บทที่314ไปด้วยกันไม่ได้ (3)

บทที่314 ไปด้วยกันไม่ได้(3)

“มีใครตั้งกฎ ว่าต้องกินโจ๊กงั้นเหรอ? “พันเดชมองเธอ แล้วพูดอย่างไม่พอใจ

“ไม่มี! “จิดาภาพูด จากนั้นก็กินต่อ

พันเดชที่ยืนอยู่อีกด้าน เห็นเธอกินน่าอร่อยขนาดนั้น ก็ยื่น หน้าออกมา “อร่อยมากไหม? “เขาถามออกมาอีกครั้ง

แบบนั้น ใครๆก็ดูออกว่า เขาอยากลอง

จิดาภามองไปยังเขา”งั้นคุณอยากลองชิมไหมล่ะ? ”

“มันจะพะอืดพะอมไหม? “พันเดชถาม

จิดาภา” ! ! ! ไปกินอาหารยุโรปของคุณเถอะ! “ขณะที่ พูด จิดาภาก็จะกินต่อ

ตอนนี้ พันเดชกลับหยิบซ้อนอันเล็กๆมาจากบนโต๊ะ ตักไป หนึ่งคำ จากนั้นเอาเข้าปาก

จิดาภาชะงักไป

ใครจะไปรู้ว่าหลังจากที่พันเดชกินไปแล้ว เขาพยักหน้า “ถึงมันจะจืดๆ แต่ก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น! “ขณะที่พูด เขาก็ เอาชามในมือของจิดาภา แล้วก็เดินไป
จิดาภาที่นั่งอยู่ตรงนั้น ก็หันไปมอง แล้วก็พูดอย่างไม่ พอใจว่า “พันเดช แล้วฉันจะกินอะไร!? ”

ตอนนี้ พันเดชอยู่ที่โซฟา หยิบอาหารยุโรปที่อยู่บนโต๊ะ ขึ้นมา “เธอกินอันนี้ พวกเรามาแลกของกินกัน! ”

“นี่มันของที่คุณกินเหลือ! “จิดาภาพด

ได้ยินเช่นนั้น พันเดชก็ขมวดคิ้ว “ไม่เอางั้นเหรอ?”

จิดาภาก็ไม่ได้ตอบกลับไปในทันที”งั้นก็ช่างมันเถอะ ฉัน จะเอาไปทิ้ง! “ขณะที่พูด พันเดชก็จะเอาไปทิ้ง

“นี่………เดช! “จิดาภาที่อยู่ด้านหลังตะโกนออกมา พันเดชคาดว่าเธอ จะพูดด้วยน้ำเสียงอันธพาลทำไม ล่ะ? จะกินเหรอ? ”

“คิดว่าฉันไม่หิวรึไง? “จิดาภามองเขาแล้วกัดฟันถามไป

ภายในจิตใต้สำนึก ก็ยอมรับโดยปริยาย

พันเดชก็ยิ้มออกมา แล้วก็เอาอาหารยุโรปไปวางไว้ตรง หน้าเธอ จากนั้นก็ไม่ลืมที่จะกล่าวเตือน “ไม่เป็นไร ฉันไม่ รังเกียจที่จะkissเธอทางอ้อม

จิดาภามองเขาด้วยสายตาดุ พันเดชกลับยิ้มอย่างผู้ชนะ แล้วเดินไปนั่งที่โซฟา

แล้วก็นั่งไขว่ห้าง นั่งกินโจ๊กอยู่บนโซฟาอย่างสง่างาม กิน ไป ก็ไม่ลืมที่จะพยักหน้าไป”อืม ใช้ได้
จิดาภามองเขาด้วยสายตาที่ไม่พอใจ แล้วก็กิน ข้าวมื้อหนึ่ง มีทุกรสชาติจริงๆ

หลังกินข้าวเสร็จ พันเดชก็ไม่ได้รีบร้อนที่จะกลับ แต่จิดา ภาอยากนอนแล้ว

พันเดชมองไปยังเธอ เธอจะทำอะไร!? ”

“เข้าห้องน้ำ! “จิดาภาพูด

“เธอเดินได้เหรอ? “พันเดชมองเธอแล้วถาม เพิ่งจะใส่ เผือก เธอจะนอนได้เหรอ?

ใช้เวลาและความพยายามอย่างมาก จิดาภาก็ยังทำไม่ สำเร็จ พันเดชก็ยืนอยู่ข้างๆตลอด รอให้เธอขอความช่วยเหลือ

แต่ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่มีทีท่าว่าจะของความช่วยเหลือจากเขา และพูดขึ้นพันเดช รบกวนคุณช่วยเอารถเข็นมาให้ฉัน หน่อย! ”

รถเข็น…….

“เธอพิการเหรอ? ถึงจะเอารถเข็น! “พันเดชพูดอย่างไม่ พอใจ ทําไมผู้หญิงคนนี้จึงไม่รู้จักที่จะขอความช่วยเหลือจาก เขากันนะ

จิดาภาพูดออกมาอย่างไม่อะไร ตอนนี้มันต่างอะไรกับคน

พิการล่ะ? ”

“ที่จริง มีวิธีที่เร็วกว่านี้!

“พันเดชพูด”
จิตาภาหันไปมองเขา”วิธีอะไร!? ”

วินาทีถัดไป พันเดชพูดไปก็ไม่มีประโยชน์ แต่ใช่การกระ ทําเป็นค่าตอบ เดินเข้าไป แล้วอุ้มจิดาภาขึ้นมาจากบนเตียง

“นี่ คุณทำอะไร!? “จิดาภาชะงักไป พันเดชกลับอุ้มเธอแล้วพูดว่า “แบบนี้ไม่ง่ายกว่ารึไง! ขณะที่พูด ก็เดินยังห้องน้ำ

ไม่รู้ทำไม หน้าของจิดาภา ไม่คิดว่ามันจะแดงขึ้น