บทที่316ไปด้วยกันไม่ได้ (5)

บทที่316 ไปด้วยกันไม่ได้ (5)

“สีหน้าไม่ค่อยดี! “จิดาภาพูด เห็นๆอยู่ว่าเขาที่เพิ่งออก ไปเมื่อกี้ อารมณ์ยังดีอยู่เลย แต่ตอนนี้ดูท่าไม่ค่อยดีเลย

“งั้นเหรอ? “พันเดชถามขึ้น

ถึงแม้จิดาภาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อได้ยินเสียงเขา คุยโทรศัพท์

ถ้าเขาไม่อยากพูด จิดาภาก็จะไม่ถามอะไรมาก ตอนนี้ ประตูถูกเคาะดังขึ้น

จิดาภากับพันเดชสบตากับชั่วครู่ ยังไงก็ต้องให้พันเดช

เดินไปเปิดประตู

แต่ทว่า เมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงประตูแล้ว ก็นึกถึงบท สนทนาในโทรศัพท์ได้ สีหน้าไม่ค่อยดีนัก “เธอมาได้ยังไง?

ตุลยาคิดไม่ถึงเลย ว่าเขาจะเย็นชาขนาดนี้ ใช้น้ำเสียงพูด กับเธอราวกับคนแปลกหน้า

มองไปยังพันเดช ราวกับอยากจะหาเหตุผล แต่พันเดชใช้ สายตามองเธอของเธอ มันเย็นชามาก เธอไม่สามารถเอาชนะได้
“คุณจิดาภานอนโรงพยาบาล ฉันเลยมาเยี่ยม!

“ตุลยา

พูด

พันเดชที่ยืนอยู่ตรงนั้น ก็ไม่พูดอะไรออกมา ดุลยาขมวด คิ้วทำไม? ไม่อยากให้ฉันมาเหรอ?

“ฉันก็แค่มาเยี่ยม ไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย คุณกังวล อะไร? “ตุลยามองเขาแล้วถามขึ้น ไม่คิดว่า เขาจะป้องกันเธอ อย่างแข็งแกร่งขนาดนี้

บทสนทนาที่พวกเขาคุยกันด้านนอก จิดาภาที่อยู่ด้านใน ได้ยินอย่างชัดเจน

“ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ! “ขณะที่พูด พันเดชก็ดึงตุลยา

ออกไป

จิดาภาที่นั่งอยู่ด้านในก็ไม่มีท่าทีอะไร ถึงอย่างไร ก็แล้ว

แต่ ตุลยาไม่ได้จะมาเยี่ยมจริงๆ เกรงว่าจะมาเฝ้าดูซะมากว่า

กลัวว่าพันเดชจะทำอะไรเธอ

ในเมื่อพันเดชพาเธอออกไป เวลาในการต่อปากต่อคำกับเธอ

ด้านนอก

ตุลยามองไปยังพันเดช แล้วก็สะบัดมือเขาออกไป “พัน เดช คุณทำแบบนี้หมายความว่าไง? ”

การกระทำของเขาตอนนี้ อาจทำให้เธอเข้าใจผิด เขาทำ แบบนี้ก็เพื่อปกป้องจิดาภา

เธอก็จะได้สงบ
พันเดชที่ยืนอยู่ตรงนั้น ขมวดคิ้วเล็กน้อย แสดงความไม่ พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด คิดอยู่นาน เขาถึงจะพูดออกไป อย่างเย็นชาว่า “กลับไปเถอะ!

ได้ยินเช่นนั้น ตุลยาก็คิดว่ามันน่าตลก “กลับงั้นเหรอ? กลับทำไม? ฉันแค่มาเยี่ยมเธอไม่ได้เหรอ?

หรือว่า คุณกลัวว่าฉันมาทำให้พวกคุณเสียเวลาดีๆของ พวกคุณ! ? “ตุลยามองเขาแล้วถามอย่างชัดถ้อยชัดคำ

คำพูดของเธอ ท่าทางของเธอ น้ำเสียงของเธอ ทั้งหมดนี้ ทำให้พันเดชรู้สึกเหมือนคนแปลกหน้า

“เธอน่าจะรู้นะว่าตัวเองทำอะไรลงไป! “พันเดชมองแล้ว พูดกับเธออย่างเย็นชา

“ฉันรู้ว่าฉันกำลังพูดอะไร พันเดช คุณเปลี่ยนไป คุณเมื่อ ก่อนนั้น ยังไงๆก็ไม่ทำเรื่องแบบนี้ แต่ตอนนี้ล่ะ? แค่เพื่อผู้หญิง คนเดียว ผู้หญิงที่คุณเคยรังเกียจ มาทำกับฉันแบบนี้เหรอ ฉันก็ แค่มาเยี่ยมเธอก็แค่นั้น คุณใช้สายตาแบบนี้มองฉันนั้นเห รอ? “ตุลยามองพันเดชแล้วถามขึ้น

การเสียใจแล้วเสียใจเล่า สุดท้ายก็ทำให้เธอร้องไห้ออก

มา

เธอไม่สามารถแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นต่อไปได้ แล้ว เธอทนไม่ไหวแล้ว!

เห็นตุลยาร้องไห้แบบนั้น พันเดชก็ขมวดคิ้ว “ทำไมฉันถึงทำแบบนี้ เธอยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?”

ได้ยินเช่นนั้น ตุลยาก็ชะงักไป น้ำตาก็ไหนออกมาไม่หยุด เธอมองเขาอย่างไม่เข้าใจ “คุณ คุณพูดอะไรของคุณ? ที่คุณ พูดมันหมายความว่ายังไง?

“ตุลยา เลิกโกหกสักที เธอทำอะไรไว้ เธอไม่รู้อย่างนั้นน่ะ เหรอ? “พันเดชมองเธอแล้วพูดขึ้น “ที่ฉันทำแบบนี้ เพราะไม่ อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ จิตาภาไม่เคยทำอะไรให้เธอ และหวัง ว่าเธอจะหยุด ไม่อย่างนั้น เธอก็จะถลำลึกไปมากกว่านี้! “พัน เตชมองเธอแล้วพูดขึ้น

มองไปยังเขา ตุลยานิ่งอึ้งไป แต่ก็ยังไม่อยากจะเชื่อ