ตอนที่393พ่อตาแม่ยาย (1)

ตอนที่ 393 พ่อตาแม่ยาย (1)

เรือนสีแดง

เป็นร้านอาหารตะวันตกระดับสูงมาก

แต่ที่นี่มีห้องส่วนตัวที่งดงามและสะอาด สภาพแวดล้อมก็มาก

จิดาภา สงชัย และคู่สามีภรรยาตระกูลสวันนีย์ พวกเขา ต่างก็กินอยู่ที่ห้องส่วนตัวทั้งสิ้น

“สงชัย ขอบใจมากนะจ๊ะที่คุณส่งจิดาภาไปกลับที่ทำงาน

ตั้งหลายวัน !” ขณะนั้นจันทนีมองไปที่สงชัยแล้วเอ่ยปากพูดขึ้น

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ สงชัยจึงยิ้ม “คุณป้า ผมบอกแล้วนะครับว่า นี่เป็นเกียรติของผม แล้วก็เป็นสิ่งที่ผมควรจะทำด้วยครับ ขอ แค่จิตาภา โอเค ผมก็โล่งใจ !” สงชัยพูด

แต่ละประโยคแต่ละค่าของเขา ทำให้จันทนฟังแล้วสบาย

บอกได้เลยว่าพึงพอใจในตัวสงชัยมากขึ้นเรื่อยๆ

การันต์ก็มองไปที่สงชัย “ไม่มีเรื่องอะไรที่ควรหรือไม่ควร แต่คุณพูดแบบนี้ทำให้พวกเราสองคนฟังแล้วมีความสุขมาก !!
ค่าพูดของการันต์จริงใจมาก

หลังจากสงชัยฟังแล้วก็ยิ้ม

“ก่อนหน้านั้นกินข้าวอยู่ที่บ้านตลอด ไม่มีอาหารอะไรที่ดีๆ กินเลย วันนี้อยู่ที่นี่พวกเราก็จะกินดีๆ หน่อย สงชัย วันหลังเวลา คุณไปบ้านก็ไม่ต้องเกรงใจแล้วนะ ไม่ต้องถือของมาหรอก !” จันทนีมองไปที่สงชัยพลางยิ้มแล้วพูดขึ้น

ทุกครั้งที่สงชัยไป เขาก็มักจะซื้อของไปเยอะๆ นี่ทำให้ฉัน ทนีกับการันต์รู้สึกเกรงใจมากจริงๆ

สงชัยยิ้ม “มันก็แค่น้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ครับ คุณลุงกับคุณ ป้าไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ !”

“เอาล่ะ พวกคุณก็อย่าเกรงใจขนาดนี้เลย พวกเรามาดื่ม สักแก้วเป็นไง?!” จากนั้นการันต์ก็เสนอขึ้น

“ได้เลยครับ !” สงชัยตอบเสริม

จิดาภานั่งมองพวกเขาอยู่ตรงนั้น โดยที่ไม่ได้พูดอะไรสัก

อย่าง

แม้ว่าโอกาสแบบนี้จะเป็นเพราะเธอ แต่เธอก็ไม่ค่อยได้ พูดอะไรออกไปมาก

เพียงแค่ยกแก้วขึ้นมาชนแล้วดื่มไปนิดหน่อย

เพิ่งจะวางแก้วลงมา ขณะนั้นจันทนีก็มองไปที่สงชัย ชัย ตอนนี้พ่อแม่ของคุณยังอยู่ลอนดอนเหรอ ?”

ได้ยินแบบนี้ สงชัยจึงพยักหน้า “ใช่ครับ !”
“พวกเขาไม่ได้วางแผนเลยหรือว่าจะกลับมาตอนไหน ? พวกฉันจะได้เลี้ยงข้าวพวกเขา จะได้รู้ว่าเป็นครอบครัวแบบ ไหนถึงได้เลี้ยงลูกแบบคุณได้เยี่ยมขนาดนี้ !” จันทนียิ้มแล้วพูด

“แม่คะ พ่อแม่สงชัยก็อาศัยอยู่ต่างประเทศตลอดทั้งปี ไม่ น่าจะได้กลับมาหรอกค่ะ !” จิดาภาพูด

ได้ยินคำพูดของจันทนกับการันต์ ดูเหมือนว่าจิดาภา เข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว ที่พูดแบบนี้ก็เพื่อไม่อยากให้จันทน์ คิดมากอีก

เมื่อได้ยินแบบนี้จันทน์ก็ตกตะลึงเล็กน้อย

จากนั้นก็มองไปที่สงชัย “งั้นเหรอ ?” สงชัยพยักหน้า “แต่ว่าถ้าผมแต่งงานอยู่ที่นี่พวกเขาจะ กลับมาแน่นอน !” อันนี้สงชัยมั่นใจอย่างมาก

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ใบหน้าของจันทนีจึงยิ้มขึ้นอีก “งั้นคุณได้ วางแผนไหมว่าตอนไหนจะแต่งงาน ?”

คำพูดของจันทน์เพิ่งจบไป สายตาของสงชัยจึงมองไปที่ ดาภาที่อยู่ด้านข้าง

ความจริงแล้วเขาหมายถึงอะไรทุกคนก็เข้าใจดีอยู่แล้ว

เพียงแต่ไม่มีใครเปิดเผยออกมา

“อันนี้ผมยังไม่แน่ใจครับ เพียงแค่อีกฝ่ายเห็นด้วยผมก็ ยินดีที่จะแต่งงานกับเธอทันที !” สงชัยพูด
ได้ยินสงชัยพูดแบบนี้แล้วสายตายังกวาดไปมองที่จิดาภา อีก จันทน์ก็ยิ่งมั่นใจในคำตอบของตัวเอง

“พูดแบบนี้คุณมีคนที่ตัวเองชอบแล้ว ?” จันทนถามขึ้น

ได้ยินสิ่งนี้สงชัยก็ยิ้มและไม่ได้ปฏิเสธ

ในตอนนี้เขาอยากจะเอ่ยปากพูดกับจันทนว่าขอให้พวก เขาวางใจ ในการมอบจิดาภา ให้กับเขา แต่ก่อนที่ยังไม่ได้รับ การยินยอมจากจิดาภา เขาก็ไม่กล้าที่จะทำแบบนี้

บอกป้าหน่อยได้ไหมว่าเป็นใคร ?” จันทนถาม

ได้ยินสิ่งนี้จิดาภาจึงขมวดคิ้วขึ้น “แม่คะ !”