บทที่310 โรงพยาบาลที่หรูหรา (5)

บทที่310 โรงพยาบาลที่หรูหรา (5)

“เพื่อน ไม่ใช่ว่าผมจะไม่ช่วยคุณ เพราะมีคนสั่งผมไว้ ผม ต้องฟังเธอนะสิ! “ลาภิศพูด

ได้ยินเช่นนั้น พันเดชขมวดคิ้ว หมายความว่าไง? ”

“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณย่าของคุณ ผมก็จะเอาข่าวพวกนี้ให้ พวกคุณงั้นเหรอ? “ลาภิศพูดขึ้น

พันเด………เป็นคุณย่างั้นเหรอ!

พันเดชก็หน้าไปเล็กน้อย

“เธอแก่แล้ว ทำให้สับสน คุณก็สับสนไปกันเธอแล้วเห

รอ? ”

“ขอโทษนะ ผมบันทึกเสียงไว้แล้ว วันหลังค่อยให้คุณย่า

คุณฟัง! ”

“ลาภิศ! ! ! “พันเดชโกรธจัด

“ฮ่าฮ่า เอาล่ะ มันไม่ได้มากมายอะไรที่ฉันจะชดเชยไม่ได้

พูดมาเถอะ ตกลงจะเอายังไง!? “ลาภิศยกไวน์แดงบนโต๊ะขึ้น

มา จากนั้นกระดกดื่มคนเดียว

“ผมอยากรู้ว่า นักข่าวรู้ได้ยังไงว่าจิดาภาจะออกมาจากทางที่จอดรถ แล้วก็ พวกเขาเข้าไปทางพิเศษได้ยังไง ! “พัน

เดชพูดอย่างชัดถ้อยชัดค่า ได้ยินเช่นนั่น ลาภิศขมวดคิ้วขึ้น “ดูเหมือนว่า คุณเจอ

ปัญหาเข้าแล้วล่ะ!

จริงๆแล้วเรื่องนี้ แค่เดาก็น่าจะรู้ แต่ลาภิศรู้ว่า คนอย่าง พวกเขา ไม่เห็นหลักฐาน ก็คงไม่โทษตัวเอง

“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว ผมให้เวลาคุณภายใน1วันในการ บอกผม! ”

“10นาที! ”

“ได้ ผมจะรอ!” พูดเสร็จ ก็วางสายไป ตอนนี้ ก็ยืนคิดอยู่ที่ประตู แล้วพันเดชก็เดินเข้าไป

เขาออกไปยังไม่ถึง5นาที ก็กลับเข้ามาแล้ว

จิดาภาหันไปมองไหนของที่คุณซื้อมาล่ะ?”

“สักพักเดี่ยวเขามาส่ง! ”

จิดาภาลืมไป ว่าโลกใบนี้มีสิ่งหนึ่งที่เรียกว่าเดลิเวอรี่

อีกทั้ง คนอย่างพันเดช จะไปซื้อให้ด้วยตัวเองได้ยังไง ไม่ ว่าอยากกินอะไร ก็สามารถเรียกมาให้คุณได้

จิดาภาหมดคำจะพูด แต่ก็พูดอะไรไม่ได้

ไม่นานนัก จันทนีกับการันต์ก็กลับมา ไม่รู้ว่าคุณย่าคุยอะไรกับพวกเขา แค่ดูเหมือนพวกเขาทั้งสองฝ่าย ไม่ได้รู้สึก ผิดใจกันเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

” เธอพักผ่อนเยอะๆ ตอนกลางคืนแม่จะมาอยู่เป็น เพื่อน! “จันทน์พูด

“ไม่ต้องหรอกแม่ จิไม่ได้ป่วยหนักอะไร แค่กระดูกร้าวเอง

ไม่ต้องมีคนมาเฝ้าหรอก! ”

“แต่ว่า……

“ไอ้หยา แม่ คุณไม่ต้องเป็นห่วง ฉันให้คนจ้างคนดูแล ส่วนตัวมาแล้ว รับประกันว่าไม่เป็นไร ไม่ให้ลำบากแม้แต่ น้อย! “คุณย่าพูดออกมาอย่างเหมาะสม

คุณย่าพูดขนาดนี้แล้ว จันทนีก็เบาใจลง พยักหน้า พูดกับ

จิดาภาด้วยถ้อยคำที่อบอุ่นไม่กี่คำ แล้วก็ออกไป

พวกเขากลับแล้ว สุรีย์ที่อยู่อีกด้านก็พูดออกมา แม่คะ แม่ก็ควรกลับไปพักผ่อนได้แล้วนะคะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว! ”

“ก็ได้ก็ได้ก็ได้ พวกฉันก็กลับแล้วนะ! ” คุณย่าพูดไปก็ มองไปยังจิดาภา, 1 ปี เธอพักผ่อนเยอะๆนะ ย่าจะมาหาเธอ อีก”

ขณะที่พูด ก็มองไปยังพันเดช “ดูแลให้ดีๆล่ะ! ” ขณะที่พูด คุณย่าก็เดินออกไป ตอนนี้ ที่ประตูก็มีเงาของใครบางคน อีกทั้งยังกอดช่อ ดอกไม้อยู่อีก1อ
“คุณจิดาภาอยู่ที่นี่หรือเปล่าคะ? ”

“ใช่! “จิดาภาพูดขึ้น

“ฉันเป็นผู้ช่วยของคุณลาภิศ เรื่องที่คุณบาดเจ็บ คุณลาภ รู้สึกเสียใจอย่างมาก เพราะเขามีธุระ มาด้วยตัวเองไม่ได้ ดัง นั้นเขาจึงตั้งใจให้ฉันมามอบดอกไม้ช่อนี้ให้ แล้วก็ของกินเล็กๆ น้อยๆ เพื่อแสดงความขอโทษ!

คุณลาภิศ?

เมื่อได้ยิน พยางค์นั้น จิตาภามั่นใจว่าเห็นเงาของคุณย่า หลังจากนั้น ก็ออกไปจากห้องผู้ป่วยอย่างเร็ว

จิดาภาขมวดคิ้วขึ้น รู้สึกแปลกๆ