บทที่242การแก้ปัญหาด้วยสติ(2)

บทที่ 242 การแก้ปัญหาด้วยสติ (2)

ทั้งสองคนเหมือนจะรีบเก็บอารมณ์ของตัวเองทันทีแล้ว

ต่างก็ยิ้มให้กับจิดาภา

“ไม่มีอะไร”

“ไม่มีอะไร”

ทั้งสองคนพูดขึ้นมาพร้อมกัน

จิดาภามองดูพวกเขาทั้งคู่อย่างงงๆแล้วก็พูดขึ้นว่า “อืม งั้นฉันก็ไม่มีอะไรเหมือนกัน หมอบอกว่าไม่มีอะไรหนักหนา ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว” จิดาภาพูด

เมื่อได้ยินดังนั้น สองคนก็รู้สึกวางใจ

“เดี๋ยวฉันไปส่งคุณกลับบ้าน

“เดี๋ยวฉันไปส่งคุณกลับบ้าน

ทั้งสองคนพูดขึ้นมาพร้อมกันอีกครั้ง

จิตาภามองเขาทั้งคู่สองคนนี้พวกเขาต้องส่งสัญญาณอะไร ให้กันอยู่แน่ตอนนี้

ทั้งพันเดชและสงชัยต่างมองซึ่งกันและกันอย่างไม่พอใจแต่จิตาภาอยู่ตรงนี้พวกเขาเลยไม่กล้าออกอาการมาก

“ฉันไปส่งเธอกลับบ้านเอง” ตอนนี้เองพันเดชพูดเสริมขึ้น

มาอีกด้วยน้ำเสียงตัดรอน สงชัยไม่สนใจแล้วมองไปที่จิดาภา “ให้ฉันไปส่งคุณดี

กว่า”

ทั้งสองขึ้นราวกับกำลังทำสงครามกันอยู่อย่ารู้สึกได้

จิดาภายืนมองพวกเขาทั้งคู่อย่าไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไร

“ฉันว่า…เอ่อ…ไม่ต้องหรอก ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว ฉันกลับ เองได้” จิดาภาบอก

ไม่เลือกใครเลยดีที่สุด

“ไม่ได้”

“อันตรายเกินไป

สองคนพูดขึ้นมาพร้อมกันอีกครั้ง

แม้ว่าจะพูดไม่เหมือนกัน แต่ทั้งคู่ก็พูดกับจิดาภาอย่าเป็น ห่วงและยังยื่นข้อเสนอที่ไม่อาจปฏิเสธได้

“ตอนนี้ก็ยังจับจับกษิดิสไม่ได้ ถ้าคุณปรากฏตัวเพียง ลำพังก็ยังอันตรายอยู่” พันเดชมองไปทางจิดาภาแล้วพูด

ได้ยินดังนั้นเธอก็นิ่งไปพักหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าจะเป็นแบบนี้ แม้ว่าจะยังจับตัวเขาไม่ได้
แต่ต้องยอมรับว่าที่เขาพูดมีเหตุผล

เธอคนเดียว อันตรายเกินไป

แต่ว่า…

มองดูทั้งพันเดชและสงชัย เธอก็นิ่งไป ไม่รู้จะทำอย่างไรดี มีเสียงดังขึ้นมาจากข้างนอกพอดี

ได้ยินเสียงนั้นเธอก็รู้สึกราวกับเป็นเสียงช่วยชีวิตอย่างไร

อย่างนั้น

“ไปรยา” เธอร้องขึ้น

มีทางออกแล้ว

เธอยิ้ม

“คุณพันเดช คุณควรกลับไปที่บริษัทแล้ว ฉันไม่ต้อง ลำบากให้คุณไปส่งแล้ว ฉันขออนุญาตลางานหนึ่งวัน พรุ่งนี้จะ กลับไปทำงาน” จิดาภาพูดกลับพันเดช

หลังจากที่ได้ยินจิดาภาพูด คิ้วของพันเดชก็ขมวด เธอ ปฏิเสธเขาอย่างนั้นหรือ

ตอนที่เขากำลังคิดอยู่นั้นจิดาภาก็มองไปยังสงชัยแล้วพูด ว่า “ นี่ก็สายมากแล้ว คุณเองก็ควรกลับเข้าไปทำงานที่บริษัท เช่นกัน ฉันคงไม่รบกวนให้คุณไปส่ง ไปรยาจะเป็นคนไปส่งฉันเอง ไม่มีอะไรหรอก

* สงชัยพูดไม่ออก

พูดจบเธอก็หยิบข้าวของ

ตอนนั้นเองไปรยาก็เดินเข้ามา “ทำไมอยู่ดีๆก็ย้ายมา นอนโรงพยาบาลล่ะตอนที่รับโทรศัพท์เธอ ฉันตกใจแทบแย่

“เดี๋ยวค่อยคุยกัน” จิดาภาดึงไปไปรยาไว้

ไปรยาก็งงๆ มองไปที่สงชัยและพันเดชก็เข้าใจ สถานการณ์ในทันที

เลือกไม่ได้นี่มันลำบากใจจริงๆ

มิน่าล่ะ ถึงเรียกเธอมา

ตอนนั้นเอง ไปรยาก็หัวเราะแล้วก็พูดกับทั้งคู่ว่า “คุณพัน เดช คุณสงชัย ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันจะเป็นคนพากลับ

บ้านเอง”

จิดาภาหัวเราะแล้วพูดว่า “คุณพันเดช คุณสงชัย ในเมื่อ เป็นแบบนี้ ฉันไปก่อนนะคะ

เวลาแบบนี้แล้ว ทั้งคู่จะพูดอะไรได้

เธอเรียกคนมาแล้ว ต่อไปคิดวางแผนอะไรต่อก็สายไปแล้ว