บทที่291ปากคอเราะร้าย (4)

บทที่ 291 ปากคอเราะร้าย (4)

จุดนี้ตรีย์เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง

ผู้หญิงคนนี้นอกจากสวยอย่างเดียวแล้วก็ไม่เห็นมีอย่าง

แต่ทว่ารีย์และคุณยายก็มองแบบเดียวกัน

รีย์เป็นคนใจดี ใจกว้างและสง่างาม แต่คุณยายเป็นคน สายตาคมกริบเฉียบขาด แม้ว่าจะทำให้คนลำบากใจอยู่บ้าง แต่สำหรับลูกสะใภ้แล้วก็มามากนัก

สองคนก็เหมือนแม่คนอื่นๆ พันเดชก็เคารพและเชื่อฟังคำ แนะนำและเหตุผลของครอบครัวเพราะอยู่ในครอบครัวแบบนี้ มาตั้งแต่เด็ก ก็ทำให้เขาเอาครอบครัวเป็นหลัก

ตรีย์เปิดทีวีที่กำลังรายงานสดอยู่ตรงหน้าพวกเขา

“ตรีย์ มาดูเร็ว” คุณยายเรียกตรีย์มานั่ง สายตาจับจ้องไป

ที่ทีวี

ตรีย์เป็นคนใจดีใจกว้างและสง่างามแต่คุณยายเป็นคน สายตาคมกริบเฉียบขาด แม้ว่าจะทำให้คนลำบากใจอยู่บ้าง แต่สำหรับลูกสะใภ้แล้วก็น่าพอใจอยู่ สุรีย์ก็ดูอยู่ ตอนนั้นคุณ ยายก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันมั่นใจคนในรถต้องเป็นแน่
ตรีย์ดูแล้วก็ยิ้มเช่นกัน ไม่ว่าเรื่องจะใหญ่โตแค่ไหน ก็มีแค่ สองคนยายหลานเท่านั้นที่ใช้อารมณ์เป็นที่ตั้งเหมือนกัน คุณยายพูดขึ้นว่า “ตุรีย์ เดี๋ยวไปกับฉัน อยากจะไปดู “ค่ะ” ดุรีย์รับปาก คุณยายดูโทรทัศน์อย่างสะใจ ใบหน้าซูบ ท่าทางแบบนั้นยังไงก็ดูรู้ว่าอายุมากแล้ว แต่ถ้ายิ่งดูจะรู้ว่า น่ารักมาก

ที่ บริษัท

เมื่อจิตาภาเข้าไปในบริษัท ถูกคนที่สนิทกันขวางไว้

ล้อมเธออยู่กับที่ จิดาภามองพวกเขา สําหรับสาวสวย แล้ว ก็ควรที่จะสุภาพอ่อนโยนหน่อยไหม” จิดาภาแสร้งพูด แม้ว่าจะดูตลก แต่ว่าพวกเธอหลายคนก็รู้สึกเจ็บ

แก้วมองจิดาภา “จิ ครั้งนี้ฉันช่วยเธอไม่ได้จริงๆไม่คิดว่า เธอจะเก็บเงียบขนาดนี้ คอยปิดบังพวกเราทรมานแน่” แก๊งพูด

จิดาภามองพวกเขา “พวกเธอ…

“จิ สารภาพมาให้หมดเปลือกเถอะ” เพื่อนคนหนึ่งพูด “จริงๆแล้ว….

“พูดมาตามตรง เธอไปอ่อยคุณพันเดชตั้งแต่เมื่อไหร่

เพื่ออีกคนถาม

“อ่อยอะไร…”
“แล้วเธอกับคุณพันเดชกำลังจะมีข่าวดีกันใช่ไหม

“ฉัน..”

“เมื่อกี้ที่หน้าบริษัท เธออยู่ในรถกับเขา” พวกเขาเดินเข้า มาคนละที แต่ก็ปิดบังไม่ได้

ลำพังข่าวลือของพวกเขา ก็เขียนนิยายได้แล้ว

พวกเขาถามกันคนละเรื่อง ไม่ว่าจิดาภาจะตอบยังไงก็ เถียงไม่ได้ แล้วแต่เลยจิดาภาไม่พูดแล้ว รอพวกเขาถามเสร็จ แต่ค่อยพูด

แต่พวกเขาก็ถามไม่หยุด หันไปดูจิดาภา “เธอพูดอะไร หน่อยสิ”

สำหรับเรื่องเทพนิยายตระกูลใหญ่พวกนี้ เป็นความฝัน

ของผู้หญิงส่วนใหญ่ไม่น้อย

พวกเขาตอนนี้ก็เหมือนกลัวจะตกข่าวว่าที่แท้มันเกิดอะไร ขึ้นกันแน่

จิดาภามองดูพวกเขาขมวดคิ้วแล้วถามว่า “ถามจบยัง พวกเขาพยักหน้า

จิดาภามองดูพวกเขา แล้วก็กล่าวสรุปว่า “นิตยสารเขียน มั่วกันไปเอง ไม่ใช่เรื่องจริง”

เธอเพิ่งจะรอดพ้นจากเขี้ยวเล็บของเขา เรื่องอะไรจะแต่งกลับเข้าอีก