บทที่ 37 ชายที่รู้ใจ

บทที่37 พี่ชายที่รู้ใจ

จิดาภายิ้มออกมาเมื่อได้ยินพี่ชายพูดแบบนั้น “จริง พ่อ แม่สุขภาพเป็นยังไงบ้าง

“พวกเขาแข็งแรงดี” เปรมศักดิ์เอ่ยพลางมองเธอ กลับมา แล้วทําไมไม่กลับบ้านล่ะ

จิดาภานิ่งไปชั่วขณะ

“เธอยังโกรธเรื่องตอนนั้นอยู่เหรอ” อีกฝ่ายเอ่ยถาม

เธอสบตาอีกฝ่ายพลางส่ายหน้า “ไม่ใช่หรอก ฉันมีเหตุผล

น่ะ แค่ยังไม่อยากกลับไป

จิดาภาเป็นคนดื้อรั้น ถ้าดื้อขึ้นมา ใครก็ทำอะไรไม่ได้ พวกเขาโตมาด้วยกัน ทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะ

ดังนั้นเขาก็ไม่อยากเช้าเธอ

“จริงสิ บริษัทเป็นยังไงบ้าง จิดาภาเอ่ยถาม

“ทุกอย่างเรียบร้อยดี

“พันเดชไม่ได้ทําอะไรบริษัทใช่ไหม”
อีกฝ่ายพยักหน้า “ไม่หรอก”

จิดาภา โล่งอก ไม่คิดว่าพันเดชจะยังคงรักษาสัญญา

“กลับบ้านกันนะ ถ้าพ่อกับแม่รู้ว่าเธอกลับมาแล้วต้องดีใจ มากแน่ๆ

“พี่คะ ฉันมีเหตุผลที่ยังไม่กลับตอนนี้ ถ้าถึงเวลาแล้วฉันจะ กลับไปแน่นอน เธอเอ่ยอย่างหนักแน่น

ในเมื่อเป็นแบบนี้เปรมศักดิ์คงทำอะไรไม่ได้

“อย่างนั้นก็ได้ ฉันไม่เข้าเธอแล้ว

“งั้นพี่ต้องช่วยฉันเก็บความลับ อย่าให้พ่อแม่รู้เด็ดขาด”

“รู้แล้วๆ” เขาพยักหน้า

“พี่เชื่อฉันนะ ที่ฉันทำแบบนี้ก็เพื่อครอบครัวทั้งนั้น

เห็นท่าทางตั้งใจของน้องสาวเขาก็ทำได้เพียงพยักหน้า “โอเคๆ รู้แล้ว แต่ถ้ามีอะไรต้องบอกฉันนะ ห้ามปิดบังฉันล่ะ! เปรมศักดิ์เอ่ย

จิตาภาพยักหน้ายิ้ม “ได้เลย

เมื่อจิดาภารับปากเขาก็สบายใจขึ้นได้บ้าง

กาแฟมาเสิร์ฟแล้ว ขณะที่จิดาภากำลังคนกาแฟอยู่นั้น “จริงสิ เธอทำงานที่ไหน” เปรมศักดิ์เอ่ยถาม

เมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้ เธอชะงักครู่หนึ่ง คงจะปิดบังไม่ได้แล้วล่ะ “บริษัทCA

ได้ยินเช่นนั้น อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมองเธอทันที “นั่นมัน บริษัทของพันเดชไม่ใช่เหรอ”

“อืม” เธอพยักหน้า

“เธอกลับไปคบกับเขาอีกแล้วเหรอ!” ถามเสียงแข็ง

เธอส่ายหน้า “เขาจำฉันไม่ได้นะ ไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร

*หมายความว่าไง !

“ในความทรงจําของเขาไม่มี ภรรยาเก่าอย่างฉันสักนิด เพราะอย่างนั้นอย่าเป็นห่วงไปเลยน่า

ได้ยินแบบนี้ เปรมศักดิ์มองน้องสาวอย่างไม่อยากเชื่อ

จริงอยู่ที่จิดาภาตอนนี้กับตอนที่แต่งเข้าบ้านพันเดชอย่างกับ

คนละคน

แต่ถ้าถึงกับจำไม่ได้เลย ก็แสดงว่าก่อนหน้านี้ความ สัมพันธ์ของจิดาภากับพันเดชคงไม่ดีนัก

“เขาไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเธอเลยจริงๆเหรอ” ถาม

อย่างเป็นห่วง

จิดาภาพยักหน้า “ฉันก็เข้าไปบริษัทเขาอย่างไม่ตั้งใจ เหมือนกัน เขาไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับฉันจริงๆ ดังนั้นพี่ไม่ ต้องเป็นห่วง “

เปรมศักดิ์พยักหน้า แต่ในใจกลับคิดอีกอย่าง…