บทที่341ได้คับจะเอาศอก (3)

บทที่ 341 ได้คืบจะเอาศอก (3)

มีคนเดินมาทางนี้ และถือไฟฉายไว้ในมือ

“เดช เดช”มีคนกำลังตะโกนเรียก พอได้ยินเสียง จิดาภา ว่ามีคนมา เธอหันกลับทันที ตะโกนตอบพวกเขา “อยู่ตรงนี้ พวกเราอยู่ตรงนี้!”

เวลานี้ หลังจากได้ยินเสียงของจิดาภา ก็มีใครบางคนวิ่ง เข้าไปหา

จิดาภามองไปยังพวกเขา “ช่วยเขาเร็วเข้า ช่วยเขาด้วย

ลาภิศกับจัสตินมาถึงก่อน ตอนที่เห็นพันเดช ขมวดคิ้ว “เดช แกเป็นยังไงบ้าง” พอได้ยินเสียงของพวกเขา เปลือกตา ของพันเดชปิดลงเล็กน้อย หลังจากเห็นพวกเขาแล้ว มุมปากถึง ยกยิ้มด้วยความโล่งใจ หลังจากนั้นก็หลับตาลง

ภายในโรงพยาบาล

พันเดชถูกส่งตัวเข้าห้องไอซียู

จัสติน ปาณชัย ทั้งลาภิศ และยังมีจิดาภา ทั้งสี่คนนี้รออยู่ ข้างนอกประตู

จิดาภานั่งอยู่ตรงนั้น ไม่พูดไม่จา ราวกับว่าเธอกำลังรออะไรอยู่
ในสามคนนี้ ลาภิศเคยพบกันกับจิตาภาส่วนคนอื่นๆ เจอแต่บนนิตยสารหรือไม่ก็ภาพถ่าย

ก็

สองสามปีก่อน ตอนที่จิดาภาและพันเดชแต่งงานกัน ตอน ที่ได้รับการ์ด ในคืนวันแต่งงานใหม่

พันเดซออกไปดื่มเหล้ากับพวกเขา

ดังนั้น หากไม่มีการแต่งงาน ไม่มีงานเลี้ยง พวกเขาสาม คนก็คงไม่มีใครโผล่มา

ดังนั้นจึงไม่คุ้นเคยกับจิดาภา

ในตอนนี้ ลาภิศเดินเข้ามา มองไปยังจิดาภา “คุณไปให้ หมอดูสักหน่อยไหม เดี๋ยวพวกเราเฝ้าอยู่ตรงนี้เอง

จิดาภาสายหัว “ฉันไม่เป็นไร

ยังไม่ได้ข่าวของพันเดช เธอคงจะไม่มีกะจิตกะใจไปดูแล

ตัวเอง

ในขณะนั้น ห้องไอซียูเปิดออก

ตอนที่เห็นคุณหมอเดินออกมาจากด้านในนั้น จิดาภา อยากจะเดินเข้าไปมาก แต่ทำไม่ได้ เพราะเจ้าของเธอใส่เผือก

ไม่สามารถเดินได้

จัสตินเดินเข้าไป มองไปที่หมอแล้วถาม “คุณหมอ อาการ

เขาเป็นยังไงบ้างครับ

“บนร่างกายผู้ป่วยมีบาดแผลมากมาย โดยเฉพาะส่วนหลังสาหัสที่สุด แต่พ้นขีดอันตรายแล้ว สิ่งที่ทำให้อาการโคม่า ก็คือเสียเลือดมากเกินไป ดีนะที่ส่งโรงพยาบาลทันเวลา ไม่เป็น อะไรแล้ว แต่ถ้าช้าไปกว่านี้อีกหน่อย หมอก็ไม่รับประกัน

หลังจากฟังคุณหมอพูดแล้ว พวกเขาบางคนก็โล่งใจ

อีกสักหน่อยก็จะได้ย้ายไปห้องพักผู้ป่วยในแล้ว พวก คุณวางใจได้”

จัสตินพยักหน้า หมอก็เดินจากไป

เวลานี้ จิดาภาที่อยู่ทางด้านหลัง พอได้ยินข่าวว่าพันเดช ไม่เป็นอะไร จึงยิ้มออก

โชคดี ที่ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว

แต่ทันใดนั้น ดวงตาของเธอปิดลง แล้วก็รู้สึกเวียนหัว

วันถัดมา

ในห้องผู้ป่วย

พันเดชค่อยๆลืมตา บนร่างกายของเขานอกจากเท้าที่ไม่มี ผ้าพันแผลแล้ว เกือบทั้งหมดบนร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล

“เดช หลานฟื้นแล้ว” ในเวลานี้ หญิงชราที่อยู่ข้างๆเขา พูดออกมาด้วยความดีใจเมื่อเห็นพันเดชฟื้นขึ้นมา

พันเดชค่อยๆฟื้นสติขึ้นมา ตอนที่เห็นคนที่อยู่ตรงหน้า เขา ขมวดคิ้ว แล้วก็พูด “คุณย่า

“หลานเป็นยังไงบ้าง ไหนบอกว่าซิว่าเจ็บตรงไหน” คุณย่าตระกูลฐิตานันท์ถามอย่างอ่อนโยน เมื่อมองไปที่พันเดช ก็รู้สึก ปวดใจ

โชคดีที่เป็นแบบนี้เพราะช่วยจิดาภาไว้ ถ้าหากเป็นคนอื่น เกรงว่าคุณย่าตระกูลฐิตานันทคงจะไม่ยอม

“ผมไม่เป็นอะไร” พันเดชส่ายหัว ในเวลานี้ ทันใดนั้นเขาก็

นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “จิดาภาล่ะ เธอเป็นยังไงบ้าง?

เห็นท่าทางกระวนกระวายของพันเดช หญิงชราขมวดคิ้ว “หนูจิ เธอ…” พูดถึงครึ่งทาง หญิงชราก็หยุดพูด