บทที่312ไปด้วยกันไม่ได้ (1)

บทที่312 ไปด้วยกันไม่ได้ (1)

“คุณดูในละคร คนถ้าหากป่วยก็กินโจ๊กงั้นเหรอ! ? “จิ ดาภากาม

จิดาภาเพิ่งถามเสร็จ ตอนแรกคิดว่าพันเดชจะโกรธ แต่ กลับไม่คิดว่าเขาจะมองเธอแล้วถามอย่างไร้เดียงสาว่า “ไม่ใช่ หรอกเหรอ? ”

ขณะนั้น จิดาภาก็รู้สึกมึนหัวขึ้นมา

ปกติแล้วคนฉลาดอย่างพันเดช ก็พลาดเรื่องง่ายๆแค่นี้ไป

ได้!

มองไปยังพันเดช จิดาภาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา หัวเราะจนตัวโยน

แต่สำหรับพันเดชแล้วแต่รอยยิ้มนั่น มันเหมือนกันการ

หัวเราะเยาะเขา!

“เธอข่าอะไร ? “พันเดชมองเธอแล้วถามอย่างไม่พอใจ จิดาภาส่ายหน้า “คุณพันเดช คุณช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ

ฮ่าฮ่าฮ่า……

เป็นครั้งแรกที่พันเดชเห็นจิดาภาหัวเราะแบบนี้ ไม่เหมือน เมื่อก่อน ไม่ว่าจะทำอะไร หรือยิ้มก็เป็นแบบนี้ ทำให้คนคิดว่าเย็นชา สุขุม แต่ตอนนี้……

มีความรู้สึกที่พูดไม่ออกลอยอยู่ในจิตใจของเขา

“มันน่าตลกนักงั้นเหรอ? กินโจ๊กมันไม่ดีตรงไหน? ไม่กิน ก็ช่างมันเถอะ ทิ้งซะ! ” ขณะที่พูด พันเดชก็หยิบถุงขึ้นมาหมาย จะทิ้ง

“นี่ เดี๋ยวสิ!” ตอนนี้ จิดาภาหยุดหัวเราะทันที ยื่นมือออก ไปจับพันเดชไว้ “ทิ้งทำไม? รู้ไหมว่าแบบนี้มันสิ้นเปลือง

“เห็นเธอดูรังเกียจ จะกินทำไมอีก! ? “พันเดชถามอย่าง ไม่พอใจ

“ไม่ได้รังเกียจ ฉันแค่รู้สึกว่า……..คุณก็น่ารักเหมือนกัน!

จิดาภามองไปยังพันเดช พูดทั้งรอยยิ้ม

เป็นครั้งแรก ที่อยู่ต่อหน้าพันเดชแล้วยิ้มแบบนี้ออกมา แต่ที่พูดนั้น พันเดชฟังยังไงๆก็ไม่เหมือนเธอกำลังชมเขา อยู่ แม้ว่า เธอจะยิ้มอย่างจริงใจ

เป็นเช่นนั้น พันเดชจึงขมวดคิ้ว แล้วมองไปยังเธอ คุณจิ ดาภา นี่เธอกำลังแกล้งฉันอยู่เหรอ? ”

“แกล้งคุณที่ไหน นี่ฉันกำลังชมคุณอยู่นะ! “จิดาภาแก้ตัว

“เธอนี่เซ็กซี่จริงๆ! “พันเดชมองเธอ พูดด้วยสายตาที่ จริงจัง สายตาคู่โต เธอต้องการโต้แย้ง ฉันก็จะใช้ทฤษฎีของ เธอโต้แย้งกลับไป
พันเดชหมายถึง ทำไมจิตาภาถึงไม่รู้?

ดังนั้น ก็ล้มเลิกที่จะต่อล้อต่อเถียงกับเธอ

“พอแล้ว ฉันจะกินมัน! “จิดาภาพด

เห็นว่าเธอมีทีท่าเหมือนจะไม่กิน พันเดชก็ยิ้มออกมาอย่าง จริงใจ ดวงตาที่มือมิดและแข็งทื่อ ปล่อยให้ถูกแอบแฝงบางสิ่ง อย่างไม่รู้ตัว…….

ตอนนี้ จิดาภากกำลังกิน พันเดชก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ หัน กลับไปแล้วไปนั่งบนโซฟา แล้วก็ดูของที่ลาภิศส่งมาให้ เขา ประหลาดใจจนขมวดคิ้วขึ้น

อาหารยุโรป

นั่งลง แล้วก็เริ่มกินมัน

จิดาภาที่นั่งอยู่บนเตียง มีโต๊ะอยู่ ขณะที่กำลังจะกิน ก็หัน

ไปเห็นอาหารยุโรปของพันเดช ก็ประหลาดใจ ที่แท้ลาภิศก็ส่ง อาหารยุโรปมาให้ในโรงพยาบาล

โชคดีที่พันเดชอยู่ที่นี่ ไม่อย่างนั้นพวกเขาอาจโดนไล่ออก

ไปแล้ว!

พันเดชที่นั่งอยู่ตรงนั้น กินอย่างสง่า ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ใน ร้านอาหาร เขาก็ยังรักษาภาพพจน์และความสง่าของตัวเองไว้

อีกทั้ง จิดาภาก็ยิ่งชอบอาหารที่อยู่ตรงหน้าพันเดชซะด้วย

“พันเดช คุณกินอาหารยุโรป แล้วให้คนป่วยกินโจ๊กงั้นเหรอ? “จิดาภามองเขาแล้วถามขึ้น

เมื่อได้ยินที่จิดาภาพูด พันเดชก็เหมือนจะเข้าใจความ หมายของเธอแล้วล่ะ

เขาที่กำลังนั่นสเต็กไป หันมามองไป ไม่ควรงั้นเหรอ? คนที่ไม่ปกติกินโจ๊กอ่ะดีแล้ว! “พันเดชพูดออกมาอย่างไม่ ใส่ใจ แล้วก็กินอาหารยุโรปไป เห็นเธออิจฉาแบบนั้น พันเดช อดที่จะรู้สึกดีไม่ได้ เขาอยากให้เธออิจฉา!

ไม่ปกติ?

เมื่อได้ยินคำพยางค์แล้ว จิดาภาก็กระตุกปากเล็กน้อย