ตอน119อยากจัดการเธอให้ตาย(4)

ตอน 119 อยากจัดการเธอให้ตาย (4)

“ถ้าอย่างนั้นไอ้เจ้าลูกชายฉันมันไม่บ้าไปเลยหรือ?” วรชิต พูด น้ำเสียงมีความฮึกเหิม

หลังจากนั้นก็คิดขึ้นมาได้ วันก่อนก็คือป้าแม่มที่คุย

โทรศัพท์กับเธอ…………

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง

“ต่อมาล่ะ?” วรชิตถาม

“ต่อมา เขาก็รู้ความจริง บอกว่าจะซื้อ CA! จิดาภาพูด

ย่อเรื่องได้ก็ย่อ

อันที่จริง ถึงเธอไม่ย่อเรื่อง วรชิตก็รู้

“ไม่ได้แบกเธอกลับบ้านใช่ไหม?” วรชิตถามพลัน

ฟังถึงตรงนี้ จิดาภาตะลึงงันไปพักหนึ่ง รีบมองไปที่เขา ทันใด “ที่แท้ท่านก็รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว!

“เธอคิดว่า จะมีเรื่องอะไรรอดพ้นสายตาฉันไปได้หรือ?

วรชิตพูดพลางหัวเราะ

จิดาภาหัวเราะ ก็ไม่ต้องอธิบายอะไรมาก บางที การอธิบายก็เท่ากับการปิดบังเรื่องราวอย่างหนึ่ง

ถึงยังไง เธอก็สงบนิ่งพอ ไม่ว่าอะไรก็ไม่กลัว

“ในเมื่อไม่มีอะไรรอดพ้นสายตาท่าน เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น มาแล้ว ท่านก็ควรออกหน้ามาแก้ไขปัญหาเสียหน่อยไม่ใช่ หรอกหรือ!? “ จิดาภามองเขาแล้วถาม

“เธอคิดอยาก ให้ฉันแก้อย่างไรล่ะ?” วรชิตถาม

“เขาฟังคำของท่านมากที่สุด แต่ท่านเอ่ยปาก เขาไม่ สามารถซื้อ CA ได้เด็ดขาด! ” จิดาภาพูดอย่างมั่นใจ

ได้ฟังคำของจิดาภา วรชิตพยักหน้า ถึงพันเดชจะทำตัวไม่ ดี แต่มีอยู่อย่างหนึ่ง ก็คือแคร์ความคิดของเขา

แค่เพียงเขาพูด ร้อยละเก้าสิบที่พันเดชจะฟังเขา

ก็ขึ้นอยู่ที่ว่า วรชิตจะเข้าไปก้าวก่ายเขามากน้อยแค่ไหน!

“นั่นก็คือ เจ้าลูกชายฉันถึงชอบทำอะไรไม่ดี แต่แค่เพียง ฉันเอ่ยปาก เขาก็ขัดฉันไม่ได้! “

“ดังนั้น ฉันจึงมาพบท่าน!” จิดาภาพูด

ได้ฟังเช่นนี้ วรชิตขมวดคิ้ว หันหน้าไปหาจิดาภา “ตอนนี้ เธอไม่ใช่ลูกสะใภ้ฉันแล้วนะ ทำไมฉันต้องช่วยเธอ มันคงจะดี กว่า ถ้าเธอกลับมาเป็นลูกสะใภ้ฉัน ฉันถึงจะช่วยเธอ เป็น อย่างไร?” วรชิตหัวเราะพลางมองไปที่จิดาภา

ได้ฟังเช่นนี้ จิดาภารีบเอ่ยปาก “ท่านทำให้ฉันสับสนไปหมดแล้ว ฉันเพิ่งพ้นเงื้อมมือปีศาจมายังไม่ทันถึงสองปี ปล่อย ฉันไปเถอะค่ะ” จิดาภาพูดพลางหัวเราะ

ได้ฟังคำพูดเช่นนั้น วรชิตก็หัวเราะขึ้นมาอย่างครื้นเครง

ได้คุยเล่นกับจิดาภานั้นสนุกมาก เธอเป็นคนคุยเก่ง และมี อารมณ์ขันมาก

ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้าลูกชายถึงมองไม่เห็นจิดาภาอยู่

ในสายตา

“ฉันเชื่อแล้ว ว่ามีแค่เธอที่ปราบเจ้าลูกชายนั่นอยู่!” วรชิต

พูด

“ท่านล้อฉันเล่นอีกแล้ว พวกเราแต่งงานกันมาหนึ่งปี เขา ไม่เคยกลับบ้านแม้แต่วันเดียว! จิดาภาพูด

“เพราะตอนนั้นเธอไม่ได้เป็นเธออย่างตอนนี้

“ถ้าอย่างนั้นท่านหมายความว่า ให้ใช่ร่างภายนอกมัด เขาเอาไว้? ถ้าต้องเป็นเช่นนั้น ฉันขอไม่เอาด้วยดีกว่า มีผู้หญิง ที่สวยกว่าฉันตั้งมากก็ไปกันหมดแล้ว ครั้งหน้าเขาได้ใหม่ก็ลืม เก่า ฉันไม่อยากอยู่เป็นนางห้องอีก! ” จิดาภาพูด

เธอพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำเช่นนี้ วรชิตเดิมที่ไม่ได้หมาย ถึงอย่างนั้น จิดาภากลับพูดมาเช่นนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าควรจะพูด อะไรดี

“เธอพูดอย่างนี้เชียวหรือ!” วรชิตพูด
“ฉันพูดไม่ถูกต้องหรือ?” จิดาภาถามกลับ

“ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ รูปลักษณ์ภายนอกเป็นเรื่องแรก ที่เราจะประทับใจในตัวผู้หญิงคนนั้นๆ แต่สิ่งที่อยู่ภายในน่ะ สำคัญกว่า ฉันเชื่อว่าเจ้าเดชไม่ใช่คนที่มองคนแต่ภายนอก อย่างเดียว!” วรชิตพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ

ลูกชายของเขา เขาย่อมรู้ดี

จิดาภาได้ฟังเช่นนี้ หัวเราะขึ้นมา “ท่านพูดเช่นนี้ ในใจก็ คงฝ่ออยู่บ้างกระมัง! “

วรชิตตะลึงงันไปชั่วครู่ หัวเราะอย่างจำใจขึ้นมา “เธอยัง ไม่เข้าใจเขา รอสักวันเธอจะเข้าใจเอง จะไม่พูดแบบนี้!

“ท่านพูดเช่นนั้น ฉันควรเข้าใจ หรือไม่ควรล่ะ!

“ฉันรอให้ถึงวันที่เธอจะเข้าใจเอง เป็นลูกสะใภ้ฉัน ฉัน

ย่อมให้ความสำคัญ! ” วรชิตพูด จิดาภาหัวเราะ ไม่ได้พูดอะไรเรื่องนั้นต่อ “ถ้าอย่างนั้น

ท่านจะช่วยฉันหรือไม่?!

“เรื่องนี้ ฉันยังต้องถามเจ้าลูกชายฉัน ถ้าเป็นเพราะเรื่อง นี้เท่านั้น ฉันจะออกหน้าให้เธอเองอย่างแน่นอน “