ตอนที่452คุณย่าเกิดอุบัติเหตุ(1)

ตอนที่ 452 คุณย่าเกิดอุบัติเหตุ (1)

“ไม่ใช่ว่าเมื่อวานหลานอยู่กับเดชหรอ? เป็นยังไงบ้าง?

พวกหลานตั้งใจจะแต่งงานกันเมื่อไหร่!?” พูดถึงเรื่องนี้ ทันใด นั้นหญิงชราโน้มเข้าไปมองจิดาภาแล้วถามอย่างยิ้มแย้ม

พูดถึงเรื่องนี้ จิดาภาตกใจเล็กน้อย นึกถึงคำพูดที่พันเดช คุยกับหญิงชราเมื่อคืน ใบหน้าขึ้นสีแดงนิดหน่อยอย่างควบคุม ไม่ได้

“คุณย่า ขนมหวานนี้เป็นของโปรดของคุณย่าเลย กินยา แล้วขมนิดหน่อย มากินอันนี้หน่อย!” จิดาภาพูด

“ไม่ต้องให้ย่าเปลี่ยนเรื่องเลยนะ ย่าแก่แล้ว แต่ยังไม่ได้

เลอะเลือนนะ รีบพูดมา!”

“คุณย่า ช่างอยากรู้จังเลยนะคะ! ” จิดาภาพูด

“ย่าแค่ใส่ใจพวกหลาน จะหาว่าย่าอยากรู้ได้ยังไงล่ะ! ” “ยังไม่มีท่าทีว่าจะเกิดขึ้นค่ะ!!!

“ยังไม่เกิดขึ้น เมื่อวานก็ยังไม่มีอะไรกัน? ” ได้ยินคำพูด ของจิดาภา หญิงชราถามอย่างตกใจ

จิดาภา “.………….”
น้ำเสียงนั้นของหญิงชรา หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเมื่อวานพวก เขาจะมีอะไรนิดหน่อย

“ใช่ค่ะ ยังไม่มี ดังนั้นคุณย่าก็ไม่ต้องอยากรู้แล้วนะค่ะ!” จิ

ดามาพูด

แล้วก็หยิบขนมหวานอีกชิ้นป้อนให้หญิงชรา

หญิงชรากลับสุขสบายจากการดูแลของจิดาภา นี่คือการ ดูแลของหลานสะใภ้

แต่หญิงชราทั้งกินทั้งพูด “หลานชายคนนี้น่าผิดหวังจริงๆ สูญเปล่าเมื่อวานเขาบอกกับย่าอย่างเด็ดขาด! “หญิงชราพูด อย่างตั้งความหวัง

จิดาภา “.………….”

ขณะฟังคำพูดของหญิงชรา จิดาภาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือ

ร้องไห้ดี

“คุณย่า วันนี้สุขภาพเป็นยังไงบ้างค่ะ?” จิดาภารีบเปลี่ยน หัวข้อ จริงๆ เพราะไม่อยากคุยเรื่องนี้กับหญิงชรา กังวลเกินไป แล้ว

หญิงชรานั่งอยู่บนเตียง “ย่าสบายดี จะมีเรื่องอะไรได้ยังไง ก็แค่อยู่ในห้องนี้ตลอดเวลา โครงกระดูกย่านี้จะหักอยู่ แล้ว!”หญิงชรากล่าว

เห็นลักษณะท่าทางของหญิงชรา จิดาภายิ้ม “อย่างนี้ กิน ขนมหวานหน่อย หนูจะไปเดินเล่นรอบๆเป็นเพื่อนคุณย่าดีไหม ค่ะ?”
ได้ยินแบบนี้ หญิงชราหัวเราะขึ้นมาทันที “ตกลง”

เธอกำลังคิดอยากออกไปเดินเล่น ดังนั้น ทั้งสองคุยกันสักพัก แล้วจิดาภาจึงเดินออกไปข้าง นอกเป็นเพื่อนหญิงชรา

ขณะเดินอยู่ทางระเบียง ขณะจิดาภากับหญิงชราพูดคุย กัน เหมือนกับว่ามีหัวข้อที่ยังพูดไม่จบ

ในตอนนี้ มีพยาบาลคนหนึ่งกำลังมองพวกเขา “คุณยาย ตระกูลฐิตานันท์ ตอนที่เพิ่งจะเข้ามาเมื่อครู่ ได้ยินห้องของพวก คุณมีเสียงโทรศัพท์มือถือกำลังดัง

“ใช่มั้ย?” หญิงชราถาม

นางพยาบาลพยักหน้า จากนั้นจึงออกไป

เวลานี้หญิงชราถอนหายใจ “เฮ้อ ออกมาข้างนอกก็ลืม

หยิบโทรศัพท์มือถือ!”

เห็นท่าทางทอดถอนใจของหญิงชรา จิดาภาพูดขณะยิ้ม “งั้น ตอนนี้หนูกลับไปเอามาให้คุณย่า ?”

“ดี รีบไปเถอะ รีบไป!” หญิงชราพูด พูดถึงเรื่องนี้ จิดาภามองเธอ “แต่ว่าคุณย่า…?”

“ย่าก็รอหลานอยู่ตรงนี้!

เห็นท่าทางดูมีชีวิตชีวาของหญิงชรา จิดาภาพยักหน้า “ได้ ค่ะ เดี๋ยวหนูจะรีบไปเอามาให้คุณย่า คุณย่าไม่ต้องไปไหนล่ะ!!
“ก็ได้ ย่าไม่ไปไหน จะรอหลานอยู่ที่นี่!” ขณะพูด หญิงชรา นั่งบนเก้าอี้ที่อยู่ทางด้านนึง

เห็นท่าทางของหญิงชรา จิตาภาพยักหน้าอย่างวางใจ จากนั้นหันหลังกลับไปหยิบกุญแจ

เห็นจิดาภาเดินไป หญิงชราตั้งอยู่ที่ไหน มองไปรอบๆ เวลาในขณะนี้ ตุลยาออกมาจากห้องผู้ป่วยแล้ว

ตอนที่เห็นเธอ หญิงชราสงสัย ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี้? ลุก ขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ แล้วเดินเข้าไป

“ขอบคุณคุณหมอ ฉันรู้แล้ว!” ตุลยาพยักหน้า แล้วเดินออกมา

รู้สึกเหมือนกับว่ามีคนกำลังตามเธอ ตุลยาเดินไปทางบันได