดอะไร

“แต่ผมมั่นใจว่า พวกเขาจะต้องชอบผม” สายตาที่ดูตั้งใจ และจริงจังมองไปที่จิดาภาพร้อมกับรอยยิ้ม
จิดาภามองหน้าเขาแล้วยิ้ม “คุณพันเดชคะ คุณไปเอา ความมั่นใจมาจากไหนคะ”

“มันติดมาตั้งแต่เกิดน่ะ”

“หลงตัวเอง!” จิดาภาพูดอย่างยิ้มๆ

แล้วพันเดชก็เข้าไปกอดเธอ ไหนบอกผมมาซิ ว่ามาหา ผมทำไม แล้วทำไมถึงอยากกอดผม ” พันเดชมองหน้าเธอแล้ว เอ่ยถาม มือเขาโอบเอวเธอเอาไว้ สายตาก็จ้องไปที่ขนตาที่ งอนยาวสวยงาม

จิตาภาสะดุ้งไปครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดออกมาอย่างเกร็งๆว่า “ทําไมอะไรกันคะ

“ถ้าไม่มีเหตุผล ทำไมคุณถึงกอดผม ทำไมถึงอุตส่าห์นั่ง รมมาหาผม คุณจิดาภาครับบอกความจริงมาเดี๋ยวนี้! ” พัน เดชจ้องไปที่จิตาภา

จิดาภาอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่เขา “ก็ แค่คิดถึง!!

“จิดาภา คุณตกหลุมรักผมแล้วใช่ไหม” เขาถาม

จิดาภาเม้มปากเงียบไม่พูดจา เธอก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร แค่ ตอนนั้นเธอคิดจะมาเธอก็มาเลย

ต่อให้รู้คำตอบตอนนี้ก็รู้สึกเกรงๆขึ้นมา

เมื่อเห็นจิดาภาไม่พูดอะไร พันเดชจึงถือโอกาสบอกว่า

“ถ้าเงียบแสดงว่ายอมรับนะ
จิดาภา ………

“ได้ ถ้าอย่างนั้น ผมขอประกาศว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมเป็นผู้ชายของคุณ!

จิดาภาไม่ทันได้อ้าปากพูด พอเขาพูดจบก็ เว้นจังหวะให้เธอพูดเลย

พูดต่อทันทีไม่

จิดาภามองหน้าเขาแล้วก็ยิ้มก็มา ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม

จากนั้นเธอก็ยื่นแขนเข้าไปโอบกอดเขา

พันเดชก็กอดเธอไว้อย่างแนบแน่น เวลานี้เขาช่างสุขใจ

เหลือเกิน

และก็ต้องขอบคุณด้วย

แม้ว่าพวกเขาจะเสียเวลาไปหลายปี แต่ก็ต้องขอบคุณที่ ทำให้เขาสองคนได้มารักกันในเวลาที่ถูกต้อง

ทั้งหมดนี้มันคุ้มค่า

พวกเขาใช้เวลาอยู่ด้วยกันไม่รู้นานเท่าไหร่ สักพัก พันเดช ก็มองหน้าเธอแล้วพูดว่า “เดี๋ยวผมไปส่งนะ

“แล้วคุณไม่ต้องวีดิโอคอลประชุมเหรอคะ”

“ค่อยประชุมวันอื่น” พันเดชตอบ เวลานี้ ไม่มีอะไรสำคัญ

ไปกว่าการได้อยู่กับจิดาภาแล้ว

“ไม่ได้! ” จิดาภาค้าน

“เดี๋ยวฉันกลับไปเอง คุณรีบกลับเข้าไปทำงานเถอะค่ะ”
“ผมไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น ให้ผมไปส่งเถอะ” พันเดชรบเร้า

จิดาภามองเขาอย่างยิ้มๆ “คุณพันเดซคะ ก่อนที่ฉันจะมา เจอคุณ ฉันก็ไปไหนมาไหนคนเดียวตลอด คุณดูถูกฉันมากไป แล้วค่ะ” จิดาภาพูด

“แต่มันไม่เหมือนเดิมแล้ว ตอนนั้นคุณไม่มีผม แต่ตอนนี้ คุณมีผมแล้ว ผมจะไม่มีวันปล่อยคุณไปเด็ดขาด! ” พันเดช มองหน้าเธอแล้วพูดอย่างเน้นเสียงทีละคำๆ

พอได้ยินประโยคนี้ จิดาภารู้สึกเหมือนมีไออุ่นอะไรบาง อย่างพัดเข้ามาแทรกซึมเข้าไปถึงห้วงหัวใจ

จากนั้น พันเดชก็ลากเธอขึ้นรถไป

ครั้งนี้จิดาภาไม่ได้ขัดขืน แค่เห็นมือข้างหนึ่งของพันเดช ลากเธอไป อีกข้างหนึ่งก็ล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาโทร