บทที่340ได้คืบจะเอาศอก(2)

บทที่ 340 ได้คืบจะเอาศอก (2)

ดังนั้น ถูกขัดขวาง โดยการบังคับ จิตาภาจึงขยับเข้าไป ใกล้เขาอีกเท่านั้น แล้วจูบลงบนริมฝีปากของพันเดช

พันเดชอารมณ์ดีขึ้น

ยิ่งได้เห็นท่าทางที่น่ารักแบบนั้นของเธอ

“พอใจรึยัง?”

ถ้าหากคุณอยากจะจูบแบบฝรั่งเศสล่ะก็ ผมจะแฮปปี้ มาก” พันเดชยิ้มขณะพูด

“พันเดช คุณเคยได้ยินประโยคนี้ไหม? ไม่ทำก็ไม่ตาย!

พันเดช “..….”

จินดาภามองไปยังเขาแล้วพูดว่า “ตอนนี้ ออกไปได้รึยัง

“นอนลง ดีๆ “พันเดชมองดูตำแหน่งที่ด้านข้างตนเองแล้ว พูด จิดาภามองไปยังพันเดช

ทำได้เพียงนอนลงอย่างเชื่อฟัง

ในเวลานี้ พันเดชยกมือขึ้น แล้วกดปุ่มที่อยู่บนนาฬิกาข้อมือ
“คุณทำเองไม่ได้หรอ?”

“ถ้าหากว่าผมยังมีแรงอยู่ล่ะ

เมื่อได้ยินคำนี้ จินดาภาตัวแข็งทื่อ จากนั้นก็ทำได้เพียงยื่น มือออกไปเท่านั้น แตะลงบนนาฬิกาข้อมือของเขา

“อยู่ทางด้านซ้ายอันนี้รึเปล่า?”

* ใช่แล้ว ออกแรงกดลงไป

ดังนั้น เธอจึงทําตามที่เขาบอก

ในขณะนั้น เธอเห็นนาฬิกาข้อมือของเขามีแสงสีเขียวขึ้น มาฉับพลัน

“พันเดช … จิดาภาเปิดปากพูด

“เอาล่ะ จะมีคนมาในไม่ช้า รออย่างเชื่อฟัง” ขณะพูด พัน

เดช ใช้มือโอบกอดเธอเพื่อมาพิงที่ตัวเขา

“แบบนี้ก็ได้แล้วหรอ” จิดาภามองไปยังเขาแล้วถาม

พันเดชพยักหน้า “คุณรู้ทั้งรู้ว่ามีวิธี ยังยึดเวลาจนป่านนี้ถึง

จะพูด” จิดาภาพูดอย่างตำหนิ

เธอรู้ว่าเขาจะต้องมีวิธีอย่างแน่นอน

นึกไม่ถึงว่า จะมีจริงๆ

พันเดชกลับยิ้ม “ถ้าหากไม่เป็นแบบนี้ จะอยู่ด้วยกันตาม ลำพังนานขนาดนี้หรอ ขณะพูด เขายิ้มแล้วหลับตาลง
เมื่อได้ยินประโยคนี้ ภายในใจของจิตาภา ก็รู้สึกคัน ยุบยิบ โดยไม่ทราบสาเหตุ คิดอยู่เนิ่นนาน มุมปากยกยิ้ม

ในเวลานี้จิดาภามองไปยังนาฬิกาข้อมือของเขา “หากกด ลงไปจริงๆ พวกเขาจะได้รับข้อมูลใช่มั้ย

ได้ยินคำพูดของเธอ พันเดชตอบกลับอย่างอ่อนล้า “อืม!

“นาฬิกาข้อมือเรือนนี้ จัสติน ลาภิศ แล้วยังมีปาณชัย พวก เราสี่คน มีกันคนละเรือน ภายในติดตั้งชิปพิเศษเอาไว้ ไม่ว่าจะ อยู่ที่ไหน เพียงแค่กดปุ่ม พวกเขาก็จะได้รับสัญญาณ และ สามารถติดตามตำแหน่ง ดังนั้นก็จะหาเจอในไม่ช้า” พันเดช กล่าว

พอได้ยินแบบนี้ จิดาภาพยักหน้า จากนั้นเธอจึงบ่นออก มาเป็นคนรวยนี่ดีจริงๆ จะทำอะไรก็ได้

ได้ยินคำพูดของเธอ มุมปากพันเดชกระตุกอย่างอ่อนล้า

ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่เขาพูดคุยอยู่กับเธอมาโดย ตลอดถึง ถึงแม้ว่าเขาใกล้จะหมดสติในไม่ช้า แต่เขาก็ยังพูด คุยกับเธอ โดยตลอด

จิดาภาก็พบสิ่งผิดปกติ

เพราะคําพูดของเขาดูสับสน วนไปวนมา

ในเวลานี้ จิดาภาเงยหน้าขึ้น มองไปยังเขา “พันเดช คุณ เป็นอะไรไป!!!”

พันเดชเงียบไป จิดาภาขมวดคิ้ว รู้สึกสับสนเล็กน้อย
“พันเดช…คุณอย่าทำให้ฉันตกใจสิ คุณเป็นอะไรไป

เธอเรียกเขาสองครั้งติดต่อกัน พันเดชจึงมีการตอบสนอง เล็กน้อย ดวงตากำลังจะปิดในไม่ช้า แล้วมองไปยังเธอ “ผมไม่ เป็นอะไร ไม่น่าจะมีหรอก คุณไม่ต้องกลัว….

ไม่รู้ว่าทำไม พอฟังคำพูดของเขาแล้ว เธอแสบจมูกและ

นํ้าตาคลอเบ้า

“พันเดช คุณตื่นหน่อย อย่าหลับนะ” จิดาภามองไปยังเขา พูดพร้อมทั้งยังตะโกนเรียกชื่อเขา ในขณะนั้นเอง เสียงรถยนต์ ก็ดังขึ้น