บทที่32รักษาสัญญา

บทที่32 รักษาสัญญา

บทที่32 รักษาสัญญา

ทั้งสองยืนมองหน้ากัน แววตาจิดาภามั่นคง ไม่มีความ หวาดหวั่นแม้แต่น้อย

พันเดชมองอีกฝ่าย โดยที่ไม่ว่าควรพูดอะไรออกไป

เห็นอีกฝ่ายเงียบ จิดาภาจึงถือโอกาสพูด “ในเมื่อเซ็นต์ สัญญาแล้ว ก็หวังว่าท่านประธานจรักษาคำพูด ยกฟ้องไปรยา ด้วยนะคะ”

“แน่นอน ผมพูดคำไหนคำนั้น เรื่องนี้ไปคุยกันอีกทีพรุ่งนี้ ที่บริษัท” พูดจบหมุนตัวเดินออกไป

คุยกันที่บริษัท?

ยังต้องคุยอีกเหรอ

สัญญาก็เซ็นต์แล้ว เขายกฟ้องไปรยาก็จบแล้วนี่ ต้องคุย

อะไรอีก

โดยที่เธอไม่รู้เลยว่านี่เป็นลูกเล่นอย่างหนึ่ง

แต่ระหว่างที่จิตาภากำลังครุ่นคิดอยู่นั้น พันเดชก็ขับรถเข้ามาแล้ว

กระจกค่อยๆเลื่อนลง ใบหน้าหล่อเหลาไม่มีที่ติปรากฏขึ้น

“ขึ้นรถ

น้ำเสียงที่ออกคําสั่งนั้นจิตาภาไม่ชินเลยจริงๆ

“จะทําอะไร”

“ส่งคุณกลับบ้านไง” พูดเน้นทีละคำ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เธออยู่คนเดียวคงไม่ปลอดภัยนัก

จิดาภาแปลกใจไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะไปส่ง แปลกจริงๆ

“ไม่ต้องค่ะ ฉันเรียกแท็กซี่กลับเองได้

ดูท่าเธอจะไม่ยอมขึ้นรถจริงๆ พันเดชไม่ได้พูดอะไร ขับรถ

ออกไป

จิตาภายังยืนอยู่ที่เดิม มองรถที่ขับออกไปอย่างไม่ค่อย สบายใจเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร หมุนตัวเดินต่อไป

โบกรถกลับ

ถึงบ้านได้สักพัก

เหล้าที่เธอดื่มเข้าไปรวดเดียวนั้นยังทำให้เธอรู้สึกปวดหัว จนถึงตอนนี้

อาจเป็นเพราะตอนนั่งรถกลับมาคมจากนอกหน้าต่างเป่าหัวด้วยก็ได้ เธอไม่แม้แต่จะอาบน้ำ ล้มตัวลงบนเตียงแล้วนอน ทั้งอย่างนั้น

ตื่นอีกทีก็เช้าแล้ว

ยังคงเป็นเสียงโทรเข้าที่ปลุกเช่นเคย

จิตาภาคลำหาโทรศัพท์ วางไว้ข้างหู

“ฮัลโหล…”

“จิดาภา เธอตอบรับพันเดชแล้วหรือยัง” ไปรยาถาม

ได้ยินดังนั้นเธอได้สติขึ้นมาเล็กน้อย กระพริบตาปริบๆ

“ว่าไงนะ

“เขายกฟ้องฉันแล้ว

จิดาภาได้ยินแล้วก็เบาใจ คิดไม่ถึงเลยว่าพันเดชจะรักษา

สัญญาจริงๆ

“ก็ดีแล้วไง”

“เธอทําอะไรหรือเปล่า ไปรยาสงสัย

“ไม่มีอะไรหรอก แค่ทำ case ที่เขาสั่งสำเร็จน่ะ ไม่คิดว่า เขาก็รักษาสัญญาเป็นด้วย

ไปรยาตื้นตันใจอย่างมาก “จิดาภา เป็นเพราะเธอ ฉัน ขอบคุณจริงๆ รักนะ

“ยังเข้าอยู่เลย อย่ามาน้ำเน่านะ” เธอพูดพลางดูเวลาเมื่อเห็นเวลาแล้วเธอก็ตื่นเต็มตาทันที

“ไม่คุยแล้ว ต้องไปทำงานเดี่ยวสาย

“ชะ โอเคๆ ไปรยายังพูดไม่จบ จิดาภาก็ตัดสายทันที จิดาภาเปลี่ยนชุด แต่งตัวสิบนาทีก็เรียบร้อย ตอนที่ถึงบริษัทยังเหลือเวลาสองสามนาที แต่เมื่อถึงที่นี่ เธอกลับรู้สึกแปลกๆ เธอตัดสินใจแล้วว่าจะลาออก จะกลัวมาสายไปทำไมกัน