ตอนที่210ไม่ติดค้างอะไรกัน(2)

ตอนที่ 210 ไม่ติดค้างอะไรกัน (2)

เห็นพันเดชทำท่าทางไม่พอใจ จิดาภากขมวดคิ้ว อยากจะ โต้ตอบกลับไป แต่ว่าก็มีเงาหนึ่งเดินเข้ามาพอดี ตอนที่เห็น ใบหน้านั้น จิดาภารีบจับพันเดชเอาไว้ ใช้ตัวของเขาบังเธอไว้

พันเดชนิ่งไป ได้แต่ขมวดคิ้วมองไปที่คนในอ้อมกอด สัมผัสได้ถึงกลิ่นหอม นี่คืออะไร? ส่งกอดให้หรอ?

“เธอทำอะไร?” พันเดชขมวดคิ้ว มองไปที่เธอแล้วถาม

จิดาภาที่อยู่ด้านหน้าของเขา เห็นคนที่เดินเข้ามาจากด้าน นอกเดินไปแล้ว ก็ถอนหายใจออกมา เงยหน้าขึ้นมองพันเดช “ไม่มีอะไร!” พูดแล้ว เธอก็ปล่อยมือออกจากเสื้อผ้าของพันเดช เห็นท่าทางของเธอ พันเดชก็ขมวดคิ้วมองไปที่เธอ

ตอนนี้จิดาภา มองพันเดช “คุณพันเดช ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอออกไปก่อนนะคะ!” พูดแล้วก็ทำท่าจะเดินออกไป

แต่ว่าเธอยังไม่ทันที่จะก้าวเท้าออกไป พันเดชกลับเดินมา

ขวางทางเธอด้านหน้า

จิดาภานิ่งไปสักพัก แล้วเงยหน้ามองพันเดช “คุณพันเดช

นี่หมายความว่าอะไร?
พันเดชมองไปที่เธอ ยกมุมปากขึ้นไป สายตาดูน่า

หลงไหล “เธอว่าไง?

จิดาภา “ ”

เธอพบว่าคุยกับพันเดช ลาบากจริง ๆ

“คุณพันเดช มีอะไรก็พูดมาตรง ๆ เลย!” จิดาภาพูดขึ้นมา ตอนนี้เธอกลับมาให้ความสนใจกับพันเดชจริง ๆ แล้ว

พันเดชหรี่ตา มองไปที่จิดาภา “ทำไม? อยากจะส่งกอดก กอด อยากจะไปก็ไปหรอ!?

ส่งกอด?

ได้ยินคำนี้ จิดาภานิ่งไปเล็กน้อย จิดาภานึกถึงการกระทำ จองเธอเมื่อสักครู่ ไม่ใช่ว่าทำให้พันเดชคิดว่าเธอ…?

คิดแบบนี้ได้ จิดาภาก็ยิ้มแห้ง ๆ ออกมา “คุณพันเดช คุณ เข้าใจผิดแล้ว!”

“โอ้? ใช่ไหม?” พันเดชขมวดคิ้ว

“ใช่ค่ะ!” จิดาภาพยักหน้าอย่างแน่ใจ แล้วก็คิดได้ว่าพัน เดชน่าจะอยากได้คำอธิบาย ไม่อย่างนั้นเขาไม่เลิกราแน่

“ฉันพึ่งเห็นคนรู้จักคนนึง เลยคิดอยากจะหลบ!” จิดาภา อธิบายเพิ่ม

ได้ยินแบบนี้ พันเดชก็ไม่ประหลาดใจ เพียงแค่ขมวดคิ้ว “โอ้? แบบนี้หรอ?”
“ใช่ค่ะ!” จิดาภาพยักหน้ารักอย่างซื่อสัตย์อีกรอบ กับพัน เดชมีอะไรพูดออกมาเลยดีกว่า

ในตอนนี้ พันเดชยังไม่ยอมปล่อยให้เธอเดินออกไป และ มองจิดาภาด้วยสายตาเป็นประกาย สายตาแบบนั้น ทำให้จิ ดาภาใจสั่นไหว

“คุณพันเดช ฉันไปได้หรือยัง!” จิดาภามองเขาแล้วถาม

แล้วยังไม่ลืมที่จะยิ้มเอาใจ

มองไปที่พันเดชก็ยังไม่เข้าใจ จิดาภาคิดว่าเขายอมรับ แล้ว ตอนที่จะเดินไป ตอนนี้พันเดชก็คว้าเธอเอาไว้ ไม่ให้เธอ ไป

จิดาภา “คุณพันเดช คุณหมายความว่าอย่างร?” จิตา ภาเงยหน้าขึ้นมองพันเดชแล้วถาม ไม่เหมือนเมื่อสักครู่ที่ยัง อดทนเอาไว้อยู่

พันเดชมองไปที่เธอ เห็นเธอโกรธเล็กน้อย เขากลับรู้สึกมี ความสุข

“ทำไม? ใช้ฉันแล้วก็จะไปหรอ?”

“ถ้าอย่างนั้นคุณพันเดชหมายความว่า…?” จิดาภามอง แล้วถามไปที่เขา

ตอนนี้ พันเดชมองได้ด้านนอก วินาทีต่อมา จิดาภายังไม่ ตอบสนองกลับมาว่าเรื่องอะไรกันแน่ ทันใดนั้นพันเดชเข้ามา ใกล้ขึ้น มือจับไปที่หน้าของจิดาภา จูบลงไปที่ริมฝีปากของเธอ…

จิดาภานิ่งไป ลืมที่จะผลักเขาออกไป

หรือจะบอกว่า ความรู้สึกในช่วงเวลานั้น สวยงามมาก เป็นความรู้สึกที่บรรยายออกมาไม่ได้ จนกระทั่ง พันเดชเอาตัวเองออกมา จิดาภาถึงได้ตอบ สนองกลับไป

จริง ๆ

นอกเหนือความคาดหมายของเธอ แต่ว่า