บทที่337ไม่ใช่ผู้หญิง (2)

บทที่337 ไม่ใช่ผู้หญิง (2)

พันเดชมองเธอ ทิ้งให้เธอสามคำ “รอ คนช่วย! ”

“แต่….คุณบาดเจ็บ…….พวกเราอยู่ที่นี่ ดึกขนาดนี้ จะมี คนรู้เหรอคะ? “จิดาภาถามกลับ เธอไม่เป็นอะไรหรอก แต่พัน เดชป้องกันเธอกลิ้งตกลงมาจากที่สูงขนาดนั้น ต้องมีแผลเต็ม ตัวแน่

“ฉันไม่เป็นไร! “พันเดชพูด แต่ทั้งตัวไม่ขยับ ถ้าไม่ใช่ว่า เขากำลังพูดอยู่ แล้วตาคู่นั้นปิดอยู่ จิดาภาก็กลัวจริง

จิดาภามองที่เขา ไม่กล้าขยับมั่วๆ

ตอนนี้ พันเดชมองที่เธอ เสียงอ่อนโรย และเบามาก เมื่อ นี้ร้องไห้เพราะฉันเหรอ? “เขาถาม

ได้ยินเสียงพันเดช จิดาภานิ่ง แล้วพูด “ถ้าหากว่าคุณเป็น อะไรไปเพราะฉัน ฉันก็จะรู้สึกบาปไปตลอดชีวิต! ”

“รู้สึกบาป? แค่นี้เหรอ? “พันเดชขมวดคิ้ว ถามอย่างไม่

พอใจ

จิดาภานิ่ง ความมืดสีดำ มองอะไรก็ไม่ชัด นอกจากแวว ตาของเขาที่เห็นได้ชัดเจน เหมือนลูกประคำ แตกต่างจาก ทั่วๆไป ไม่ล้อเล่น ดูถูกเหยียดหยาม เวลานี้ สายตาของเขาจริงจัง จริงจังจน จิดาภาเริ่มกลัว

“……….. ใช่! “จิตาภาพูด

ในทันที พันเอชเองก็ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากไหน ลากเธอ เข้ามา “คุณทํา……..

ยังไม่ทันที่เธอพูดจบประโยค พันเดชกลับค่อยๆงัดตัวเธอ ขึ้น ประกบลงบนริมฝีปาก……..

ตอนนั้น จิดาภาอึ้ง

ขนตายาวกระพริบเบาๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าควรทำยังไง พันเดชจูบเธอเบาๆ ไม่เหมือนกับที่ลงโทษเธอทุกๆครั้ง แต่มันเบามาก และนุ่มนวล

ลิ้นของเขา

ตูดเธอเบาๆ…….

จนจิดาภาได้สติ รีบลุกขึ้น มองพ้นเดช “คุณบ้าหรือ เปล่า? “ตอนนี้ยังมีอารมณ์ทำเรื่องแบบนี้

“แต่เมื่อกี้เธอก็รับความสุขนี้ไม่ใช่เหรอ? “พันเดชยิ้ม

แกล้ง

“ยังมายิ้มอีก ดูแล้วคุณน่าจะไม่เป็นอะไร! “จิดาภาพูด แต่หน้าผาก กลับมีสีแดงขึ้น แล้วร้อน สายตาเธอสงสัย ไม่ยอม มองเขา

เห็นอาการหน้าแดงของเธอ พันเดชก็อารมณ์ดี เขายิ้ม “จิดาภา…….”
“ห้ะ!? ”

“ถ้าฉันตายขึ้นมาจริงๆ เธอจจะเสียใจไหม! ? “อยู่ๆพัน

เดชก็ถาม สายตา จริงจัง

มองท่าทางจริงจังของเขา จิดาภานิ่ง แล้วพูด “ฉันตอบ คำถามคาดเดาแบบนี้ไม่ได้หรอกค่ะ!”

“เธอต้องการให้ฉันตายให้เธอดูเหรอ? ”

“คุณไม่พูดเรื่องอัปมงคลได้ไหม?

“ถ้าเธอตอบ ฉันก็จะเลิกพูด!

“ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันตอบคำถามคาดเดาแบบนี้ไม่

พันเดช โกรธ!

“จิดาภา เธอต้องใส่หน้ากากป้องกันพิษคุยกับฉันใช่ ไหม? เมื่อกี้เองเธอก็ร้องไห้เสียใจหนักมากไม่ใช่เหรอ? “พัน เดชพูดแบบโมโหนิดหน่อย เพราะพูด จับเข้าไปที่แผลบนตัว ส่งเสียงถอนหายใจ

มองท่าทางของเขา จิดาภาขมวดคิ้ว “เป็นไงบ้าง? เจ็บ ตรงไหน? “เธอรีบพุ่งเข้ามาถาม

เห็นสายตาเป็นห่วงจิดาภา พันเดชก็ดีใจจนพูดไม่ออก แต่ ไม่ได้แสดงอาการออกมา เพียงแต่พูดว่า “ไม่มีตรงไหนเลยที่ไม่เจ็บ! ”
ได้ยินเขาพูดแบบนี้ จิตาภากยิ่งกังวล “แล้วทำไงดีล่ะ? N

“ตอบฉันสิ!

“อะไร! ? *

“คำถามเมื่อ “พันเดชถามอย่างยืนกราน ตั้งหน้าตั้งตา จะไม่หยุดถ้าไม่ได้ตามเป้าหมาย