ตอนที่ 122ปรึกษาสำเร็จ

ตอนที่ 122 ปรึกษาสำเร็จ

“อย่างนั้นหรือ” คนพูดอย่างพันเดซิมเยอะที่มุมปาก ค่อยๆ เอนตัวลงช้าๆ คล้ายกับนกที่กำลังจ้องมองและจะจิกกิน เหยื่อบนตัวเธอ “อย่างนั้น เมื่อสามปีก่อนหล่ะ” ก็ปิดบังฉันไว้ ไม่ได้บอกฉันใช่ไหม

พันเดชพูดกระแทกเป็นคำ ๆ พอฟังถึงตรงนี้ จิดาภากตัวแข็งทื่อเงยหน้ามองเขา

เขารู้แล้วหรอ

หรือว่าเขารู้แล้ว!

อันนี้ ถือเป็นเรื่องที่จิดาภากังวลใจมาตลอด

ตอนแรกที่แต่งกับพันเดช ถึงแม้ว่าจะเป็นการสมยอมของ เธอ แต่ว่าตอนนั้นก็เพราะที่จะช่วยบริษัทธีร์อธิศ

เห็นสีหน้าพันเดช โมโหจนหน้ามืด ทำให้เธออดเดาไม่ได้ ว่าจะเป็นเรื่องนั้น

คิดไม่ถึงว่าในหนึ่งปี เขาจะได้เจอกับเธอน้อยเหลือเกิน มากที่สุดสองครั้ง
ครั้งแรกตอนที่ไปจดทะเบียนสมรส ครั้งที่สอง ก็คือตอนที่ เขาพาเข้าตระกูลฐิตานันท์ ไม่มีการจัดงานมงคลสมรสหรือ อะไรทั้งนั้น

จากนั้นเป็นต้นมาเธอก็ไม่ได้ได้เจอกับพันเดชอีกเลย

หรือจะให้พูดว่า พันเดชก็ไม่ได้เจอกับเธออีกเลย อาจจะมี บางครั้งที่เธอได้เห็นเขาทางหนังสือพิมพ์

ตอนนี้ คิดไม่ถึงว่าพันเดชจะรู้เรื่องแล้ว…….

เห็นจิดาภาส่งสายตามองที่ตัวเอง ก็เต็มไปด้วยความ เคลือบแคลง ประหลาดใจ แล้วพันเดช

ผู้หญิงคนนี้ ต้องมีความผิดแน่ ๆ !

“ทำไม ไม่มีอะไรจะพูดหรือ” พันเดชมองไปที่จิดาภาอยู่

สักพัก

“ฉัน ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไร!” จิดาภาพูดโกหก

ปฏิเสธในเวลาเช่นนี้ คงไม่สายไป

“ไม่รู้หรือ” คนฟังอย่างพันเดชแสยะยิ้มที่มุมปากขึ้นมา “จิ ดาภา เธอแสร้งต่อไป แสร้งต่อไป ไม่ช้าไม่นานฉันจะต้องฉีก หน้ากากออกมา!” พันเดชมองอย่างกินเลือดกินเนื้อย

ผู้หญิงคนนี้ โกหกเขามานานมาก

จิดาภาไม่รู้ว่าต้องพูดอย่างไรดี เธอโหกไว้ตั้งแต่ก่อนหน้า นี้แล้ว ตอนนี้พูดอะไรไปก็ผิด
“ประธานพันเดช คุณมาที่นี่มีธุระใช่ไหม อย่างงั้นเชิญทำ ธุระก่อน ฉันขอตัวไปก่อน!” พูดจบ จิดาภาก็ลุกขึ้นเดินไป

หลังจากนั้นไม่นาน พันเดชดึกมือเธอไว้ “ใครอนุญาตให้

เธอไป”

จิดาภายกคิ้ว “นั้นคุณจะเอายังไง

“จิดาภา เธอแสดงละครกับฉันตั้งนาน จะให้ทำอย่างนี้ก็ ถือว่าแล้วกันหรือ!” จิดาภาบีบไหล่เธอแน่นแล้วก็พูดชัดถ้อยชัด

ค่า

“นั้นคุณจะเอายังไง” จิดาภาถาม

“เอายังไงเธอว่ายังไง” พันเดชถามกลับ เกือบจะกัดฟัน

ถึงตอนนี้ เขาเองก็ยังไม่แน่ใจว่าจะใช้วิธีการไหนจัดการ

กับจิดาภา

ถ้าหากว่าคิดได้แล้ว เธอจะได้มายืนอยู่ตรงนี้หรือ สายตาของทั้งสองสอดประสานกัน คนนึงเรียบนิ่ง อีกคนโมโหยกใหญ่

ขณะนั้น คนนอกอย่างพริมได้เห็นเข้ากับภาพนั้น อดไม่ ได้ที่จะปรากฏตัวออกมา “คุณผู้ชาย จะไม่สนใจจริงๆ หรือ

วรชิตที่นั่งอยู่ที่โซฟา นั่งนิ่งไม่ขยับ แต่ว่าพูดออกมาอย่าง เฉียบขาด “ริม ทำเหมือนกับว่าไม่เห็นก็แล้วกัน”
”

โอเค ฉันจะทำเหมือนไม่ได้เห็น

แต่ว่าดวงตาของเขายังคงมองออกไปข้างนอก

“พันเดช คุณไม่ใช่ว่าไม่ได้อยากขอฉันแต่งงานหรือ ฉัน จะอยากหรือไม่อยากแล้วมันมีข้อแตกต่างตรงไหน” จิดาภา ขมวดคิ้ว คนที่มองอย่างไม่วางตาอย่างพันเดชพูด

คำพูดนี้ ยิ่งทำให้รินดาโกรธขึ้นมาแล้ว “แน่นอนว่ามี!” เขามองดูเธอ

“มีอะไรแตกต่างงั้นหรือ

ในตอนนั้นพันเดชเพียงแค่ลากเธอไป

“คุณจะพาฉันไปไหน”

“ทำให้เธอได้รู้ว่าอะไรคือข้อแตกต่าง!” พูดไปพันเดช ลากจิดาภาไปด้วย เปิดประตูรถ แล้วก็ผลักเธอขึ้นรถไป

“พันเดช ! ! !” จิดาภาโมโหใหญ่ แต่ว่าที่พันเดชมองนั้น ไม่ได้ช่วยอะไรเลย

ในขณะนั้น คนที่อยู่ข้างในอย่างรินก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย “คุณวรชิต คุณจิดาภาถูกคุณพันเดชลากไปแล้ว!

“พาไปก็พาไปเถอะ ไม่มีอะไรหรอก อย่างเจ้าพนเดช มี เรื่องบ้าบอเต็มไปหมด ไม่มีทางจะขาดทุน!” วรชิตพูดย่างเรียบ นิ่ง