ตอน 102เจ้าเล่ห์(1)

ตอน 102 เจ้าเล่ห์ (1)

“เธอพูดมาชิ ฉันควรจะลงโทษเธออย่างไรดี?” อย่าง

กะทันหัน พันเดชพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่มองไปที่จิดาภา ด้วยท่าทางแบบนั้น คล้ายกับฆาตกรที่กำลังพูดกับเหยื่อ

ทำให้คนกลัวจนขนลุกเกรียว

“พันเดช ฉันยอมรับว่าฉันหลอกคุณ แต่พวกเราหย่ากัน แล้วนะ คุณจะลงโทษฉันด้วยเรื่องอะไร ? ” จิดาภาย้อนถาม มองไปที่เขา

หย่า………

คำพูดนี้ สะเทือนจิตใจของพันเดช

“หุบปาก!”

“ดูๆแล้ว เธอไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา!” พูดไป พัน

เดชก็ลากเธอเดินไป

“พันเดช คุณจะทำอะไร?

“จิดาภา เธอหุบปากไปจะดีที่สุด มิเช่นนั้นฉันก็ไม่รู้ว่า อะไรจะเกิดขึ้นกับเธอบ้าง!” พันเดชเอ่ยเสียงเย็น
ขณะที่เพิ่งจะลากจิดาภาเดินไป ประจวบเหมาะที่เวลานี้ มี เสียงจากด้านหลังดังขึ้นมา

“พันเดช นายจะทําอะไร ?” เวลานี้ เปรมศักดิ์รีบเดินขึ้น มา มองไปที่พันเดชแล้วถาม

“พี่ใหญ่!” ขณะที่มองไปยังเปรมศักดิ์ จิดาภาเรียกขึ้นมา

เปรมศักดิ์ขมวดคิ้วลง หลังจากนั้นก็มองไปที่พันเดช “นายจะทําอะไร!?

“นี่เป็นเรื่องของผม พี่อย่ายุ่งจะดีกว่า!

“ปล่อยเธอไป!”

“แล้วถ้าไม่ปล่อยล่ะ!?” พันเดชมองไปที่เขาแล้วถาม เสียง ไม่ดัง แต่กลับทรงพลังน่าเกรงขาม

“นาย——-” เปรมศักดิ์มองไปที่พันเดช แต่กลับไม่รู้ว่า จะพูดอะไรดี

“เปรมศักดิ์ นายอย่ายุ่งจะเป็นดีที่สุด อย่าบีบบังคับให้ฉัน ต้องทําอะไรธีร์อธิศเลย! ” พันเดชมองไปที่เปรมศักดิ์แล้วเตือน อย่างชัดถ้อยชัดคำ

ชั่วขณะนั้น ใจของจิดาภาเต้นตึกตัก

สีหน้าของเปรมศักดิ์ก็ไม่ค่อยสู้ดีนัก

ตอนนี้ จิดาภามองไปยังเปรมศักดิ์แล้วเอ่ยปาก “พี่ใหญ่ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ฉันไม่มีปัญหาอะไรหรอก!
พูดไป พันเดช พลางลากเธอเดินออกไป

เปรมศักดิ์ยืนอยู่ตรงนั้น ได้แต่มองตาปริบๆดูพันเดชยัดจิ ดาภา นรถ แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้

ขณะนี้ พันเดชได้ยัดจิตาภาเข้าไปในรถ ขับรถออกไป

พวกเขาไปได้ไม่นาน ตุลยากวิ่งเข้ามา

“เดช เดช

อะไรแล้ว

* เธอร้องเรียก แต่กลับมองไม่เห็น

ขณะนี้ ตุลยามองไปยังเปรมศักดิ์ที่อยู่ด้านข้าง “พันเดช

“เขาอยู่กับจิดาภาใช่ไหม?

เปรมศักดิ์ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น แต่สายตากลับจ้องไปยังรถที่

ค่อยๆลับตาไป

ครั้นเห็นท่าทีของเปรมศักดิ์เช่นนั้น ตุลยาก็รู้แล้ว เขาต้อง รู้ว่าเดชอยู่ที่ไหนแน่

“บอกฉันมา พวกเขาไปไหนกัน?”ตุลยาแผดเสียงถาม

เปรมศักดิ์ยืนอยู่อย่างนั้น ยังคงนิ่งไม่ขยับ

ตุลยาเริ่มโกรธ “เปรมศักดิ์ เธอใช่ผู้ชายจริงหรือเปล่า เห็นผู้หญิงที่ตัวเองชอบอยู่กับผู้ชายคนอื่น ยังยืนนิ่งอยู่แบบนี้ ได้ยังไง!” ตุลยาแผดเสียง
ได้ฟังคําของตุลยาเช่นนั้น เปรมศักดิ์รู้สึกเหมือนถูก

กระตุ้น

เลิกตาขึ้น ไม่แม้แต่จะมองตุลยา รีบหมุนตัววิ่งออกไป ขับรถได้ รีบขับออกไป

ตุลยาเห็นเปรมศักดิ์ขับรถออกไป เธอก็รีบวิ่ง ขับรถตาม

ออกไปเช่นกัน..

ขณะที่อีกด้านหนึ่งนั้น

หลังจากที่พันเดชจับจิดาภายัดใส่รถ ก็ขับออกไปอย่าง

รวดเร็ว

ความเร็ว ใกล้จะถึงขีดสุด

จิดาภาคิด อยู่ที่นี่ตอนกลางคืนก็ดี รถไม่เยอะ ไม่มีตำรวจ จราจร มิเช่นนั้น จิดาภาคิดว่าพวกเขาถูกกักตัวไว้แล้ว

หันหน้าไปมองพันเดช ใบหน้าอึมครึมของเขาทำให้คนไม่

กล้าพูดอะไรด้วย

ตอนนี้เวลานี้ ด้านหน้ามีรถบรรทุกอยู่คนหนึ่ง แต่พันเดช ไม่เพียงแต่ไม่ลดความเร็ว กลับยิ่งเร่งความเร็วขึ้นไปอีก

จิดาภาเบิกตาโพลง “พันเดช คุณบ้าไปแล้วหรือไง ขับ

ช้าลงกว่านี้!”