ตอนที่375เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ (1)

ตอนที่ 375 เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ (1)

เพราะเธออยากจะช่วยเหลือการันต์ และถือความคาดหวัง

ของการันต์ไว้ เธอจึงไปเรียน แต่หลังจากที่รู้ความจริงแล้วเธอก็ ล้มเลิก ในทันที !

นี่คือเหตุผลว่าทำไมหลังจากตระกูลสวันนีย์ประสบวิกฤติ เธอจึงเลือกเข้าร่วมกับตระกูลฐิตานันท์

หนึ่ง เธอทำได้เพียงแค่นี้ ในการตอบแทนบุญคุณ สอง เธอ

ไม่อยากเห็นตระกูลสวันนีย์เข้าสู่สภาวะวิกฤติ

ยังไงก็ตามพวกเขาก็ดีกับเธอมาก

เพียงแค่ในตอนนั้นเธอรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ลูกแท้ๆ จึงรู้สึกว่า ตัวเองอยู่อย่างโดดเดี่ยวไร้การช่วยเหลือ เลยไม่รู้ว่าควรจะ เผชิญหน้ายังไง

นึกถึงตรงนี้มุมปากของจิดาภาก็ยิ้มขึ้นอย่างขมขื่น แต่ตอนนั้นความคิดของตัวเองดื้อดึงเกินไป เธอรู้ว่าพวกเขาดีต่อเธอมากจริงๆ แต่เธอก็ยังรับไม่ได้

นึกถึงตรงนี้ เธอก็ค่อยๆ เดินกลับไปที่ห้อง
ทันใดนั้นเธอก็ปล่อยวาง

ในความเป็นจริง ไม่ว่าคู่สามีภรรยาการันต์จะเป็นพ่อแม่ แท้ๆ ของเธอหรือไม่ พวกเขาก็เลี้ยงดูเธอจนเติบใหญ่ เมื่อเธอ ยังเป็นวัยเด็กและวัยรุ่นก็ไม่ปล่อยให้เธอน้อยใจสักนิดเดียว

ยังไงก็ตามพวกเขาก็เป็นพ่อแม่เธออยู่แล้ว

นอกเหนือจากความสัมพันธ์ทางสายเลือด

เธอไม่ได้ปรากฏตัวออกมา แต่ตรงกลับไปที่ห้องของเธอ

นอนคิดอยู่บนเตียงเป็นเวลานาน หลังจากปล่อยวางได้จึง พบว่าไม่มีอะไรที่ผ่อนคลายไปกว่าการคิดได้ในตอนนี้

ยังไงตอนนี้พักฟื้นตัว ก็พักผ่อนให้ดีๆ อยู่ตรงนี้สักสอง สามวันจะได้อยู่เป็นเพื่อนกับพวกเขาด้วย

นึกถึงสิ่งนี้ จิดาภาก็ผ่อนคลายลงไปมาก ไม่นานก็เข้าสู่

ห้วงความฝัน

หลังจากพักฟื้นตัวต่อเนื่องกันหลายวัน หลังจากสงชัย กลับมาจากที่อื่น ได้ยินเรื่องของจิดาภาก็ตกตะลึงอยู่นาน

ทำไมตอนที่เขาออกไปทำงานต่างจังหวัดจิดาภาจะต้อง เกิดเรื่องด้วยเนี่ย ?

เมื่อรู้ว่าจิดาภากลับไปอยู่ที่บ้าน เขาก็ไปเยี่ยมอยู่บ่อยๆ

จันทน์กับการันต์ก็ยินดีกับการที่สงชัยมาและดีใจเป็น อย่างมาก
ผู้ชายที่ใส่ใจขนาดนี้หายาก

พิถีพิถัน

ดูแลเอาใจใส่จิตาภาอย่าง

พวกเขาในฐานะพ่อแม่ก็รู้สึกดีใจอย่างมาก

แล้วก็ดีใจแทนจิดาภา

ในมุมมองของพวกเขา สงชัยจะเป็นผู้ชายที่พึ่งพาได้ มากกว่าจิดาภา เหมาะสมที่จะเป็นสามี

ส่วนพันเดช……

พวกเขาไม่อยากให้จิดาภาได้รับความทุกข์ร้อนสักนิด

ดังนั้นพวกเขาจึงยินดีมากที่สงชัยมา

จิดาภานั่งอยู่บนโซฟา หลังจากที่มองเห็นสงชัยจึงยิ้มแล้ว เอ่ยปากพูดขึ้น “มาแล้วหรือ ?”

สงชัยพยักหน้าและเดินตรงเข้าไป “ขอโทษนะ ผมมาสาย

แล้ว !”

“จะขอโทษทำไม !”

“ผมพบว่าทุกครั้งที่ผมออกไปทำงานนอกสถานที่ คุณก็จะ มีเรื่องเกิดขึ้นตลอด ดูเหมือนว่าคราวหลังผมคงต้องออกไป น้อยลง !” สงชัยพูด

พูดถึงสิ่ง จิตาภาจึงยิ้มขึ้น “งั้นคุณต้องปิดบริษัทแล้ว

มาปกป้องฉันถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงไหมเนี่ย ?”
“ถ้าคุณต้องการ ผมก็ยินดีที่จะปกป้องคุณทั้งยี่สิบสี่ชั่วโมง !” จิตาภาเพียงแค่พูดล้อเล่นแต่ทว่าสงชัยกลับจริงจัง

เพียงแค่จิดาภาพูดเพียงประโยคเดียว

จิดาภายิ้ม “ฉันก็แค่ล้อคุณเล่น ไม่ว่ายังไงก็ควรเอางาน มาก่อน ฉันไม่เป็นอะไรหรอกน่า !”

เมื่อมองจิดาภา มุมปากของสงชัยจึงยกขึ้น ไม่ได้พูดอะไร ออกไปอีก

แต่ความจริงจังของสงชัยเมื่อกี้ อยู่ในสายตาของจันทน์ กับการันต์แล้ว ทั้งสองคนสบตากัน เห็นได้ว่าทั้งสองคนก็ ประเมินสงชัยดีทั้งสิ้น

“สงชัย วันนี้อย่าเพิ่งกลับนะ อยู่กินข้าวที่บ้านก่อนเถอะ !”

จันทนีเอ่ยปากพูด

สงสัยหันหัวมองไปที่จันทน์แล้วพยักหน้าอย่างสง่างาม “ครับ งั้นผมก็จะไม่เกรงใจแล้วนะครับ

“ก็บอกแล้วไงจ๊ะว่ามาที่นี่ไม่ต้องเกรงใจ ทำเหมือนเป็น ครอบครัวเดียวกันเลย !”

“ครับ !” สงชัยยังคงพยักหน้าอย่างเป็นสุภาพบุรุษ