บทที่228พบข้อมูง(4)

บทที่ 228 พบข้อมูง (4)

ทางฝั่งจิตาภา

เธอนั่งอยู่บนเตียง ไม่รู้ว่าทำไมเธอรู้สึกว่าคืนนี้ต้องเกิด เรื่องอะไรขึ้นแน่นอน เธอรู้สึกตื่นตระหนกในใจ

เธอมองไปรอบๆ ไม่มีอะไรที่จะสามารถช่วยเธอหนีออกไป

เธอพูดกับคนที่เฝ้าเธอหลายครั้งแล้ว แต่เขาก็ปฏิเสธที่จะ

ช่วยเธอ

จิดาภานั่งอยู่ตรงนั้น หรือว่าต้องแล้วแต่เวรแต่กรรมแล้ว

หรอ?!

ในขณะที่คิด เธอก็ได้ยินเสียงก้าวเท้าจากข้างนอก

“คุณกษิดิส!” เมื่อได้ยินเสียงของคุณกษิดิส หัวใจของจิดาภาก็เต้นเร็ว

นี่มันก็ดึกมากแล้ว เขามาทำอะไรกัน?

เมื่อคิดแบบนี้ เธอก็รู้สึกไม่สบายใจ แต่จิดาภารู้สึกกังวล
ใจมากกว่า

หัวใจก็เต้นเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ ประตูก็เปิดออก

“คุณกษิดิส!” เมื่อคนเฝ้าเห็นคุณกษิดิส เขาก็พยักหน้า ทันทีและกล่าวทักทาย

“เป็นยังไงบ้าง?” คุณกษิดิสถาม เห็นได้ชัดว่าดวงตาคู่นั้น แดงมาก รู้ได้เลยว่าคงจะดื่มมาหนักมาก

“เห็นนั่งเงียบๆมาตลอดทั้งวันครับ!คนคนนั้นพูด

เมื่อได้ยินอย่างนี้ คุณกษิดิสก็จ้องมองไปที่จิดาภา จากนั้น ก็พยักหน้า “เอาล่ะ นายออกไปเถอะ!

คนคนนั้นพยักหน้า ก่อนที่จะหันกลับและเดินออกไป

มองไปยังประตูที่ค่อยๆปิดลง ห้องที่ใหญ่นี้เหลือแค่จิดา ภาและคุณกษิดิส เมื่อนึกถึงเรื่องราวในวันนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะมี คนโทรเข้ามาอย่างกะทันหัน จิดาภาก็ไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น เหมือนกัน

และตอนนี้….

เมื่อนึกถึงเรื่องนั้น จิดาภาก็อดไม่ได้ที่จะกังวล

มองดูคุณกษิดิสที่เดินเข้ามาเรื่อยๆ สายตาของจิดาภา จ้องมองไปที่เขา

“เป็นยังไงบ้าง? อยู่ที่นี่รู้สึกยังไงบ้าง?” ในขณะนั้น คุณ กษิดิสก็เดินเข้าไป มองไปที่จิดาภาและยิ้ม
เขารู้สึกสบายใจมากที่ได้ยินเสียงเธอ

เมื่อได้ยินเสียงของคุณกษิดิส จิดาภาก็ยิ้มอย่างเยือกเย็น

และมองไปที่คุณกษิดิส “ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น โดนลักพาตัว และถูกขังไว้ในนี้ คุณคิดว่าจะรู้สึกยังไง?” จิดาภาพูด คำพูดเธอมักจะแทงใจดำ ทำให้คนไม่รู้ว่าจะ

ตอบยังไง

“ถ้าเธอเป็นเด็กดีและเชื่อฟัง ฉันอาจจะปล่อยเธอก็ได้นะ!” คุณกษิดิสพูด

เมื่อได้ยินแบบนี้ จิดาภาชะงักไป รีบหันไปมองเขาทันที “จริงหรอ?”

มองไปที่แววตาของจิดาภา คุณกษิดิสก็มีรอยยิ้ม “แน่นอน แต่ว่า…ไม่ใช่ตอนนี้”

จิดาภา “……”

ถ้าไม่ใช่ตอนนี้ แล้วจะพูดเรื่องไร้สาระนี้ทำไม?

จิดาภารีบมองบนใส่เขาทันที “งั้นคุณกษิดิสไม่พูดจะดีสัก

กว่า!”

“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่? ถ้าปล่อย เธอ เธอต้องคิดหาวิธีหนีแน่นอน!” คุณกษิดิสมองไปที่จิตาภา และพูดทีละค่า

“ เรื่องที่อยากจะหนี มันก็เป็นธรรมชาติของมนุษย์อยู่แล้ว!” จิดาภามองไปที่เขาและพูดเรียบๆ

ตอนนี้มีเรื่องที่อยากจะพูดมากมาย สามารถถ่วงเวลาได้ ต้องทํา

คุณกษิดิสยืนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าแดงเล็กน้อย เห็นได้ชัด ว่า เขาดื่มเหล้ามา

เมื่อเห็นจิดาภากำลังคุยกับเขา เขารู้สึกแปลกๆ เขาเดิน เข้าไปหาจิดาภาอย่างช้าๆ

แค่เขาเดินเข้ามาใกล้ จิดาภาก็ได้กลิ่นเหล้าแรงมาก

“อยากให้ฉันปล่อยเธอ ได้นะ แต่เธอคงจะรู้นะว่าต้องทำ ยังไง…” ในขณะที่พูด เขาเดินเข้าไปเรื่อยๆ เสียงเริ่มเงียบลง แต่ดวงตาของเขาก็จ้องไปที่ร่างกายของเธอ จนทำให้เธอ อยากจะอ้วกออกมา

เธอรับรู้ถึงความตั้งใจของเขา และยังได้กลิ่นของเขาด้วย

จิดาภาขมวดคิ้วทันที

“กษิดิส คุณควรจะมีสติมากกว่านี้นะ เรื่องพวกนี้ที่คุณทำ มันเป็นเรื่องผิดกฎหมาย ถึงแม้ว่าคุณจะไม่กลัวที่จะทำผิด กฎหมาย แล้วคุณไม่นึกภรรยาที่บ้านบ้างหรอ?” จิดาภามอง ไปที่กษิดิสและพูดทีละคำ