บทที่258เอาใจใส่เป็นพิเศษ(4)

บทที่ 258 เอาใจใส่เป็นพิเศษ (4)

“นี่คุณไม่รู้จริงๆเหรอ” พันเดชถาม

ตุลยาพยักหน้า “ก็ไม่รู้จริงๆนะ” พูดได้เพียงขึ้นก็หันไป มองพันเดช เดช คุณหมายความว่ายังไง คุณสงสัยฉันเหรอ

“ผมแค่ถามเฉยๆ

“ถ้าเกิดว่าฉันบอกว่าไม่มีล่ะ” ตุลยาเอ่ยปากถาม รู้สึก

เหมือนโดนทําร้าย

“ฉันยอมรับว่าอิจฉาเธอ อิจฉาที่ที่คุณใส่ใจเธอ แต่ฉันก็ไม่ ได้เลวขนาดนั้น ฉันไม่มีทางลักพาตัวเธอไปหรอก ฉันไม่กล้าทำ เรื่องผิดกฎหมาย” ตุลยามองพันเดชแล้วพูดอย่างจริงจัง

เธอพูดได้ตรงประเด็นมาก

แถมเธอก็ยังแสดงชัดเจนว่าเธออิจฉาจิดาภา แต่ว่าค่าพูดแบบนี้ก็ยิ่งยากที่จะดูออกว่าเธอพูดความจริง

หรือไม่

พันเดชมองเธออย่างกึ่งเชื่อกึ่งสงสัย

ตุลยายิ้มเย็น “ดูแล้ว คุณเองก็คงไม่เชื่อฉัน คิดไม่ถึงจริงๆ ว่า ในใจคุณฉันมันก็เป็นคนเลวได้ขนาดนี้” พูดแล้วเธอก็ยิ้มอย่างสมเพชตัวเองขึ้นมา

ท่าทางที่เจ็บปวดของเธอ ทำให้พันเดชขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ฉันเชื่อเธอ” ตั้งนานกว่าที่เขาจะพูดประโยคนี้ออกมา ตุลยาได้ยินก็หันหน้าไปมอง “จริงเหรอ”

พันเดชพยักหน้า “ฉันเชื่อเธอ เพราะเธอคงไม่หลอกฉัน ประโยคนี้ทำให้ใจของตุลยาเย็นลงนิดนึง

เมื่อว่าเขาจะบอกว่าเขาเชื่อเธอ แต่เขาก็เหมือนเพื่อนเธอ กลายๆว่าถ้าหากเขารู้ว่าเธอกำลังหลอกเขาละก็

ผลจะเป็นอย่างไร จะได้รู้กัน

ตุลยายิ้มขึ้นมา ยื่นมือออกไปเพื่อกอดเขา “แน่นอนอยู่ แล้ว ฉันคือคนที่รักคุณมากที่สุด จะไปหลอกคุณได้อย่างไร พูด แล้วเธอก็ซบลงบนตัวของพันเดชแล้วก็พูดอย่างช้าๆว่า

“เดช ฉันเชื่อคุณ ไม่ว่าใจคุณจะอยู่ที่ไหน สุดท้ายยังก็ต้อง กลับมาหาฉันอยู่ดี”

เมื่อฟังเธอพูดจบ เขาก็ขมวดคิ้วสงสัย แต่ก็ไม่ผลักเธอ ออก แต่ก็รู้สึกได้ว่าเธอไม่ใช่ตุลยาคนเก่าแล้ว

ฝั่งของสงชัยและจิดาภากขึ้นไปนั่งบนรถ สายตาของจิดา ภามองไปนอกหน้าแล้วยิ้มอ่อน

สงชัยมองด้านข้างของเธอแล้วเอ่ยปากถาม “คิดอะไรอยู่
คําพูดของสงชัยดึงสายตาเธอกลับมา เธอถอนหายใจ แล้วพูด “กินอิ่มๆ บรรยากาศดีๆ ก็นึกขึ้นมาได้ว่าชีวิตมันช่างดี จริงๆ”

เมื่อสงชัยเห็นจิดาภายิ้ม เขาก็ยิ้มตาม รู้จักเธอมาก็นาน เธอได้ค้นพบความสวยงามของชีวิต ดื่มกับมันแล้วยังตื่น เต้นขนาดนั้น น่าประทับใจมาก

“ถ้าเธอคิดว่ามันดีงั้นก็ดีแล้ว” สงชัยพูด

ฟังเขาพูดแล้วเธอก็นึกอะไรออกขึ้นมาก “ใช่แล้ว วันนี้ให้ คุณเลี้ยง ต้องขอโทษจริงๆ วันหลังฉันจะเลี้ยงคืนนะ

“คุณขอบคุณไปแล้ว อีกอย่างเมื่อวันที่เรากลายเป็นคน อื่น” สงชัยพูด ตอนที่อยู่เมืองนอกเขากับเธอก็เหมือนครอบครัว เดียวกัน ไม่เห็นเคยจะต้องมาเกรงอกเกรงใจอะไรกัน แต่ตอน

พูดถึงเรื่องนี้ จิดาภาก็หัวเราะ “ฉันก็ต้องแสร้งทำนิด หน่อยสิ มันเป็นมรรยาทนี่”

ได้ฟังเธอพูดสงชัยก็หัวเราะ สายตาเต็มไปด้วยความรู้สึก ที่อ่านไม่ออก

จิดาภาหัวเราะแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อสายตามองไปที่ด้าน

สงชัยมองดูเธอ มีเรื่องอยากจะพูด แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดออกมาใหม
คําพูดของสงชัยดึงสายตาเธอกลับมา เธอถอนหายใจ แล้วพูด “กินอิ่มๆ บรรยากาศดีๆ ก็นึกขึ้นมาได้ว่าชีวิตมันช่างดี จริงๆ”

เมื่อสงชัยเห็นจิดาภายิ้ม เขาก็ยิ้มตาม รู้จักเธอมาก็นาน เธอได้ค้นพบความสวยงามของชีวิต ดื่มกับมันแล้วยังตื่น เต้นขนาดนั้น น่าประทับใจมาก

“ถ้าเธอคิดว่ามันดีงั้นก็ดีแล้ว” สงชัยพูด

ฟังเขาพูดแล้วเธอก็นึกอะไรออกขึ้นมาก “ใช่แล้ว วันนี้ให้ คุณเลี้ยง ต้องขอโทษจริงๆ วันหลังฉันจะเลี้ยงคืนนะ

“คุณขอบคุณไปแล้ว อีกอย่างเมื่อวันที่เรากลายเป็นคน อื่น” สงชัยพูด ตอนที่อยู่เมืองนอกเขากับเธอก็เหมือนครอบครัว เดียวกัน ไม่เห็นเคยจะต้องมาเกรงอกเกรงใจอะไรกัน แต่ตอน

พูดถึงเรื่องนี้ จิดาภาก็หัวเราะ “ฉันก็ต้องแสร้งทำนิด หน่อยสิ มันเป็นมรรยาทนี่”

ได้ฟังเธอพูดสงชัยก็หัวเราะ สายตาเต็มไปด้วยความรู้สึก ที่อ่านไม่ออก

จิดาภาหัวเราะแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อสายตามองไปที่ด้าน

สงชัยมองดูเธอ มีเรื่องอยากจะพูด แต่ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดออกมาใหมหน้า