บทที่356ยิ่งบ้าคลั่ง(3)

บทที่ 356 ยิ่งบ้าคลั่ง (3)

“งั้นก็ดี ต้องโทษย่าที่พูดแรงไป ไม่อย่างนั้น เธอก็คงจะไม่ ทำกับหนูแบบนี้” หญิงชราพูด

“คุณย่าอย่าพูดแบบนี้เลย จริงๆแล้ว ถือซะว่าคุณย่าไม่ได้ พูดแล้วกัน เธอไม่ชอบหน้าหนูตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ จนถึงตอนนี้ เธอก็เป็นแบบนี้มาโดยตลอด” จิดาภาพูดปลอบใจหญิงชรา

ต่อมาคุณย่าก็พูดประโยคหนึ่งขึ้นมา

“โธ่ เธอคงอิจฉาที่หนูฉลาดเกินไป สวยเกินไป

ได้ยินคำพูดของคุณย่า จิดาภาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะดังๆ

ออกมา

ยิ่งรู้จักยิ่งค้นพบว่า คุณย่าน่าสนใจมาก

ตลอดเวลาจนถึงช่วงบ่าย คุณย่ากับแม่จึงแยกจากไป “หนูจิตอนที่ย่าไม่อยู่ รบกวนหนูช่วยดูแลเดชด้วยนะ”

จิดาภาพยักหน้า “คุณย่าวางใจได้ หนูจะดูแลเขาเองค่ะ” ยังไงซะที่เขาเป็นแบบนี้เพราะช่วยเหลือเธอ

ได้ยินแบบนี้ คุณย่ายิ่งวางใจ ทันใดนั้นมองไปที่พันเดช และพูด ตอนที่ฆ่าไม่อยู่ หลานดูแลหนูจิให้ย่าด้วยนะ
พันเดซ “……”

เขายังคงหมกมุ่นอยู่คำพูดที่คุณย่าเตือนจิดาภา และหลัง จากที่ได้ได้ยินประโยคนี้ พันเดชเปิดปากพูด “คุณย่าสบายใจ ได้เลย แม้แต่ยามหลับผมก็จะไม่ให้เธอห่างผมไปไหน

จิดาภา “..….”

คุณย่าก็ตกตะลึง

คลุมเครือเกินไป ใครได้ยินเข้า คงจะเข้าใจผิดแน่เลย!

แต่หญิงชรากลับทั้งยิ้มทั้งพยักหน้า “ดีๆ งั้นพวกหลานก็ ต้องดูแลกันและกัน ย่าไปก่อนละ

พันเดชพยักหน้าพร้อมทั้งยิ้ม

ดังนั้น คุณย่ามองไปที่พันเดชกับจิดาภาด้วยแววตาที่ อบอุ่น และเดินออกไป

“คุณแม่ คุณย่า เดินทางปลอดภัยด้วยนะครับ” พันเดชพูด ตามหลัง

ดังนั้น พวกเขาจึงแยกจากกัน

พวกเขาเพิ่งจะไป จิดาภามองค้อนไปที่พันเดช

คุณเดช พูดดีๆเป็นจะตายไหม? จิดาภามองไปยังเขาแล้วพูด
“ผมจะไม่พูดดีๆได้ยังไง?” พ้นเดชย้อนถาม

“คืออะไรที่บอกว่านอนหลับก็จะไม่ให้ฉันห่างไกลสายตา คุณ คำพูดนี้ ใครได้ก็คงจะเข้าใจผิด

จิดาภาพูด

พูดถึงเรื่องนี้ พันเดชยิ้ม “จิดาภา คุณคิดมากเกินไป

เปล่า? ก็ผมพูดจริงใช่ไหมล่ะ?”

“ความจริงอะไร?”

ดังนั้น ถึงตอนเย็น จิดาภาเพิ่งรู้ว่า พวกเขาย้ายไปอยู่อีก ห้องหนึ่งแล้ว

จิดาภาไม่พอใจ “คุณ นี่คือ…?”

นี้ถึงจะเป็นการนอนหลับอย่างแท้จริงและไม่ห่างไกล

สายตาของเขา

” เป็นอะไรไป?”

“ผู้หญิงรักสันโดษ จะอยู่ร่วมในห้องผู้ป่วยได้หรอ?” จิดา ภามองไปที่พันเดชแล้วถาม เพียงแค่คิดว่าคืนนี้ต้องอยู่ที่นี่กับ พันเดช เธอรู้สึกว่าตัวเองต้องนอนไม่หลับอย่างแน่นอน

หลังจากได้ยินคำพูดของจิดาภา พันเดชยิ้มๆ “คุณจิดาภา อย่าทำเป็นห่วงตัวเองเลย หรือคุณรู้คิดว่า ผมจะทำอะไรกับคุณ ใช่ไหม?” พันเดชมองไปยังเธอแล้วถาม

ในระหว่างนั้น จิดาภาก็ไม่รู้จะพูดอะไร
“ฉันแค่รู้สึกว่า แบบนี้ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่

“ห้องผู้ป่วย คุณสะดวกดูแลผม ผมสะดวกปกป้องคุณ ยัง มีอะไรไม่สะดวกอีกหรอ?” พันเดซย้อนถาม

ยังไงซะ เรื่องทั้งหมด ทางฝั่งของพันเดชนั้น กลายเป็นถูก

ต้องตามหลักเหตุผล แล้วก็เต็มไปด้วยเหตุผล

แต่ก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ในห้องผู้ป่วย” จิดาภาพูด รู้สึก แปลกๆยังไงไม่รู้ที่ต้องอยู่ห้องเดียวกับพันเดช

ได้ยินแบบนี้ พันเดชหน้านิ่วคิ้วขมวด มองไปที่เธออย่างไม่ พอใจ “คุณไม่ยินยอมที่จะอยู่ห้องกับผมใช่มั้ย?”