ตอนที่442พวกเรามาต่อกัน (3)

ตอนที่ 442 พวกเรามาต่อกัน (3)

ไม่ได้พูด แต่มองไปที่โทรศัพท์มือถือ สมควรตาย ถ้า หากว่าไม่มีเรื่องอะไรที่สำคัญ เขาจะต่อยคนนั้นที่โทรเข้าให้ ตายอย่างแน่นอน !

เห็นพันเดชไม่ได้มีการเคลื่อนไหวอะไร จิดาภาจึงรีบยื่นมือ ออกไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมารับสาย

“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ ฉันจิดาภาค่ะ! ” จิดาภารีบจัดระเบียบ เสื้อผ้านิดหน่อย หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมารับสาย

“จิดาภา ย่าเอง! ” ในเวลานี้คุณยายตระกูลฐิตานันท กำลังพูดอยู่ในสาย

ได้ยินแบบนี้ จิดาภาตกตะลึง จากนั้นก็ยิ้มแล้วพูด “คุณย่า ดึกขนาดนี้มีเรื่องอะไรรึเปล่าค่ะ?”

ได้ยินคุณย่าสองคำนี้ พันเดชจึงรู้ว่า ที่แท้เป็นคุณยายตระ กูลฐิตานันทเป็นคนโทรเข้ามา

ในตอนนั้น รู้สึกอยากตายขึ้นมา

“ไม่ได้มีเรื่องอะไร แค่โทรมาคุยกับหนู….

“ได้ค่ะ อยากคุยเรื่องอะไรค่ะ เดี๋ยวหนูจะคุยเป็นเพื่อน ดาภาพูด จากนั้นจึงพยายามดิ้นให้หลุดออกจากพันเดช โดยทันที แล้วย้ายไปด้านข้าง

ยังต้องคุยอีกหรอ?

ได้ยินแบบนี้ พันเดชยิ่งไม่พอใจ รีบหยิบโทรศัพท์ออกมา จากมือของจิดาภา

“คุณย่าครับ ดึกขนาดนี้ทำไมไม่นอน โทรมามีเรื่องอะไร เปล่าครับ” พันเดชพูดอย่างหงุดหงิดนิดหน่อย

ได้ยินเสียงของพันเดช หญิงชราตกใจเล็กน้อย หลานอยู่ด้วยกันกับหนูจิหรอ” เดช

“ใช่ครับ ถ้าหากว่าไม่ใช่เพราะคุณย่าโทรมา บางทีใน อนาคตอันใกล้นี้คุณย่าอาจจะได้อุ้มหลาน” ตอนที่พูดประโยค นี้เห็นได้ชัดว่าเป็นน้ำเสียงไม่พอใจ

..………..หันกลับไปส่งสายตาเตือนเขาว่าอย่าพูดจา จิดาภา “..

เหลวไหล! !

คุณยายตระกูลฐิตานันทยิ่งตกตะลึง จึงรู้ตัวว่าตนเองทำ อะไรลงไป

“ขอโทษด้วย ว่าไม่รู้….น เอาอย่างนี้นะ ว่าไม่รบกวน พวกหลานแล้ว พวกหลานทำกันต่อ เดช ทำดีๆล่ะ อีกอย่าง อย่าลืมนะ อ่อนโยนกับหนูหน่อย” หญิงชรายิ้มอย่างเบิกบาน ใจในสาย

รู้ว่าพันเดชและจิดาภาอยู่ด้วยกัน เธอแก่แล้วก็จะได้วางใจ!
“คุณย่าวางใจได้เลยครับ ผมจะต้องทำได้อย่าง แน่นอน! “พันเดชกล่าว หลังจากวางสายไป ทางด้านจิดาภาที่กำลังฟังอยู่ พูดไม่ออก ไม่รู้ว่าควรทำยัง

ในเวลานี้ เพิ่งจะวางสาย จิดาภาจึงมองไปที่เขา “พันเดช คุณพูดจาเหลวไหลอะไรเนี่ย!

พันเดชกลับมองไปที่เธอ ขมวดคิ้ว “ผมพูดจาเหลวไหล ที่ไหนกัน? ที่ผมพูดเป็นเรื่องจริง!

ก็ถึงแม้จะเป็นเรื่องจริง แต่ก็ไม่ควรพูดเหลวไหล จิดาภามองไปที่พันเดช พูดไม่ออกจริงๆไม่รู้ว่าควรจะพูด

ยังไง!

เวลานี้ พันเดชกลับมองไปที่จิดาภา แกล้งเธอต่อ เห็นเธอ

ยิ้มเล็กน้อย “ที่รัก พวกเรามาต่อกันเถอะ….

จิดาภายังจะมีอารมณ์ที่ไหนกันล่ะ

ไม่ พูดด้วยความมั่นใจ โทรศัพท์นั่นทำให้สติเธอคืนกลับมา

จิดาภาส่ายหัว มองไปที่เขา “ท่านประธาน มันดึกแล้ว เข้า นอนได้แล้ว ตอนที่คุณออกไปรบกวนช่วยปิดประตูให้หน่อย ขอบคุณ! ”
พันเดช “……”

“จิดาภา !!!” เวลานี้ พันเดชเรียกชื่อของเธอ แล้วขมวดคิ้ว

อย่างไม่พอใจ

จิดาภากลับกระพริบตามองเขาด้วยความไร้เดียงสา “อะไรหรอ?

“ไม่ต้องมาแกล้งผม คุณรู้ว่าอะไร! ”

ลนลาน

“ฉันเหนื่อยมาก ต้องการนอน

“คุณกลับนอนหลับได้ลง ตอนนี้ผมเป็นแบบนี้ จะหลับได้ ยังไง? ” ขณะพูด สายตาก็มองลงไป

จิดาภา “..………….”

คิดแล้ว จิดาภาเปิดปากพูด “ไปอาบน้ำเย็นซะ อาบเสร็จ แล้วก็เข้านอนเร็วหน่อย พรุ่งนี้ยังต้องทำงานนะ”อาบน้ำเย็น