บทที่345 ใช้ทั้งไม้นวมและไม้แข็ง(4)

บทที่ 345 ใช้ทั้งไม้นวมและไม้แข็ง (4)

ทนฟังประโยคนี้ไม่ได้ พันเตชคิดอยากที่จะดึงเธอเข้ามา แล้วมอบบทเรียนอันดุเดือดให้กับเธอ

เขามองไปที่จิดาภาด้วยสายที่ตาขุ่นเคือง แววตาที่เต็มไป ด้วยความโกรธ ทำให้จิดาภาสั่นเล็กน้อย ทุกครั้งที่พันเดช แสดงสายตาแบบนี้ แสดงว่า เขากำลังโกรธ โกรธมากๆ

จิดาภาเป็นคนฉลาดขนาดนี้ ทำไมจะไม่รู้ความหมายของ เขา เพียงแต่…..

เธอไม่รู้จะพูดเรื่องราวระหว่างพวกเขาสองคนยังไง

ระยะห่างมากเกินไป สนิทกันน้อยเกินไป ความเชื่อใจก

น้อยเกินไป

นี่ก็คือสถานะความสัมพันธ์ของพวกเขาในตอนนี้

ท้ายที่สุด พันเดชมองไปยังเธอ พูดอย่างดุดันใส่เธอ ประโยคหนึ่ง “จิดาภา คุณมีความสามารถในการใส่หน้ากาก ตลอดทั้งชีวิต”

จิดาภา “

มองไปยังพันเดช จิดาภาก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี
ในขณะนั้น ประตูถูกเปิดออก ก็มีเงาร่างหนึ่งบุกเข้ามา

“เดช เดช … ตุลยาบุกเข้ามาอย่างกับสายลม ตอนที่ เห็นพันเต นอนอยู่บนเตียงนั้นเธอรู้สึกเจ็บปวดใจ

“เดช คุณเป็นยังไงบ้าง !? ตุลยามองไปที่เขาแล้วถาม

พันเดชคิดไม่ถึงว่าเธอจะมา ตอนที่เห็นเธอนั้น เขาขมวด

คิ้วเล็กน้อย “คุณมาได้ยังไง?

พอได้ยินข่าวว่าคุณเกิดอุบัติเหตุ ฉันก็ตรงมาหาคุณเลย เป็นยังไงบ้างค่ะ” เห็นได้ว่า ตุลยาเป็นห่วงเขาจริงๆ แล้วก็ปวด ใจมากที่เห็นบาดเจ็บแบบนี้

“ฉันไม่ได้เป็นอะไร”

ในเวลานี้ ตุลยาลุกขึ้น ตอนที่มองเห็นจิดาภาอยู่อีกทาง ด้านหนึ่ง ตอนที่เห็นจิดาภาอีกด้านหนึ่ง ตื่นเต้น เธอเดินตรง เข้าไปหา จ้องมองไปที่จิดาภา “ผัวะ” เสียงดัง

เธอตบจิดาภา โดยไม่ลังเล

นาทีนั้น ตกตะลึงไปหมด

“จิดาภา เป็นเพราะเธอ หรือต้องทำให้เดชตายถึงจะ พอใจใช่ไหม!” ตุลยามองไปที่จิดาภาแล้วก็พูดต่อว่า โมโห อย่างเห็นได้ชัด

เรื่องราวทั้งหมด ตกไปอยู่ที่เธอ

หลังจากพันเดชมองเห็น เขาขมวดคิ้ว
พูดอย่างเกรี้ยวกราด “นี่คุณทำอะไรของคุณ

“เดซ ตอนนี้คุณยังจะปกป้องผู้หญิงคนนี้อีกหรอ

“คุณเห็นไหมว่า เธอทำคุณเกือบตาย” ตุลยาพูด “เรื่อง

ทั้งหมด ก็เพราะเธอเป็นต้นเหตุ ” ผมต้องการช่วยเธอเอง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเธอ และ

ก็เป็นเรื่องของผม ไม่เกี่ยวกับคุณ

เป็นคำพูดที่เจ็บปวดที่สุด ไม่มีอะไรแย่ไปกว่าการที่คนที่ คุณห่วงใย พูดว่าเรื่องของเขาไม่ได้เกี่ยวกับเรา

หลังจากที่ตุลยาตกตะลึง รู้ถึงความเปลี่ยนแปลงของเดช แต่ตอนนี้ เธอยังไม่อยากทะเลาะกับพันเดช เลือกที่จะเดิน เข้าไปแล้วมองไปที่เขา “ทำไมจะไม่เกี่ยวข้องกับฉัน อย่าลืม ฉันเพิ่งจะเป็นแฟนคุณนะ” ตุลยามองไปยังเขาแล้วพูดต่อว่า

ในเวลาเดียวกัน ประโยคนี้ ก็พูดให้ทางด้านจิดาภาได้ยิน ประกาศว่าเธอมีสิทธิ์

จากนั้น มองไปยังจิดาภา “เธอ หากมีครั้งหน้าอีก อย่าหา ว่าฉันไม่เกรงใจ”

จริงๆแล้วจิดาภาก็ไม่อยากรบกวนพวกเขา จึงถอยออกไป แต่มองเห็นท่าทางเธอยิ่งขนาดนี้ของตุลยา ก็อยากจะตบเธอ สักที

ถ้าหากไม่ติดว่าขาไม่สะดวก จิดาภาคงจะตบเธอ โดยไม่ลังเลแน่นอน
แต่ว่าตอนนี้ เธอเองก็ไม่ได้สะดวกสบายขนาดนั้น

หากไม่เกินสาม เธอก็ได้เกินขีดจำกัดของจิตาภาแล้ว

หันกลับไปมองที่ตุลยา เธอยกยิ้มมุมปาก “คุณตุลยา คุณ ทำเรื่องที่ไม่เกรงใจต่อฉัน ยังน้อยไปหรอ?”

จิดาภาเปิดปากพูดทันที พูดออกมาแบบนี้ ทั้งคู่ตกตะลึง

“คุณหมายความว่าไง?” ตุลยาย้อนถาม