บทที่250เป็นเด็กอีกครั้ง (2)

บทที่ 250 เป็นเด็กอีกครั้ง (2)

“ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดออกมาแต่ฉันก็รู้ว่าในใจเธอคิด

แบบนี้” พันเดชพูด

จิดาภาไม่พูดอะไร

ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย

“เพื่อที่จะตอบแทนคนที่ช่วยชีวิตเธอ ถ้าเกิดเธออยากจะ ทำอาหารที่ดีเลี้ยงฉัน ฉันก็ไม่ถือหรอก” พันเดชพูด

จิดาภา าหมัด

คนที่ช่วยชีวิตเขาเอาเรื่องนี้มาบังคับฉัน

ได้

เธอยอมรับ เมื่อไหร่ที่เขาพูดถึงเรื่องนี้เธอเองก็ทำอะไรไม่

เพราะพันเดชช่วยเธอไว้จริงๆ อันนี้เรื่องจริง

คิดแล้วก็เก็บความโมโหไว้ในใจแล้วก็ถามเขา “อยากจะ

กินสปาเก็ตตี้ใช่ไหม”

พันเดชยักคิ้ว
“แต่ว่าฉันไม่ได้ซื้อมา

“งั้นเธอซื้ออะไรมา ทำอะไรก็ได้ ฉันได้หมด” พันเดชพูด แล้วก็แถมอีกประโยค “ฉันไม่เลือกกิน

เขาพูดขนาดนั้นแล้ว เธอจะพูดอะไรได้อีก เธอไม่ได้พูดอะไรอีกก็เริ่มทำกับข้าว เมื่อเห็นท่าทีที่เธอยอมถอยแล้วพันเดชก็ยิ้มขึ้นมา ตอนนั้นเองที่ออกที่ประตูดังขึ้น จิดาภากำลังจะไปเปิดประตู พันเดชก็พูดขึ้นว่า “ฉันไป

เอง”

เห็นเขาเดินตรงไปแล้ว เธอก็ไม่พูดอะไร ทำกับข้าวต่อไป หลังจากที่พันเดชเดินไปที่ประตู เขาเปิดประตูแล้วเห็นว่า คนที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูก็ตะลึง

ขณะเดียวกันสงชัยที่ยืนอยู่ด้านนอกเห็นพันเดชเข้าก็ตะลึง

เช่นกัน

คิดไม่ถึงว่าเขาจะอยู่ที่นี่

“คุณเองเหรอ”

“คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

สองคนถามขึ้นมพร้อมกัน

ตอนนั้นเองพันเดชก็ยิ้มแล้วพูดว่า “คุณทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ผมก็ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่

มองเห็นเขายืนอย่างภาคภูมิใจอยู่ตรงนั้น สงชัยก็ไม่พูด อะไร

จิดาภาที่กำลังทำกับข้าวอยู่มองเห็นฟันเดชยืนคุยอยู่หน้า ประตู ก็ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “ใครหน่ะ”

เมื่อสงชัยได้ยินเสียงของจิดาภาก็เดินเข้ามาในห้องเลย

“ฉันเอง”

ตอนที่เห็นว่าเป็นสงชัยจิดาภาก็ยืนนิ่งไปพักนึง ไม่อยาก จะคิดเลยว่าเรื่องแบบนี้มันคืออะไร

พวกเขามากันทั้งคู่เลย แถมในมือสงชัยก็มีดอกไม้หนึ่งช่อ จิดาภายิ้มแล้วถามว่า “มาได้ยังไง”

รอยยิ้มของจิดาภาดูกระอักกระอ่วนพิกล

“เป็นห่วงก็เลยแวะมาดู” สงสัยพูดอย่างมั่นใจ

จิดาภายิ้มแล้วก็เดินเข้าไป “ฉันไม่เป็นไรแล้ว

สงชัยยื่นดอกไม้ให้กับจิดาภา “ให้คุณ”

เมื่อมองเห็นดอกไม้ช่อใหญ่ จิดาภาก็ยิ้มแล้วยื่นมือเข้าไป รับ มองดูแล้วก็ก้มลงไปดม “ชอบมากเลย ขอบคุณนะ

เมื่อเห็นจิดาภา สายตาของสงชัยก็ยินดี
พันเดชที่ยืนอยู่ด้านหลังก็สีหน้าไม่ดี

โดยเฉพาะตอ จิดาภากอดดอกไม้ช่อนั้น สีหน้าของเขาก็

ยิ่งไม่ดีเข้าไปใหญ่ ก็แค่ดอกไม้ช่อเดียวแค่นั้นเองจะดีใจอะไร ขนาดนั้น

“พวกคุณคุยกันไปก่อน ฉันเอาดอกไม้ไปใส่แจกันก่อน

พูดจบก็เดินไปทางห้องนอน

ในห้องรับแขกที่มีเพียงพันเดชกับสงชัย

นาทีนั้นจิดาภาก็คิดขึ้นได้ว่า ถ้าพวกเขาสองคนจะสู้กันก็ เรื่องของพวกเขาแล้ว ยังไงก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ อย่ามาทำให้ เธอลําบากก็พอ

เธอก็ทําเป็นมองไม่เห็นก็พอ

แต่เมื่อเธอเดินออกไปพันเดชกับสงชัยก็เริ่มแล้ว

“สงชัยเป็นคนช่างเอาใส่ใจดีจริงๆ” พันเดชเริ่มพูด

สงชัยยืนยิ้มแห้งอยู่ตรงนั้น สำหรับเธอแล้วก็ใส่ใจกัน

เป็นธรรมดา”

เมื่อเขาพูดจบ หน้าของพันเดชก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

ดูแล้วสงชัยตั้งใจที่จะจีบจิดาภา

พันเดชคิดได้ดังนั้นก็ใจไม่ดี แต่ว่าเขาก็ไม่แสดงออกมา

ยังคงยิ้มต่อไป “งั้นคุณสงชัยก็คงต้องพยายามหน่อยเพราะ

อดีตภรรยาของผมคนนี้ไม่ง่าย