ตอนที่ 165จะไม่ยอมปล่อยมือ(1)

ตอนที่ 165 จะไม่ยอมปล่อยมือ (1)

จิดาภาหยุดชะงักไปชั่วครู่หนึ่ง ถ้าตุลยาเห็นพวกเขา เธอ อาจจะเข้าใจผิด เธอเหลียวมองไปที่พันเดช จากนั้นหันหลัง กลับและเดินออกไป

เธอเพิ่งออกไป ตุลยาก็มาพอดี แล้วทั้งสองก็เจอกัน

จิดาภาไม่ได้ทักทายอะไร เธอเดินตรงออกไป

ตุลยาขมวดคิ้ว แม้ว่าเธอจะไม่ชอบจิดาภาสักเท่าไหร่ แต่ ในสถานการณ์แบบนี้ เธอก็ควรจะเสแสร้งแกล้งทำหน่อยไหม

นี่คือ ไม่มองเธอแล้วก็เดินเข้าไปเลย

ในเวลานี้ พันเดชก็ออกมาเช่นกัน ทั้งสองคนก็พบกัน

“พันเดช … ในเวลานี้เมื่อได้เห็นพันเดช ตุลยาก็เดิน เข้าไปหา “ทำไมนานจัง!”

“ไม่มีอะไร!” พันเดชตอบกลับส่งๆ สายตาของเขาจ้องไป ที่แผ่นหลังของจิดาภา

ตุลยารู้สึกมานานแล้วว่าพันเดชเป็นห่วงมากจิดาภา ซึ่ง มันทำให้เธอไม่พอใจ เธอกำลังจะพูด ตุลยาก็สังเกตเห็นว่าริม ฝีปากของพันเดชแตกและเลือดไหลออกมา
– พันเดช ปากคุณเป็นอะไรคะ?” ตุลยายังไม่เข้าใจ เธอ จึงมองไปที่เขาและถาม

หลังจากได้ยินสิ่งที่ตุลยาพูด พันเดชเอื้อมมือไปและเช็ด มุมปากของตัวเอง “ไม่เป็นไร ฉันถูกหมากัดนะ!” จากนั้นเขาก็ เดินออกไป

ตุลยายืนอยู่ตรงนั้น ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดีหรือแม้แต่จะพูด

อะไร เธอยังไม่รู้เลย

เมื่อมองกลับไปที่แผ่นหลังของพันเดชและจิดาภาก็รีบเดิน ออกไป เธอดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างในทันที

ในขณะนั้น เธอรู้สึกโกรธที่ถูกหักหลัง

ตุลยากำหมัดแน่น

ไม่ต้องคิดอะไร เธอก็รู้ว่าเมื่อพวกเขาทำอะไรกัน มองดูแผ่นหลังของพวกเขา ดวงตาของตุลยากเปลี่ยนสี

ทันที

เมื่อจิดาภาเดินกลับมา โอ้นั่งอยู่คนเดียว จิดาภานั่งลง และมองไปที่เขา “ขอโทษด้วยนะ เหลือนายคนเดียวหรอ!”

ลีโอ้ยิ้ม แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ในตอนนั้นพันเดชก็เดินกลับ มานั่งที่โต๊ะ

ตอนนั้น ลีโอ้เห็นตรงมุมปากของพันเดช เขาหรี่ตาดู แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
ผ่านไปสักพัก ตุลยาก็เดินกลับมา

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าเมื่อเกิดอะไรขึ้น แต่เธอก็ต้องเสแสร้ง แกล้งทําต่อไป

เมื่อมองดูที่พันเดชและจิดาภา ตุลยาก็เจ็บที่หัวใจของเธอ

ผ่านไปอย่างรวดเร็ว อาหารก็มาเสริฟ

ในเวลานั้น ลีโอ้ที่นั่งตรงนั้น ก็ช่วยจิดาภาตัดสเต็กอย่าง สุภาพบุรุษ ถ้าเป็นคนอื่น คงจะรู้สึกอิจฉามากๆ

จิดาภานั่งอยู่ตรงนั้นและยิ้ม จริงๆ แล้วเธอไม่ใช่คนเส แสร้งอะไร แต่เธอรู้จักโอ้มานานแล้วตั้งแต่ที่ลอนดอนจนถึง ตอนนี้ ลีโอ้จะทำแบบนี้ทุกครั้งที่เธอกินอาหารตะวันตก จนเธอ เคยชินกับมัน

“ขอบคุณนะ!” จิดาภายิ้มและมองไปที่ลีโอ้

ลีโอ้ยิ้ม แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร พันเดชที่มองอยู่ข้างๆ สีหน้าของเขาดูโกรธมากๆ

ผู้หญิงคนนี้ไม่มีมือหรือว่าอะไร

ปกติก็ไม่เห็นจะเสแสร้งว่าทำไม่เป็นขนาดนี้

สายตาของเขาเพียงพอที่จะฆ่าจิดาภาได้ภายในไม่กี่ วินาที แต่จิดาภากินอาหารอยู่ตลอดเวลาและไม่มองไปที่เขาเลย
จิดาภาตั้งใจชัดๆ

ไม่ว่าพันเดชจะมองเธอยังไง เธอก็ไม่หันกลับมามองเขา

ในเวลานี้ ตุลยามองอยู่ข้างๆ และอดที่พูดไม่ได้ว่า “สง ชัย ฉันไม่ได้คิดเลยว่าคุณจะเทคแคร์ได้ดีขนาดนี้!” ตุลยาพูด อย่างมีความนัย