บทที่342 ใช้ทั้งไม้นวมและไม้แข็ง(1)

บทที่ 342 ใช้ทั้งไม้นวมและไม้แข็ง (1)

เห็นท่าทางที่แสดงออกของคุณย่า พันเดชยิ่งเพิ่มความ กังวล “เธอเป็นยังไงบ้าง?

“หนูไม่ได้เป็นอะไร แต่หลานต่างหากที่ร่างกายบาดเจ็บ หนัก คุณหมอกำชับให้หลานต้องพักผ่อนเยอะๆถึงจะดีขึ้น คุณย่าตระกูลฐิตานันทกล่าว

ได้ฟังคำพูดของคุณย่า พันเดชยิ่งรู้สึกว่ามันไม่ปกติ

“คุณย่า บอกผมมาเถอะ เธอเป็นอะไรกันแน่” พันเดชถาม ด้วยใบหน้าบึ้งตึง จนไม่กล้าแม้แต่จะคิดอะไรไปมากกว่านี้

“หนูจิไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ คลุมเครือ ท่าทางดูไม่มั่นใจ หญิงชราพูด แต่ก็ยัง

ยิ่งหญิงชราอึกอัก ก็ยิ่งปกปิด พันเดชยิ่งเพิ่มความเป็น ห่วง ไม่คิดถามมากไปกว่านี้ เขาจึงลุกขึ้นแล้วก็ถอดเข็มสายน้ำ เกลือออก

“หลานทำอะไร!” หญิงชราถาม คนที่อยู่ข้างหลังพันเดช ตกใจ “เดช หยุด!”

“คุณแม่ คุณย่า ถึงไงก็ไม่บอกผมอยู่ดี ผมจะไปดูด้วยตัวเอง”
ดวงตาของพันเดชมองไปที่หญิงชรา

ในเวลานี้ หญิงชรามองไปยังพันเดช “หลานบอกว่าหน่อย

ว่าหลานเป็นห่วงเธอมากใช่ไหม

“นี่ยังไม่ชัดพออีกหรอครับ?”

แต่พันเดชกลับไม่มีคำตอบ ขมวดคิ้วแล้วมองไปยังคุณย่า “คุณย่า ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดเรื่องนี้ ตกลงเธอเป็น อะไรกันแน่!?”

“หลานตอบย่าก่อน หลานใส่ใจเธอมากใช่ไหม

“เห็นชีวิตเธอสำคัญกว่าตัวเองใช่ไหม” เธอมองไปยังเขา

แล้วถาม

พันเดชขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง

ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก

จิดาภานั่งอยู่บนรถเข็น เข้ามาจากด้านนอก

ไม่ได้มีความตื่นตระหนกเหมือนกับเมื่อวาน และสีหน้าก็

ยังดีขึ้นมาก

พอได้ยินเสียง พันเดชหันกลับไป เมื่อตอนที่เห็นจิดาภา

เขาตกใจ

“คุณ…..

ในเวลานี้ เขาถึงตระหนักได้ว่า คุณย่าจงใจหลอกเขา หันไป “คุณย่า..”

หญิงชรารีบร้อน “หนูว่า ทำไมถึงเข้ามาตอนนี้

“หนูแค่ต้องช้ากว่านี้อีกไม่มีกี่วินาที ก็ได้แล้ว”

หญิงชราอยู่ด้านข้าง พูดออกมาอย่างเสียดาย

เธอกระพริบตาเล็กน้อย “เกิดอะไรขึ้นรึเปล่าค่ะ?”

A เพียงแค่ช้ากว่านี้ไม่กี่วินาที ย่าก็จะรู้แล้วว่าเดชเขาคิด กับหนู….

“คุณย่า”

หญิงชรายังพูดไม่ทันจบ พันเดชก็พูดตัดบท

คุณย่าตกตะลึง จากนั้นก็ยิ้มออกมา “จริงๆแล้ว ถึงแม้ว่า หลานไม่พูด ย่าก็รู้แล้วเพราะการกระทำของหลานมันฟ้อง

ได้ยินแบบนี้ พันเดชรู้สึกเขินอายเล็กน้อยในบ้านคุณย่า ท่านเป็นคนตลกคนขนาดนี้ จะบอกว่าไม่ตลกก็ไม่ได้

เห็นพวกเขาพูดไปยิ้มไป จิดาภาก็ยิ้มตามไปด้วย

ในเวลานี้ หญิงชราก็เดินไปอยู่ข้างจิดาภา มองเธอ “หนู หนูเป็นอย่างไรบ้าง?”

“คุณย่า หนูสบายดี ต้องขอบคุณเดชเขาที่ปกป้องหนู ไม่ อย่างงั้นหนูก็ไม่รู้จริงๆว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง” จิดาภาพูด ประโยคนี้จากใจ
คุณหญิงสุรีย์กำลังช่วยพันเดชลุกขึ้นนั่งพิง หลังจากได้ยิน จิดาภาพูด ก็รู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก

ยังนับว่าผู้หญิงคนนี้ยังรู้จักขอบคุณ

พอได้ยินแบบนี้ คุณย่าก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก แม้ว่าจะ รู้สึกปวดใจที่หลานชายตัวเองได้รับบาดเจ็บ แต่ได้ยินคำพูดที่ น่าพอใจของจิดาภาแล้ว หญิงชรามั่นใจว่าตนเองมองคนไม่ผิด อย่างแน่นอน

“เดชทำแบบนี้ ก็ถูกแล้ว ถ้าหากว่าแม้แต่หนูก็ยังปกป้อง ไม่ได้ คอยดูย่าจะไม่ให้อภัยเขาแน่” หญิงชราพูด

แม้ว่าจะพูดแบบนั้น แต่จิดาภาทำไมจะไม่รู้ความคิดของคุณย่า