ตอนที่401นี่นับว่าสารภาพรักด้วยเหรอ(3)

ตอนที่ 401 นี่นับว่าสารภาพรักด้วยเหรอ (3)

จิดาภายืนอยู่ตรงนั้นแล้วมองไปที่พันเดช คิดอยู่ชั่วครู่แล้ว ก็ยังพยักหน้า “เขาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของฉัน สอนให้ฉัน เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างที่ต่างประเทศทั้งสองปี แล้วยังดูฉัน อีก เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะไม่ติดต่อกับเขา !” จิดาภาพูด

นอกจากการที่สงชัยไม่ติดต่อกับเธอ หรือว่าสงสัยเรื่อง ที่ผิดกับเธอ

ไม่เช่นนั้นเธอจะไม่ทำแบบนั้นเลย

เมื่อได้ยินสิ่งนี้พันเดชจึงขมวดคิ้วขึ้น สำหรับผู้ชายคนหนึ่ง แล้ว ผู้หญิงที่ชอบยังมีคนอื่นอยู่ในใจ นี่เป็นการจู่โจมและการ ท้าทายต่อเขาอย่างแน่นอน !

“จิดาภา คุณต้องดื้อรั้นขนาดนี้เลยเหรอ ? คุณควรจะมอง ออกว่าเขาสนใจคุณนะ !” พันเดชมองไปที่เธอแล้วพูดขึ้นด้วย เสียงดังเล็กน้อย เพราะตอนนี้เขาโกรธมาก !

เขาไม่อนุญาตให้ผู้ชายที่อยู่รอบๆ จิดาภารอ่านสนใจเธอ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนคนนั้น สงชัย !

เพราะลางสังหรณ์บอกเขาว่าไม่ธรรมดา !
จิดาภากขมวดคิ้วขึ้นด้วยความไม่พอใจอยู่บ้าง “สนใจ หรือไม่ฉันก็ไม่รู้ แล้วเขาก็ไม่เคยบอกฉันด้วย พันเดช พวกเรา ยังไม่ได้อยู่ด้วยกันนะ คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะจำกัดฉันในการทำเรื่อง ใดเรื่องหนึ่ง คุณอย่าลืมว่าฉันยังไม่ได้รับปากคุณ !” จิดาภาม องไปที่เขาแล้วพูดคำต่อคำ

เมื่อได้ยินสิ่งนี้สีหน้าของพันเดชก็เปลี่ยนไปทันที

แม้ว่าจิดาภาจะไม่ได้รับปากเขา แต่ความรู้สึกของพันเดช บอกเขาว่าจิดาภาไม่ได้รังเกียจที่เขาสารภาพรัก แต่ตอนพูด ประโยคแบบนี้ออกมา จะทำให้พันเดชผู้หยิ่งยโสทนได้ยังไง กัน ?

“จิดาภา คุณจําสิ่งที่คุณพูดไว้ให้ดีนะ !!” พันเดชทิ้งคำพูด แรงๆ ออกมาหนึ่งประโยคแล้วเหยียบคันเร่งออกไป

จิดาภายืนอยู่ตรงนั้นมองดูเงารถของพันเดชที่หายไป

หน้านิ่วคิ้วขมวดเล็กน้อย

เมื่อกี้ก็ยังดีๆ อยู่ แต่ตอนนี้……..

จิดาภาถอนหายใจ เพิ่งจะหันหลังกลับ ขณะนั้นก็มีเสียง หนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลัง

“จิดาภา !”

จิดาภาหยุดนิ่งอยู่ชั่วขณะ เมื่อมองไปเห็นสงชัยก็ชะงักเล็ก น้อย “สงชัย…..

สงชัยแต่ตัวด้วยชุดสีดำทั้งตัวยืนอยู่ข้างหน้าเธอ ดวงตาที่สุขุมมีความเหงาหงอยอยู่บ้าง

จิดาภาคิดว่าสิ่งที่พูดเมื่อเขาจะได้ยินหรือยัง ?

“คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง ?” จิดาภามองไปที่เขาแล้วถามขึ้น เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าสงชัยมีความละอายใจอยู่บ้าง

สงชัยยืนอยู่ตรงนั้น สายตาอันอ่อนโยนมองไปที่เธอ แล้ว เอ่ยปากพูดอย่างตรงไปตรงมา “เป็นห่วงคุณ หาคุณไม่เจอดัง นั้นจึงมารอคุณอยู่ที่นี่ !”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้หัวใจของจิดาภาก็หล่นตุบ

สงชัยกับต่อเธอ เธอก็รู้อยู่แล้ว แต่สงชัยไม่ได้พูดออกมา เธอก็ไม่สามารถล้ำเส้นได้ตลอด

เธอไม่อยากเปลี่ยนสถานการณ์ตอนนี้

จิดาภายิ้ม “ขอโทษนะคะ วันนี้กินได้ครึ่งเดียวก็ไปแล้ว !!

จิดาภาเอ่ยปากขอโทษ

สงชัยไม่ได้สนใจ แต่เดินไปแล้วมองไปที่เธอ “เขาไม่ได้

ทําไรคุณ ใช่ไหม ?”

จิดาภาสายหัว “ฉันไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ !”

“งั้นก็ดีแล้ว !” สงชัยพูด

เห็นได้ว่าเขาไม่มีความสุขเลย จิดาภาไม่รู้ว่าควรจะพูดยัง

ไง จึงพยายามฝืนยิ้มออกมา “วันหลังเดี๋ยวฉันจะชวนคุณไปกินข้าวนะ !”
“อืม !” สงชัยพยักหน้า แต่ไม่ได้แสดงความยินดีออกมา

เลยสักนิด

ในตอนนี้จิดาภาจึงมองไปที่เขา “ตอนนี้ดึกมากแล้ว คุณ รออยู่ที่นานมากแล้วใช่ไหม ?

สงชัยมองเธอแล้วพยักหน้าและมองไปที่จิดาภา “วันนี้ สิ่ง ที่เขาพูดเป็นความจริงเหรอ ?”

“หือ ? อะไรนะ ?” ในตอนนั้นจิดาภาตั้งตัวไม่ทัน ในตอน นี้สงชัยทำให้เธอมีความรู้ว่าได้รับความดันอย่างไม่รู้ตัว

สงชัยมองตรงไปที่เธอ “วันนี้สิ่งที่พันเดชพูดอยู่ที่นั่นเป็น ความจริงทั้งหมดเหรอ ? คุณชอบพันเดชแล้วเหรอ ?”