ตอนที่213ไม่เห็นแล้ว(2)

ตอนที่ 213 ไม่เห็นแล้ว (2)

ได้ยินแบบนี้ พันเดชยิ้มขึ้นมา ไม่ได้ถามเรื่องนี้ต่อ เพียง แต่ถามว่า “ไม่ไปโรงพยาบาล!?”

“อืม!”

“แน่ใจ? งั้นไปไหน!?” พันเดชถามกลับ

พูดแล้ว ตุลยาก็ค่อย ๆ ตอบกลับ พิงหัวลงไปซบที่ไหล่ ของพันเดช “ขอแค่คุณอยู่เป็นเพื่อนฉันอย่างเงียบ ๆ ฉันก็ พอใจแล้ว!”

หันไปมองตุลาครู่หนึ่ง พันเดชก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับเธอดี แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธไป เพียงแต่ขับรถไปส่งเธอที่บ้าน

ตุลยาเห็นว่าพันเดชไม่ได้ขยับ จึงหลับตานอนพิงพันเดช ริมฝีปากยิ้มขึ้นมา เหมือนว่าไม่ได้เป็นแบบนี้นานแล้ว

แต่ว่า เวลาแบบนี้อยู่ไม่ได้นาน

“ถึงแล้ว!” พันเดชพูดขึ้นมา

ตุลยาหลับตา ได้ยินเสียงของเขาก็ลืมตาขึ้นมา ก็พบว่า เธออยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลชัยวัตย์แล้ว
ไม่คิดว่าไม่กี่นาที พันเดชก็ขับมาถึงที่นี่แล้ว

นิ่งไปสักพัก ตุลยาพูดขึ้นมา “พันเดช เข้าไปด้วยกันนะ

วันนี้พ่อแม่ฉันออกไปข้างนอกแล้ว ไม่มีคนอยู่ ตุลยาพูดกับ พันเดช เพื่อให้เขาอยู่ต่อ “ไม่ล่ะ!” พันเดชปฏิเสธทันที “ฉันยังมีเรื่องต้องทำอีก ต้อง กลับไป!” พันเดชพูดขึ้น

เห็นท่าทางเขาดูรีบร้อน ตุลยากขมวดคิ้วขึ้นมา “ใช่มีธุระ หรือว่าปล่อยคนไม่ได้!?

ถามแบบนี้ พันเดชก็ลืมตาขึ้นมามองเธอ “หมายความว่า ยังไง?”

ตุลยายิ้มขึ้นมาอย่างขมขื่น “ไม่มีอะไร คุณไปเถอะ!” พูด

แล้วเธอก็ถอดเข็มขัดนิรภัยรถออก เตรียมลงจากรถ

พันเดชที่นั่งอยู่ตรงนั้นไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไป ตอนที่กำลังจะเปิดประตูออก ตุลยาก็นิ่งไปสักพัก ทันใด นั้นก็หันกลับมาจูบลงไปที่ริมฝีปากของพันเดช

“พันเดช ไม่ว่ายังไง ฉันก็อยากให้คุณจำไว้ว่า ฉันรักคุณ มากกว่าใครทั้งหมด สายตาเธอมองไปที่พันเดชอย่างลึกซึ้ง แล้วหันกลับไปผลักประเดินลงจากรถ

พันเดชที่นั่งอยู่ ไม่ได้ทำอะไร เห็นดุลยาลงรถและวิ่งกลับ เข้าไป ทำให้เขาขมวดคิ้วอย่างสงสัย
เขานิ่งไปได้หนึ่งนาที ก็คิดขึ้นมาได้ แล้วรีบขับรถไป งานเลี้ยง ใกล้เลิกแล้ว

พันเดชขับรถเร็วที่สุด รีบกลับไป ตอนที่เขากลับไปถึง คน เริ่มทยอยกลับไปเป็นจำนวนมากแล้ว

ดูแล้ว งานน่าจะเลิกแล้ว

พันเดชจอดรถตรงนั้น นั่งอยู่ด้านในรถ สายตามองไปที่

ประตู เหมือนกับรอใครบางคน แต่ว่ารอไปรอมา เห็นคนไม่ น้อยเดินออกมาแล้ว แต่กลับไม่เห็นคนที่เขาอยากเจอ

พันเดชขมวดคิ้วสงสัย แต่เขาก็ยังไม่รีบร้อนอะไร

งานเลี้ยงที่สงชัยจัดยิ่งใหญ่มาก คนเยอะก็ไม่ใช่เรื่อง แปลก เขายังคงรออยู่บนรถ

คนออกมาเรื่อย

ขมวดคิ้วด้วยความไม่สบายใจ

แต่เขาก็ยังไม่เห็นจิดาภา พันเดช

ในขณะที่กำลังลังเล ก็ได้เห็นสงชัยเดินออกมาด้วยสีหน้า ที่ไม่ดี ที่สำคัญจิดาภาก็ไม่อยู่ที่ข้างกายเขา

หรือว่าเธอไปแล้ว?

เป็นไปไม่ได้แน่นอน…

คิดได้ พันเดชก็เปิดประตูรถออกมา เดินลงไป

“สงชัย!” เขาตะโกนเรียกไปตรง ๆ
สงชัยที่ยืนรอรถอยู่ตรงนั้น เห็นพันเดชเดินมากขมวดคิ้ว

“มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?” สงสัยถาม สีหน้าหรืออารมณ์อะไรออกไป

โดนไม่ได้แสดง

เดิมทีความเป็นสุภาพบุรุษของทั้งสองคนเป็นแค่การ

แสดงออกมา