ตอนที่402คือคุณจีบฉัน(1)

ตอนที่ 402 คือคุณจีบฉัน (1)

สงชัยมองตรงไปที่เธอ “วันนี้สิ่งที่พันเดชพูดอยู่ที่นั่นเป็น ความจริงทั้งหมดเหรอ ? คุณชอบพันเดชแล้วเหรอ ?”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้จิดาภาจึงชะงักขึ้น มองไปที่สงชัยทันใดนั้น ก็ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร

ด้วยเหตุนี้เองที่ทำให้มุมปากของสงชัยยิ้มอย่างขมขื่น “เอาเถอะ ดึกมากแล้ว ขึ้นไปชั้นบนได้แล้ว !” สงสัยไม่ได้ถาม ไปต่อ เพราะถึงถามต่อไป คำตอบก็จะให้แค่ความไม่สบายต่อ เขา

เมื่อมองไปที่สงชัย จิดาภาก็ไม่อยากจะอธิบายอะไรมาก ไปกว่านี้ จึงพยักหน้า “อืม คุณก็รีบกลับนะ !! สงชัยพยักหน้าแล้วจิดาภาจึงหันหลังกลับขึ้นไปชั้นบน

ส่วนสงชัยที่ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร มองเงา หลังของจิดาภา รู้สึกว่าเธอค่อยๆ ห่างจากตัวเองมากขึ้น เรื่อยๆ…..

เห็นได้ชัดว่าวันก่อนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็ยังดีอยู่ แต่หลังจาก ที่พันเดชปรากฏตัว การวางแผนและความรู้สึกทั้งหมดก็พัง ทลายลง !
นึกถึงตรงนี้สายตาของเขาก็ประกายความอึมครึมออกมา

พันเดช !!

เขาจะไม่แพ้ให้มันแน่นอน !

ไม่แน่นอน !!

หลังจากจิดาภาขึ้นไปชั้นบน จึงเดินไปที่ระเบียงแล้วมอง

เห็นสงชัยค่อยๆ เดินไปที่รถ

เธอตั้งใจทํ

ตั้งใจทำแบบนี้ !

ถ้าเป็นอย่างที่พันเดชพูดว่าสงชัยสนใจเธอจริงๆ งั้นการที่ เธอทำแบบนี้ก็เพื่อบอกใบ้ให้สงสัย

เธอก็แค่ต้องการรักษามิตรภาพกับสงชัย ไม่อยากให้ขุ่น

มัวมากไปกว่านี้

เมื่อมองเงาหลังของสงชัย จิดาภาก็มีความขมขื่นอย่างที่

ไม่สามารถอธิบายได้

บางครั้งความรู้สึกก็เป็นสิ่งที่ซับซ้อนที่สุดในโลก

เธอยังคงมีความสุขกับความรู้สึกที่บริสุทธิ์นั้น ! แต่เธอก็รู้ว่าไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ที่จะไม่เปลี่ยนแปลงไป

ตลอดกาล

เมื่อคิดได้แบบนี้เธอก็โล่งใจ หลังจากที่เห็นสงชัยไกลออกไปเธอจึงไปชำระร่างกาย

ในคืนนี้จิดาภาได้ฝันถึงเรื่องหนึ่ง

ความฝันที่เกี่ยวกับพันเดช

วันรุ่งขึ้น

ตอนเช้าตรู่ ไม่รู้ว่าทำไมอารมณ์ของจิดาภาษีอย่างที่

อธิบายไม่ได้

อาจเป็นเพราะคุณนอนหลับพักผ่อนเพียงพอ

เลือกชุดเสื้อผ้าที่ชอบแล้วแต่งหน้าแบบเบาๆ หลังจากที่ เก็บของเรียบร้อยจึงลงไปชั้นล่าง เตรียมพร้อมที่จะไปบริษัท แต่เพิ่งจะถึงชั้นล่างก็มองไปเห็นสงชัยอยู่ตรงนั้น

จิดาภาตกตะลึงเล็กน้อย และจากนั้นจึงเดินไป

“สงชัย คุณ……

“ก่อนที่ยังหากษิดิสไม่พบ ผมก็ต้องรับประกันความ ปลอดภัยของคุณ ผมจะไปส่งคุณที่บริษัทนะ !” สงชัยมองไปที่ เธอ ยิ้มแล้วพูดด้วยความอ่อนโยน

สงชัยเปรียบเสมือนดวงอาทิตย์ที่อบอุ่น ไม่ว่าเมื่อไหร่ ที่ไหน เกิดอะไรขึ้น เขาก็มักจะมีท่าทีที่ยิ้มให้กับจิดาภาอย่าง อ่อนโยนอยู่เสมอ ไม่เคยอารมณ์เสียใส่เธอเลย

ในจุดนี้ทำให้จิดาภารู้สึกอุ่นใจมาก

จิดาภายืนอยู่ที่นั่น และจากนั้นก็ยิ้มขึ้น ไม่ได้เกรงใจจึงขึ้นรถไปทันที

สงชัยขับรถ ส่วนจิดาภานั่งอยู่ข้างๆ มองไปที่เขา “คุณกิน อาหารเช้ามาหรือยัง ?”

สงชัยส่ายหัว “ยังเลย เดี๋ยวค่อยไปกินที่บริษัทก็ได้ !

เมื่อมองไปที่สงชัย จิตาภาก็พยักหน้า “อืม อย่าลืมกิน อาหารเช้านะ กระเพาะคุณไม่ค่อยดี !!

บางครั้งประโยคที่บ่งบอกความเป็นห่วงของจิดาภา ทำให้สงชัยรู้สึกอบอุ่น

มุมปากของเขายกขึ้น “นึกไม่ถึงเลยว่าคุณจะยังจำได้ว่า กระเพาะของผมไม่ดี !! จิดาภายิ้ม “แน่นอน เมื่อหลายปีที่อยู่ที่ลอนดอน คุณ

กำเริบบ่อยๆ ถ้าไม่ใช่ฉันเพราะฉัน ไม่รู้ว่าคุณจะเข้าโรง

พยาบาลไปกี่ครั้งแล้ว” จิดาภาพูด