ตอนที่389การกระทำของประธานพันเดช(3)

ตอนที่ 389 การกระทำของประธานพันเดช (3)

ขณะนั้นสงสัยก็มองไปยังจิดาภา ยังไม่มีข่าวของกษิดิส เลยเหรอ ?” เขาถาม

จิดาภาพยักหน้า “อืม ไม่มีเลยสักนิด !”

สงสัยไม่ได้บอกจิดาภาว่าเขาก็กำลังสั่งให้คนหากษิดิสอยู่ เหมือนกัน แล้วพบว่ายังมีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่กำลังตามหาตัว กษิดิสอยู่ด้วย สงชัยคิดว่าเป็นคนของพันเดช

แต่เรื่องพวกนี้ สงชัยก็ไม่ได้บอกจิดาภา

พยักหน้า “ยังไงก็ตาม ช่วงนี้เข้าออกก็ต้องระมัดระวังด้วย

จิดาภาพยักหน้า “ฉันรู้แล้ว ฉันจะระมัดระวัง !!

“อืม !”

ต่อมาทั้งคู่ก็กินข้าวต่อไป หลังจากกินเสร็จสงชัยก็ส่งจิดา

ภากลับไป

เหมือนกับเมื่อวาน เมื่อพวกเขามาถึง พันเดชก็นั่งอยู่ที่ ประตูคอนโดของจิดาภา เมื่อเห็นจิตาภาลงมาจากรถ ในอกยังคงถือช่อดอกไม้ที่น่ารำคาญ อารมณ์ของเขาไม่พอใจอย่างมาก

แต่เขาก็อดทนไว้

จิดาภามองไปที่สงชัย “เอาล่ะ ฉันถึงแล้ว ตอนนี้อีกมาก แล้ว ฉันจะไม่ชวนคุณขึ้นไปนะ !” จิตาภายยืนพูดกับสงชัยอยู่ที่ กระจก

สงชัยพยักหน้า “มีเรื่องอะไรก็โทรหาผมนะ!”

จิดาภาพยักหน้า ส่วนสงชัยก็ขับรถจากไป

จิดาภาก็หันหลังกลับ

มีเพียงพันเดชที่นั่งอยู่บนรถ ในสมองเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ของจิดาภาและดอกไม้ที่น่ารำคาญซ่อนั้น

ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ? พวกเขาอยู่ด้วยกันแล้วเหรอ ?

เพียงนึกถึงเรื่องนี้เขาก็อารมณ์เสียมาก

ผลักประตูรถออกแล้วลงไปทันที

“จิดาภา !” เขาเอ่ยปากพูดแล้วเรียกชื่อเธอ

จิดาภาตะลึงงัน หันหัวกลับอย่างไม่ค่อยแน่ใจ แต่เมื่อมอง เห็นพันเดชก็ตกใจอย่างเห็นได้ชัด

“คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง ?”

“แล้วไง ? ผมอยู่ที่นี่ไม่ได้เหรอ ?” พันเดชมองไปที่เธอ แล้วถามกลับ เมื่อมองเห็นช่อดอกไม้ในอ้อมแขนของเธอ แววตาจึงส่องประกายความมืดมิด อยากจะขว้างทิ้งลงถังขยะไป เมื่อเห็นท่าทางโกรธของเขา จิดาภาจึงขมวดคิ้ว มีเรื่อง อะไรเหรอ ?”

ความหมายความว่ายังไง ?

“ผมอยู่ที่โรงพยาบาลก็เพราะคุณ คุณบอกจะออกจากโรง พยาบาลก็ออกไปดื้อๆ แล้วก็ไม่เคยไปเยี่ยมผมที่โรงพยาบาล อีกเลย จิดาภา คุณจะตอบแทนผู้มีบุญคุณที่ช่วยชีวิตคุณแบบนี้ หรือ ?” พันเดชมองไปที่เธอแล้วถามขึ้น

ความจริงแล้วสิ่งที่เขาอยากพูดไม่ใช่เรื่องนี้ แต่ไม่รู้เลยว่า ทำไมถึงพูดออกมาแบบนี้

ได้ยินสิ่งนี้จิดาภาก็ไม่พอใจ “งั้นตอนนี้คุณก็เลยมาหาฉัน

เพื่อคาดโทษงั้นเหรอ !?”

เมื่อเห็นท่าทีของจิดาภา พันเดชก็ขมวดคิ้วราวกับรู้สึกว่า ตัวเองพูดผิดไป แต่ตอนนี้ก็หมดหนทางที่จะเอากลับคืนมาได้

แววตาจ้องมาไปที่จิดาภา แววตานั้นมีความสับสนอยู่ มากมาย

“ขอโทษนะคะประธานพันเดช คือฉันไม่รู้ผิดชอบชั่วดีเอง นั่นแหละค่ะ ฉันขอโทษคุณด้วยนะคะ !” จิดาภาพูด

คิ้วของพันเดชยิ่งขมวดล็อกลึกมากขึ้น

“ตอนนี้ต้องการให้ฉันตอบแทนอะไรคุณไหม ?” จิดาภา

ยังคงถามต่อไป
“ต้องการ !” พันเดซ โพล่งออกมา “ตอบแทนอะไรเหรอ ?” จิดาภาถามกลับ

ในเวลานี้พันเดชค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้เธอ แววตาจ้อง ตรงไปที่เธอ ร่างที่สูงใหญ่บังเงาของเธอจดมิด ในที่สุดก็ยื่นมือ ออกไปจับเธอ “ตอนนี้คุณอยู่กับสงชัยแล้วใช่ไหม ?” เขาถาม

เสียงไม่ค่อยดัง แต่ก็สามารถทำให้พวกเขาทั้งสองคน ได้ยินมากพอ

คำถามนี้ทำให้จิดาภาตะลึงอยู่ชั่วขณะ จึงมองไปที่พันเดช แล้วถามกลับว่า “ประธานพันเดชคะ คุณถามแบบนี้มัน หมายความว่าไง ?

“ผมก็แค่อยากรู้ว่าพวกคุณอยู่ด้วยกันหรือยัง ?” พันเดช มองไปที่เธอแล้วพูดขึ้น

“นี่มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน ฉันคิดว่าฉันไม่จำเป็นต้อง

บอกคุณ !” จิดาภาพูด สำหรับทัศนคติของพันเดชเธอไม่เข้าใจ อย่างมาก