บทที่248อยากจะลองดูสักครั้ง

บทที่ 248อยากจะลองดูสักครั้ง

เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว จิตาภาก็สางผมของเธอ ชุดสบายๆ ใส่แว่นตาแล้วก็เดินออกไป

ใส่

ย่านนี้เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี เธอยังชอบความรู้สึกของ การออกมาซุปเปอร์มาร์เก็ตตอนบ่ายอย่างนี้

เธอคิดมาโดยตลอดว่า ชีวิตก็คือการใช้ชีวิตที่พอดี ไม่ใช่ ทำงานจนดึกดื่นแต่ละวัน โดยปกติเธอก็มักไปซื้อของที่ ซุปเปอร์ ทํากับข้าวกินเอง ใช้ชีวิตง่ายๆ เธอเองก็พอใจกับชีวิต ของเธอ

เมื่อมาถึงซุปเปอร์ จิดาภาก็เลือกผัก แล้วก็ยังพวกของกิน เล่น ไม่นานก็ได้ของมาเต็ม แม้จะดูไม่เป็นชิ้นเป็นอันแต่ดูแล้วก็ ล้วนเป็นของที่ต้องใช้ทั้งสิ้น

เดินๆไปก็เป็นเกือบชั่วโมงเธอถึงได้ไปจ่ายเงินแล้วก็ถือ ของกลับบ้าน

ระยะทางไม่ไกลมากเดินไม่กี่นาทีก็ถึง

จิดาภาถือของกลับบ้านหนึ่งถุง

เมื่อถึงบริเวณปากทางเข้าชุมชน จิดาภาก็มองเห็นร่างที่

คุ้นเคย
ไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นพันเดชที่กำลังโทรศัพท์

เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

จิดาภาได้แต่ถามอยู่ในใจ

ตอนที่เห็นจิดาภาเธออยู่ไม่ไกล ยิ่งเห็นว่าเธอแต่งตัวอย่าง ไรเขาก็ตะลึงไปเหมือนกัน เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าเพื่อให้ แน่ใจว่าไม่ได้ดูคนผิด หลังจากนั้นเขาถึงได้เดินขึ้นไป

“คุณไปไหนมา” พันเดชถามเธอด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่

เป็นห่วง

จิดาภาขมวดคิ้วยืนดูเขาที่ดูตื่นเต้นตกใจ ก็เลยตอบเสียง เบา “ไปซื้อของที่ซุปเปอร์มา

“แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ พันเดชถาม โทรศัพท์เธอก็

โทรไม่ติด เขาเป็นห่วงเธอขนาดไหน ใครจะรู้

เธอกระพริบตาแล้วพูดว่า “โทรศัพท์อยู่ที่บ้าน ไม่ได้พก

พันเดชเงียบไม่พูดอะไร

มองดูจิดาภา แล้วกัดฟันอย่างจำใจ

“คุณรู้ใช่ไหมว่าไม่พกโทรศัพท์แล้วจะเป็นอย่างไร” พัน

เดซถามเธอ

เป็นห่วงเหรอ

คำพูดที่ออกมาจากปากของพันเดชมักจะให้จิดาภารู้สึกกระอักกระอ่วน

ความหวังดีของเขาเธอเองก็ไม่ควรที่จะแขวะกลับไป คิด

แล้วเธอก็พูดออกไปว่า “ขอโทษ ฉันไม่รู้ว่าคุณจะโทรมา แค่ไป ซื้อของที่ซุปเปอร์เองเลยไม่ได้พกโทรศัพท์

มองดูเธอแล้วก็รู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ พันเดชก็ถอนใจอย่าง

โล่งอก

เขามองเธอแล้วพูดว่า “ โทรศัพท์ต้องพกติดตัวตลอดและ ก็ต้องติดต่อได้ด้วย” พันเดชพูดอย่างจริงจัง

จิดาภาพยักหน้า

พันเดชมองเห็นของที่จิดาภาถืออยู่ก็ยื่นมือเข้าไปรับ

จิดาภานิ่งไปแล้วมองเขา เมื่อกี้จะพูดอะไร พันเดชก็รีบ เดินไปก่อน “ข้างนอกไม่ปลอดภัย ถึงบ้านแล้วค่อยคุยกัน

จิดาภาได้ยินเข้าก็งงๆแล้วก็เดินตามเขาไป

เมื่อเดินไปถึงลิฟท์ พันเดชก็ถาม “ชั้นไหน

“สิบหก”

พันเดชกดเลข น

เวลานั้นคนไม่ค่อยเยอะ

ในลิฟฟ์ก็มีเพียงเธอและเขาสอง

คน

พันเดชที่กำลังถือของก็นึกขึ้นได้ “ตอนนี้คุณยังไม่ ปลอดภัย อย่าเพิ่งออกไปที่ไหน จะซื้ออะไรก็บอกฉัน
จิดาภาได้ยินที่เขาพูดก็ถามว่า “อันตรายขนาดนั้นเชียว

หรือ

ตอนนั้นเสียง กลิ้งของลิฟท์ก็ดังขึ้นประตูก็เปิดออก พัน เดชหันมามองจิตาภา “คุณอยากจะลองดู