ตอนที่411ฆาตกรรมสามี(1)

ตอนที่ 411 ฆาตกรรมสามี (1)

หลังจากทานอาหารเรียบร้อย พันเดชก็ส่งจิดาภากลับไป

เมื่อมาถึงชั้นล่าง จิดาภาก็เอ่ยปากพูดขึ้น “ประธานพัน เดช ขอบคุณสำหรับอาหารเย็นของคุณในวันนี้นะ แล้วก็ ขอบคุณที่มาส่งฉันนะ กลับดีๆ ล่ะ !”

เพิ่งลงมาจากรถ จิตาภาก็พูดกับพันเดชด้วยรอยยิ้ม เห็นได้ชัดว่าท่าทีนั้นกลัวว่าพันเดชจะไม่กลับ ทว่าตามที่พันเดชวางแผนไว้ เขาไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยมัน

ไปแบบนี้

มุมปากของเขากระตุกขึ้นด้วยรอยยิ้มแห่งความชั่วร้าย “ถ้าอยากขอบคุณผมมากขนาดนั้น งั้นก็ชวนผมขึ้นไปดื่มชาสัก แก้วสิ !” ไม่ต้องสงสัยเลย แต่แน่นอน

ราวกับว่าคาดไว้แล้วว่าพันเดชจะพูดแบบนี้ จิดาภาจึงยิ้ม แล้วเอ่ยปากพูดขึ้น “ประธานพันเดช……

“อย่าบอกผมนะว่าที่บ้านของคุณน่ะไม่มีชา ไม่มีกาแฟ แล้วก็ไม่มีน้ำผลไม้ หรือว่าน้ำเปล่าก็ได้นะ ไม่ได้ต้องการขนาด นั้นหรอกน่า !” จิดาภายังไม่ได้แม้จะเอ่ยปากพูด พันเดช ขัดจังหวะเธอขึ้นมาแล้วพูดเยอะมาก
จิดาภา “…”

นี่ชัดเจนแล้วว่าพันเดชตั้งใจสินะ

“ประธานพันเดซ ไว้ค่อยขอบคุณวันหลังแล้วกันนะคะ วัน หลังจะชวนคุณดื่มกาแฟ น้ำผลไม้ น้ำเปล่านะ !!!

“ไม่ต้องรอฤกษ์หรอก ก็วันนี้ไปเลย !” เมื่อพูดจบพันเดช

ไม่ได้เกรงใจ ผลักประตูแล้วลงจากรถไปทันที

เมื่อเห็นพฤติกรรมของเขาจิดาภาก็เลิกคิ้วขึ้น “ประธาน พันเดช ไม่ได้ดื่มแก้วนี้คุณก็คงไม่ตายเพราะกระหายหรอกนะ คะ !”

“ไม่แน่นอน การที่ผมทำแบบนี้เพื่อให้โอกาสคุณได้ ตอบแทนบุญคุณคนที่ช่วยเหลือคุณไว้ !” เมื่อพูดจบพันเดช เดินเข้าไปข้างในอย่างดื้อดึง

จิดาภาจนปัญญา เห็นพฤติกรรมของเขาจึงตามไปอย่าง

หมดหนทาง

“เฮ้ พันเดช ตอนนี้มันดึกมากแล้วนะ !” จิดาภาพูด

เมื่อได้ยินสิ่งนี้พันเดชจึงขมวดคิ้วขึ้น “มันจะเป็นอะไรไปล่ะ ผมมาบ้านของภรรยาเก่า คงจะไม่มีคนซุบซิบหรอกมั้ง !

“ใคร !”

“คนอื่น !”
“ชื่ออะไร ?”

จิดาภา “..

เมื่อลิฟต์เปิดออก พันเดชก็เดินตรงเข้าไปทันที ทางเดินเคลื่อนไหวคล่องมากกว่าทางกลับบ้านตัวเอง

จิดาภาที่อยู่ข้างหลังมองเห็นแล้วก็รู้สึกว่าพันเดชเป็นคน

อันธพาล !

แต่มันทําอะไรได้บ้างล่ะ ?

“เปิดประตู !” พันเดชพูด

จิดาภามองดู “ประธานพันเดช คุณนี่มันไม่เกรงใจจริงๆ

เลยนะ !”

“ต้องเกรงใจอะไรกัน ผมยังกลัวคุณเกรงใจซะอีก !”

จิดาภา “.………..” กวาดสายตามองไปที่เขาอย่างรุนแรง จิดา ภาหยิบกุญแจออกมาแล้วเปิดประตู

พันเดชเดินเข้าไปแล้วจึงถอดรองเท้าออก

“ขอโทษนะคะประธานพันเดช ไม่มีรองเท้าให้คุณเปลี่ยน นะคะ !” จิดาภายิ้มแล้วพูดขึ้น เห็นได้ว่าน้ำเสียงน้ำมีการ

เติมอยู่บ้าง

พันเดชมองไปที่เธอแล้วยิ้ม “ไม่เป็นไรนี่ !” พูดจบก็เดิน ด้วยเท้าเปล่าตรงเข้าไปทันที
เขาทำทุกสิ่งทุกอย่างออกมาได้หมดเพื่อการได้เข้ามา ตอนอยู่ที่บ้านเขาก็ไม่เคยใส่รองเท้าสักหน่อย !

แค่เท้าเปล่าจะไปกลัวอะไร ?

เห็นรูปร่างหน้าตาของเขาดูมีเมตตา จิดาภาจึงส่งสายตา ขวางให้เขา จากนั้นตัวเองก็เปลี่ยนรองเท้าแล้วเดินเข้าไปข้าง

ใน

“จะดื่มอะไร ?” จิดาภากาม

“แล้วแต่ !”

ต่อมาจิดาภาจึงเดินไปที่ห้องครัวแล้วถือน้ำมาหนึ่งแก้วมา วางไว้ข้างหน้าเขา

“ประธานพ้นเดช ขอโทษนะ ที่บ้านไม่มีอะไรเลย มีแค่น้ำ

เปล่าเอง !” จิดาภาพูดด้วยรอยยิ้ม

เมื่อมองไปที่แก้วน้ำนั้นพันเดชถึงกับตกตะลึงแล้วจึงยิ้ม ออกมา “ไม่เป็นไรหรอก สิ่งของเบาแต่หนักอึ้งด้วยไมตรี ผู้มี บุญคุณรับน้ำใจแล้วนะ !” พูดจบพันเดชก็ยกขึ้นดื่มหนึ่งอีก

จิดาภารู้ว่าเขาจงใจเหน็บแนมเธอ แต่ก็แสร้งทำเป็นฟัง

ไม่รู้เรื่อง “ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วนะประธานพันเดช ดื่มเสร็จแล้วก็ รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีงานต้องทำนะ !!

เมื่อได้ยินแบบนี้พันเดชก็ขมวดคิ้วขึ้น “นี่คุณไล่ผมเหรอ !?”