ตอนที่ 182แฝงอันตราย (5)

ตอนที่ 182 แฝงอันตราย (5)

เมื่อมองไปที่แก้วกาแฟ จิดาภาก็เหลือบตาขึ้นมอง “คุณ ตุลยา เรียกฉันมา มีเรื่องอะไรหรอ !?”

เมื่อมองจิดาภาแล้ว ตุลยาต้องใช้อดทนมากแค่ไหนพอที่

จะไม่ทะเลาะกับเธอ

“ฉันคิดว่าเธอควรจะรู้นะว่าฉันเรียกเธอมาพบเรื่องอะไร ตุลยามองไปที่จิดาภาแล้วพูดขึ้น

จิดาภายิ้มออกมา “คุณตุลยาคะ อยากจะพูดอะไรก็พูดมา

ตรงๆ เลยค่ะ เดี๋ยวฉันก็ต้องกลับไปทำงานละ

เมื่อมองสีหน้าท่าทางอันจืดชืดของจิดาภา

ตุลยาก็มอง เธอ “จิดาภาพูดมาเลยว่าเธอต้องการเงินเท่าไรในการออกไป จากพันเดช ?!”

มือของจิดาภาที่กำลังกวนกาแฟอยู่เพลินๆ แต่เมื่อได้ยิน ประโยคนี้ เธอถึงกับต้องหยุดการเคลื่อนไหว

เหลือบสายตามองไปที่ตุลยา “คุณตุลยา คุณ

หมายความว่ายังไงหรอคะ ?

“ที่เธอตีสนิทกับพันเดชไม่ใช่เพื่อเงินหรอกหรอ ? ก็เสนอราคามาสิ แล้วฉันจะให้เธอ หลังจากนี้ไปก็ห่างพันเดชให้ไกลๆ หน่อยนะ !”

ตุลยามองเธอพลางพูดคำต่อคำ

ได้ยินแบบนี้จิดาภาก็ยิ้มขึ้นทันใด “คุณตุลยาคะ คุณคิด ว่าเงินจะซื้อทุกอย่างได้งั้นหรอ?”

“หล่อนหมายความว่าไงยะ ?”

“ก่อนหน้านี้ไม่ว่าฉันจะชอบพันเดชหรือไม่ แต่ถ้าฉันชอบ เขา คุณคิดว่าเงินที่คุณให้ฉันจะสามารถทำให้ฉันไปจากเขาได้ งั้นหรอ ? ถ้าฉันตีสนิทกับพันเดชเพื่อเงิน คุณคิดว่าคุณค่าของ พันเดชมีค่ามากกว่าหรือว่าที่คุณเอาเงินให้กับฉันมันมีค่า มากกว่าละ” จิดาภามองเธอพลางถามคำต่อคำ

ได้ยินแบบนี้ สีหน้าของตุลยาก็เปลี่ยนไปทันที “แกหมาย ถึงจะไม่ยอมไปใช่ไหม ?”

“ฉันหมายความว่า คุณตุลยา มันไม่ใช่ทุกอย่างที่จะใช้ เงินซื้อได้ อย่างน้อยมันก็ไม่ใช่สำหรับฉันละ !”

“แล้วไงต่อละ ?”

“ฉันบอกคุณนับครั้งไม่ถ้วนแล้วว่าฉันไม่ได้สนใจพันเดช คุณไม่จำเป็นต้องใช้น้ำเสียงแบบนั้นพูดกับฉันหรอกค่ะ !” จิดา ภามองเธอพลางพูดออกไปคำต่อค่า

ได้ยินแบบนี้ตุลยาก็ยิ้มเย้ยหยัน “หล่อนบอกกับฉันว่า หล่อนไม่ได้สนใจในตัวเขา แล้วยังจะไปเข้าๆ ออกๆ เป็นคู่กับเขาไม่ยอมห่างแล้วที่เข้าไปคู่กับเขา หล่อนจะให้ฉันเชื่อได้ยัง ไง?”

จิดาภามองเธอที่หัวเราะเยาะเย้ยและพูด ถ้าไม่ติดที่ คนในร้านกาแฟเยอะ ตอนนี้หล่อนเกรงว่าจะได้กรีดร้องออกมา

“คุณตุลยา มันเป็นงานที่จำเป็นต้องทำ เวลาส่วนตัวคุณ เคยมองเห็นฉันกับเขาอยู่สองต่อสองไหมล่ะ ?” จิดาภาถาม กลับ

“นี่น่าจะเอางานมาอ้าง เพื่อใกล้กับเข้าหรือเปล่า!” ตุลยา พูดอย่างเยาะเย้ย

ได้ยินดังนั้นจิดาภาจึงยิ้มและพูดขึ้น

“คุณตุลยาคะ ฉันเห็นว่าคุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อคุยกับฉันใน วันนี้ เพราะในใจของก็ตัดสินฉันไปแล้ว ยังจะมาคุยอะไรอีกคะ ?”

“จิดาภา สงชัยก็ไม่แย่ไปกว่าพันเดชเลยนะ ทำไมหล่อน

ต้องจับเขาไม่ปล่อย !?”

ตุลยามองไปที่จิดาภาแล้วถามขึ้น

จิดาภา “.. ”

“ดูสิ สงชัยชอบเธอมากขนาดนั้น ทำไมต้องมาจับพันเดช ไม่ปล่อยด้วยละ ?”

ตุลยาถามขึ้น ทำเหมือนกับกลัวว่าพันเดชจะห่างเธอไป
เมื่อฟังคำของตุลยาแล้วจิดาภาก็ขมวดคิ้ว ตอนนี้รู้สึก เหมือนกับว่าเธอก็ไม่เต็มใจที่จะห่างพันเดชไป

“คุณตุลยาคะ ฉันอยากจะย้ำอีกทีนะว่าฉันไม่ได้มีความ สัมพันธ์อะไรกับประธานพันเดช และฉันก็ไม่ได้จะเอาตัวเองไป ประจบสอพลอเขา ถ้าคุณยังไม่ได้อยู่จริงๆ คุณก็ได้โปรดไปหา ประธานในเดช โน่น ไม่ใช่มาหาฉัน ฉันไม่ได้อยากจะมีอะไร กับเขานอกจากงาน

“งั้นหล่อนก็ลาออกไปซะสิ !” ตุลยาพูด

“ลาออก!?”

ได้ยินแบบนี้จิดาภาก็ยิ้มขึ้น “ดูเหมือนว่าคุณจะไม่รู้สินะคะ ว่าตอนฉันเพิ่งเข้ามาในบริษัท อยากจะลาออก ก็ลาออกไปไม่ สำเร็จ ตอนนี้ฉันก็มีข้อตกลงกับประธานพันเดชด้วย ยิ่งลาออก ไม่ได้ !”