บทที่318ฉันชอบเธอ (1)

บทที่318 ฉันชอบเธอ (1)

“ฉันไม่ฟัง ฉันไม่เชื่อ พันเดช คุณรู้ไหมว่าคุณมันโหดร้าย ขนาดไหน ไปกันกับฉันไม่ได้ แล้วคุณจะมาคบกับฉันทำไม? ฉันไม่ฟัง ฉันไม่เชื่อ…….ตุลยาตะโกนออกมา ดูออกว่า เธอนั้น เจ็บปวดมาก เสียใจ

พันเดชที่ยืนอยู่ตรงนั้น เห็นเธอเจ็บปวดแบบนั้น สุดท้ายก็ พูดออกไป “ตุลยา นี่เป็นความจริง…….

“ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว! “ตุลยาตะโกนออกมา”ฉันไม่เชื่อ

ไม่เชื่อเด็ดขาด! “พูดจบ ก็ไม่รอให้พันเดชได้พูดอะไร แล้วก็วิ่ง

ออกไป

พันเดชที่ยืนอยู่ตรงนั้น มองเงาข้างหลังของเธอ ดวงตาที่ ลึกซึ้งและซับซ้อน แฝงไปด้วยความอดทน แต่ก็โล่งไปมาก………

หลังจากที่ตุลยาไปแล้ว พันเดชก็ยืนอยู่ตรงประตูครู่หนึ่ง จากนั้นจึงเข้าไป

จิดาภานั่งอยู่บนเตียง เมื่อเห็นพันเดชเข้ามา ก็ขมวดคิ้ว

ขึ้น “ไปแล้วเหรอ!? ”

พันเดชพยักหน้า

จิดาภามองไปยังเขา “จู่ๆ ไม่คิดเลยว่าคุณจะใจร้ายกับผู้หญิงได้ขนาดนี้! “จิดาภาพูดอย่างประชดประชัน

ได้ยินเช่นนั้น พันเดชก็ขมวดคิ้วแล้วมองไปยังเธอ เธอพูด อะไร?

“คุณไม่เคยได้ยินเหรอว่า การแต่งงานเพื่อผลประโยชน์ มันก็เป็นแค่เกม? “จิดาภามองเขาแล้วพูดขึ้น

“เธอได้ยินหมดแล้ว! ? “พันเดชถาม

จิดาภา ที่ดูไม่ค่อยอะไร”พวกคุณตะโกนกันด้านนอกเสียง ดังขนาดนั้น ฉันก็ไม่อยากจะได้ยินหรอกนะ! ”

มองไปยังจิดาภา พันเดชขมวดคิ้ว “ฉันแค่พูดความจริง ออกไป ให้เธอรีบล้มเลิกซะจะเป็นผลดีกับเธอ! ”

“งั้นตอนแรกคุณไปคบกับเธอทำไม! ? “จิดาภาถาม

ตอนนี้เธอชักจะสงสารตุลยาแล้วล่ะ

มาเจอคงอย่างพันเดช นับว่าโชคร้าย

จิดาภาพูดออกมาอย่างก้าวร้าว พันเดชก็โกรธขึ้นมา เหมือนกัน เข้าไปหาเธออย่างฉับพลัน “ทำไม? ตอนนี้เธอ สงสารเธองั้นเหรอ? ”

“ใช่นะสิ มาเจอคนอย่างคุณ นับว่าโชคร้าย…….

จิดาภายังพูดไม่จบ พันเดชก็เข้ามา จูบลงไปที่ริมฝีปากของเธอ
ปิดปากเธอซะ ดูซิว่าจะแสดงความคิดเห็นอะไรออกมาได้

จิดาภานิ่งอึ้งไป พยายามขัดขืน แต่พันเดชจับท้ายทอย เธอเอาไว้ เธอพยายามที่จะขัดขืน ก็จำใจอย่างเลี่ยงไม่ได้ ทำได้แค่ใช้มือเขา ผลักเขา

ผ่านไปเนิ่นนาน พันเดชจึงปล่อยเธอ

ดวงตาที่ดำสนิท มองตรงไปที่เธอ

“พันเดช คุณ……

“ดูเหมือนฉันจะไม่ได้สั่งสอนเธอนานแล้ว เพราะฉะนั้นเธอ เลยกำเริบเสืบสาน ! “พันเดชมองเธอแล้วพูดขึ้น กับสายตาที่ แฝงไปด้วยความอันตราย

เช่นนั้น จิดาภาเลยไม่รู้ว่าควรพูดอะไรราวกับว่าคำพูด

ทั้งหมด โดนสายตาของเขาปิดมันเอาไว้

ผ่านไปเนิ่นนาน จิดาภาจึงถอยหลังออกไปเล็กน้อย “พัน เดช ไหนตกลงกันไว้แล้วว่าจะไม่ใช้วิธีนี้อีก!

“ฉันไม่ได้รับปาก! ”

“คุณ—”

“ฉันพบว่า ใช้วิธีนี้กับเธอถึงจะได้ผล ไม่อันตราย! “พัน เดชพูดขึ้น ยิ้มไปด้วยมองเธอไปด้วย

จิดาภามองเขาด้วยสายตารุนแรง แล้วยิ้มออกมาทำไม? กลัวว่าฉันจะพูดแทงใจดำรึไง ถึงไม่ให้ฉัน พูด! ? ”

มองไปที่จิดาภาที่ดื้อรั้นแบบนั้น พันเดชก็ขมวดคิ้วที่ฉัน ไม่ให้เธอพูด ก็เพราะว่าเธอไม่เข้าใจ

“ก็ดีน่ะสิ

คุณพูดมา

ให้ฉันเข้าใจ ในเมื่อไปต่อกับเธอไม่

ได้ แล้วไปคบกับเธอทำไม! ? “จิดาภาถาม แต่ไม่โกรธเคือง

พันเดชขมวดคิ้ว มองเธอด้วยสายตาที่ซับซ้อน

จิดาภายิ้มออกมาเป็นข้ออ้างล่ะสิท่า ข้ออ้างที่จะสลัดเธอ ทิ้ง! “