ตอนที่386ผู้หญิงปลอบง่าย(3)

ตอนที่ 386 ผู้หญิงปลอบง่าย (3)

แต่ว่าเธอก็ไม่ได้ถามต่อไป เพราะฉากที่ดีที่สุดมักจะอยู่

ทีหลังเสมอ

ดังนั้นทั้งสองคนจึงกินข้าวต่อไป หลังกินเสร็จทั้งสองคนก็ คุยไปด้วยขึ้นชั้นบนไปด้วย

เพิ่งเข้าไปในลิฟต์ ขณะนั้นผู้ช่วยเจ๊กก็เดินมา

เมื่อมองเห็นจิดาภาจึงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

นึกถึงตอนที่กินอาหารในโรงพยาบาลคืนนั้นเจ๊กก็เป็นคน เอาไปให้ทั้งหมด จิดาภาก็พยักหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไรมาก

เชื่อว่าเจ๊กเองก็ไม่ใช่คนปากมาก

ในตอนนั้นแก้วมองไปที่เจ๊กแล้วยิ้มขึ้น “เจ๊ก ประธานพัน

เดชล่ะ ?”

“อยู่ในออฟฟิศไง !”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้แก้วจึงขมวดคิ้วขึ้น “ประธานพันเดชไม่ไป กินข้าวเหรอ ?”

ขณะนั้นสายตาของเจ๊กก็กวาดไปมองจิดาภาแล้วเอ่ยปาก พูดขึ้น “ประธานพันเดชไม่มีความอยากอาหาร ก็เลยไม่อยากกิน บาดแผลยังไม่หายดีก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ก็เลยเลี่ยง ไม่ได้ที่จะเป็นแบบนี้ !

ประโยคนี้เป็นการพูดให้จิดาภาได้ยินอย่างแน่นอน หลัง จากจิดาภาได้ยินดวงตาก็ขยับเล็กน้อย ทว่าไม่ได้พูดอะไร ยัง คงยืนอยู่ตรงนั้นเช่นเดิม

แก้วเป็นเด็กที่อยากรู้อยากเห็น เมื่อได้ยินสิ่งนี้จึงเอ่ยปาก ถามขึ้นทันที “ใช่แล้วเจ๊ก ทำไมประธานพันเดชถึงเข้าโรง พยาบาลล่ะ ? ฉันจำได้ว่าคนที่เข้าโรงพยาบาลเป็นจิดาภา ประธานพันเดชก็ได้รับบาดเจ็บด้วยเหรอ ?” แก้วถมขึ้นด้วย ความสงสัย

“อันนี้……. เจ๊กไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง สายตามองไปที่บิดา ภา จิดาภาไม่ได้ขยับเช่นเดิม แล้วก็ไม่ได้มองพวกเขา ราวกับ ว่าพูดเรื่องอะไรบางอย่างที่ไม่เกี่ยวข้องกับเธอสักนิดเดียว

“พูดเร็วๆ สิ !” แก้วพูดอย่างอยากรู้อยากเห็นมาก

“ผม…… เจ๊กลังเลอยู่บ้าง

แก้วสงสัยเล็กน้อย มองดูท่าทีที่เจ๊กพูดติดอ่าง จึงทนไม่ ได้ที่จะหันหัวมองไปที่จิดาภา “ใช่แล้ว จิดาภา เธอรู้ไหม ?”

จิดาภาถูกถามก็ชะงัก มองไปที่เธอแล้วส่ายหัว “อัน นี้.………..ก็ไม่รู้เลย !”

“ว่าแต่ไม่ใช่ประธานพันเดชส่งเธอไปโรงพยาบาลหรอก เหรอ ?” แก้วขมวดคิ้วถามขึ้น
“ฉัน…… ขณะที่จิตาภาไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง ประตูลิฟต์ก็

เปิดออก

“เอาล่ะ รีบออกไปได้แล้ว !” จิดาภาพูดแล้วก้าวเท้าเดิน ออกไปก่อน

แก้วตะลึงปากค้างและจากนั้นจึงรีบเดินออกไป

ส่วนเจ๊กก็ยืนอยู่ในลิฟต์ เมื่อเห็นเงาหลังจิดาภาเดินออก ไปก็นึกถึงความเปลี่ยนแปลงของพันเดชในสองสามวันนี้

เขาพยักหน้าด้วยความมั่นใจ ระหว่างพันเดชกับจิดาภา ทะเลาะกันเข้าแล้ว……..

ในออฟฟิศ

พันเดชนั่งอยู่ที่นั่น สายตามองออกไปนอกหน้าต่างบาน

ไม่รู้เลยว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ขณะนั้นเจ๊กก็เคาะประตูเดินเข้าไป “เจ้านายครับ !! เมื่อได้ยินเสียงเจ๊ก พันเดชจึงกันหัวมองไปที่เขา

เด็กนำเอกสารที่ซ้อนกันไว้วางอยู่ด้านหน้าเขา “นี่คือ เอกสารสรุปทั้งหมดของหลายวันมานี้ครับ !!

“อืม !” พันเดชตอบกลับ สายตาก็ไม่มองเอกสารส่วนนั้น

สักนิดเดียว

เจ็กเพิ่งจะออกไป แต่ทนไม่ได้ที่จะเอ่ยปากขึ้น “เจ้านายครับ คุณทะเลาะกับคุณจิดาภาหรือครับ ?

ได้ยินสิ่งนี้ คิ้วของจิดาภากสายตาอันแหลมคมจ้องเขม็ง

ไปที่เขา

ราวกับว่าสายตานั้นทำให้อุณหภูมิในออฟฟิศลดลงหลาย

องศา

เจ๊กได้แต่กำปั้นทุบดินไปต่อ ยิ้มแล้วเอ่ยปากพูดขึ้น คือ ว่าเมื่อกี้ผมพบคุณจิดาภาอยู่ข้างนอก เห็นได้ว่าเธอเป็นทุกข์นะ

ได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าของพันเดชก็ไม่ค่อยดี เธอเป็นทุกข์งั้นเหรอ ? แต่เขามองไม่ออกเลยสักนิด

เห็นพันเดชไม่ได้พูดอะไร เจ๊กก็ทนไม่ได้อยู่บ้าง “เจ้านาย ครับ ความจริงแล้วหลังจากทะเลาะกับผู้หญิง มันปลอบง่าย มากเลยนะครับ เพียงแค่ซื้อช่อดอกไม้แล้วพูดประโยคที่น่าก็จะ หายอย่างรวดเร็วเลยล่ะครับ !”