บทที่284 โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ(3)

บทที่ 284 โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ (3)

ตอนนี้เองที่โทรศัพท์ของจิดาภาดังขึ้นมาอีกครั้ง

เมื่อมองดูหมายเลขที่โทรเข้ามาคิ้วของจิดาภากขมวดอีก ครั้งแล้วก็รับโทรศัพท์ “ฮัลโหล…”

“จิดาภา เพราะงานแถลงข่าวเธอมาอยากพูดให้ชัดเจน อย่างนั้นเหรอ” พ้นเดชตะโกนอยู่ในสาย

“เดี๋ยวฉันกลับเขาไป

พูดจบจิดาภาก็วางสายโทรศัพท์ลง

เธอเดาว่าพันเดชคงใกล้จะระเบิดแล้ว สงสัยที่มองอยู่ก็พูดขึ้นว่า “เอาอย่างนั้น เดี๋ยวฉันไปส่ง

“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันกลับไปเอง” จิดาภาพูด “ถ้าเกิดว่า นักข่าวเห็นเข้าฉันไม่รู้ว่าจะตอบว่ายังไงดี

“ยังงั้นก็ได้ สงชัยพยักหน้า สำหรับเรื่องอื้อฉาวของพัน

เดชกับจิดาภาเขาไม่อยากพูดมาก

ราวกับว่าเขาเชื่อใจจิดาภาอย่างไรอย่างนั้น

จิดาภาหยิบกระเป๋า สงชัยบอกดูนาฬิกา “ฉันก็ควรจะกลับเข้าไปบริษัทแล้ว”
เมื่อเห็นว่าพวกเขากำลังจะกลับออกไป ทั้งจันทน์และ การันต์ก็ลุกขึ้นยืน “สงชัยถ้าเกิดว่าไม่มีอะไรก็มาได้ตลอดเวลา เลยนะ ยินดีต้อนรับ”

สงชัยพยักหน้า “ครับ ถ้ายังงั้นผมก็จะไม่เกรงใจแล้ว

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก คิดซะว่าเป็นบ้านของตัวเองอีกหลัง ก็แล้วกัน” การันต์พูด

สงชัยยิ้มแล้วก็เดินตามจิดาภาออกไป

เมื่อเดินไปยังด้านนอก

จิดาภาก็มองดูสงชัยแล้วพูดขึ้นว่า

“สงชัย”

สงชัยมองดูเธอแล้วก็ถามว่า “เป็นอะไรไป

จิดาภาคิดแล้วก็พูดขึ้น “จริงๆวันนี้คุณมา ไม่ต้องเอาของ แพงมาตั้งเยอะแยะ

“นั่นเป็นของขวัญที่มาเจอพ่อแม่ของคุณ

“ฉันรู้ แต่ไม่ต้องแพงขนาดนั้น” จิดาภาพูด

แววตาลึกซึ้งมองดูเธออย่างพินิจ

“ถ้าครั้งหน้ายังเอาของแพงขนาดนั้นมาอีก ฉันจะไม่สนใจ คุณแล้ว” จิดาภาพูดกับเขา

เห็นเธอแล้ว สงชัยก็ยิ้ม “เอาล่ะ ฉันเข้าใจแล้ว แค่ครั้งเดียวไม่มีอีกแล้ว”

จิตาภาก็ยิ้มด้วย

“ได้ งั้นคุณกลับไปเถอะ” จิดาภาพูด

“ไม่ต้องให้ฉันไปส่งจริงๆเหรอ” สงสัยถาม

“ไม่ต้องจริงๆ เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ไป” เธอยืนกราน

เมื่อเธอยืนกรานดังนั้น สงชัยก็พยักหน้ารับ “งั้นก็ตามนั้น

ตอนนั้นเองที่โทรศัพท์ของสงสัยก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง หลัง จากที่รับโทรศัพท์เขาก็พูดอยู่สองสามประโยคแล้วก็วางสายลง

เห็นเขาดูเร่งรีบ จิดาภาก็ถาม “มีเรื่องอะไรสำคัญรึเปล่า” สงสัยพยักหน้า “อืม นัดกับลูกค้าคนนึง ใกล้จะถึงเวลา แล้ว” สงชัยพูด

“งั้นคุณก็รีบไปเถอะ”

“งั้น ไว้วันหลังเจอกกันใหม่” สงชัยพูด

จิดาภาพยักหน้า สงชัยเดินขึ้นรถแล้วก็ขับออกไป

จิดาภายืนมองสงชัยจากไปแล้วก็ถอนหายใจหนึ่งที ตอนนั้นเธอคิดไม่ได้เลยสักนิดว่าจะมีรถมาจอดอยู่ข้างๆ

จิดาภา โทรศัพท์เรียกรถมา ตอนที่เธอกำลังจะหมุนตัวเดิน ออกไปก็มีคนมาดึงเธอไว้
จิดาภาหันหลังกลับมาดูก็พบว่าเป็นพันเดช เธอก็ตกใจ มาก “พัน…พัน…

เธอยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกจับยัดเข้าไปในรถ

“เอ๊ะ นี่คุณจะทำอะไร…ของ… จิดาภายังพูดไม่ทันจบ ประโยค เธอก็ถูกบีบข้อมือแน่น สายตาก็มองไปที่พันเดชที่ สีหน้าบูดบึงอย่างเห็นได้ชัด