ตอนที่412ฆาตกรรมสามี (2)

ตอนที่ 412 ฆาตกรรมสามี (2)

“มันจะเป็นไปได้ยังไง ไม่ใช่สักหน่อย……… จิดาภายิ้มแล้ว พูดขึ้น แต่ในใจกัดฟันกรอดอยู่แล้ว “พันเดชคุณต้องการเล่น อะไรกันเนี่ย !”

“ไม่มีก็ดีแล้ว !” พันเดชค่อยๆ ยิ้มออกมาแล้วเอนอิงไปบน โซฟาทันที “เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ผมจะต้องพักผ่อนสักหน่อย !”

พักผ่อน ?

เมื่อได้ยินสิ่งนี้จิดาภาจึงขมวดคิ้วขึ้น “ใช่ไงล่ะประธานพัน เดช มันดึกมากแล้วเนี่ย ประธานพันเดรีบไปพักผ่อนได้แล้ว !” จิดาภาเตือนอยู่ข้างๆ

“ทำงานมาทั้งวัน เหนื่อยมาทั้งวัน ขับรถมาทั้งวันด้วย ตอนนี้ขอพักผ่อนสักครู่ เดี๋ยวค่อยว่ากัน !” พูดจบพันเดช เอนตัวลงตรงนั้นทันที แล้วเอวหมอนอิงหนึ่งใบไว้ข้างหลัง ราวกับว่าจะนอนเอาซะเลย

จิดาภาเห็นภาพแบบนี้ก็ไม่พอใจอยู่บ้าง

นี่คือจังหวะที่เล่นเล่ห์เหลี่ยมอย่างหน้าด้านๆ เลยนะ! ตอนนี้เธอยังไม่ได้มีอะไรกับพันเดช แล้วจะอยู่ใต้ชายคา เดียวกันได้ยังไง !
ทันใดนั้นเธอจึงเสแสร้งต่อไปไม่ได้ จึงเดินไปแล้วมองไปที่ พันเดช “เฮ้ อยากพักผ่อนก็กลับไปพักผ่อน อย่ามาอยู่ที่ของฉัน

“ทำไมล่ะ !” พันเดชที่เป็นอยู่ตรงนั้นพลางใช้มือรองเป็น หลังหัว ทำท่าทางขี้เกียจ มองดูสบายมาก

“ทำไมอะไรอีกเนี่ย ? พันเดซ คุณอย่ามาเล่นเหลี่ยมเลยนะ ดึกมากแล้วเนี่ย รีบกลับไปเถอะ !” พูดจบจิดาภาจึงยื่นมือไปถึง เขา

ตอนที่แต่งงานพวกเขาก็ไม่เคยอยู่ห้องเดียวกัน แต่ตอนนี้ หย่ากันไปนานขนาดนี้แล้ว พอมาอยู่ชายคาเดียวกันจึงทำให้ เธออึดอัดมาก

เมื่อเห็นพันเดชยังไม่ยอมลุกขึ้น เธอจึงยื่นมือไปดึงเขา แต่ ถึงยังไงก็ขยับ พันเดชจึงคว้ามือของเธอจากนั้นทั้งตัวของเธอก็ ถูกดึงลงมา

จิดาภาไม่ทันได้ตั้งตัว ทั้งตัวจึงทับไปที่ร่างของเขา…….

ในขณะนั้นปลายจมูกของทั้งสองคนก็สัมผัสกันเบาๆ ริม ฝีปากก็ห่างกันเพียงแค่ไม่กี่มิลลิเมตร สามารถรู้สึกได้ถึงลม หายใจอุ่นๆ ของกันและกัน

ตาทั้งสี่ดวงของทั้งสองคนก็จ้องมองกันอยู่อย่างนั้น

ขนตาเรียวของจิดาภาขยับเบาๆ มองไปที่พันเดช ในขณะ นั้นก็ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้
แม้จะอยู่ภายใต้หน้าอกที่แข็งแกร่งของเขา แต่ก็ยังได้ยิน เสียงการเต้นของหัวใจอันทรงพลังของเขา

พันเดชนอนอยู่ข้างล่าง ใช้มือข้างหนึ่งเป็นหมอนรองคอ อยู่ข้างล่าง อีกมือก็กอดเธอแล้วสัมผัสผมของเธอเบาๆ พลาง มองไปที่ใบหน้าสีขาวของเธอ ยกมุมปากขึ้นอย่างพึงพอใจ……..

ราวกับว่าตราบใดที่เธออยู่ข้างๆ เขาก็พอใจมากแล้ว

“จิดาภา เห็นได้ชัดว่าคุณก็สนใจผมอยู่นี่ !” พันเดชเอ่ย ปากพูดขึ้นอย่างสบาย เสียงที่เปี่ยมเสน่ห์ ดวงตาสีเข้มจ้องมอง เธออย่างมั่นใจ

เสียงของเขาปลุกให้สติของจิดาภากลับมา

เธอรีบตั้งสติกลับมาแล้วส่ายหัวทันที “ไม่รู้ว่าคุณกำลังพูด ถึงอะไร !” เมื่อพูดจบก็กำลังจะลุกขึ้น แต่แขนของพันเดชโอบ ไว้ จนเธอไม่สามารถขยับได้สักนิดเดียว

“พันเดช คุณจะทำอะไรเนี่ย !” จิดาภาดิ้นพลางเอ่ยปาก พูดอย่างไม่พอใจ

“ตอบผมมาสิ !”

“อะไร ?”

“คุณสนใจผม !” พันเดชเอ่ยปากพูดอย่างหมดความ

อดทน

จิดาภาขมวดคิ้วขึ้น “ประธานพันเดช คุณหลงตัวเองมาก เกินไปแล้วนะ !”
“อย่าเปลี่ยนเรื่อง ตอบผมมาตรงๆ ”

“ไม่ใช่ !” จิดาภาเอ่ยปากพูดขึ้น

“มองมาที่ผมแล้วตอบผมมา !” พันเดชบังคับให้เธอจ้อง

มองเขา

ขณะนั้นสายตาของจิดาภาจึงมองไปที่ตาของพันเดช สิ่งที่ อยากจะพูดออกมาอยู่ในปากแล้ว แต่ยังไงก็ไม่สามารถพูด

ออกมาได้

“ขี้เกียจจัดการกับคุณแล้ว ปล่อยฉันนะ ฉันจะลุกขึ้น !” พูด จบจิดาภาก็ดิ้น ทว่ายัง

ไงซะพันเดชก็ไม่ยอมปล่อยมือ จิดาภาจึงตบไปที่เขารัวๆ “พันเดช ปล่อยมือเดี๋ยวนี้ !! !”

ระหว่างที่ดินพันเดชก็มีเสียงอกออกมา