บทที่308 โรงพยาบาลที่หรูหรา(3)

บทที่308 โรงพยาบาลที่หรูหรา (3)

พูดเช่นนั้น จันทนีจึงโล่งใจขึ้นแล้วพยักหน้า “เธอทำให้แม่ ตกใจหมด! ”

“เรื่องมันเกิดอย่างกะทันหันค่ะ โทรศัพท์ก็ปิดเครื่อง เลย ลืมโทรไปหาพ่อกับแม่ ขอโทษนะคะคุณพ่อคุณแม่!! ”

“มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง? ” ตอนนี้ การันต์ที่อยู่อีก ด้านถามขึ้น “นักข่าวพวกนั้นเข้ามาในที่จอดรถได้ยังไง?

เมื่อพูดถึงเรื่องนั้น ก็เกิดความเงียบสงัด

เห็นได้ชัดว่า เรื่องนี้ใครก็ดูออกว่ามีคนจงใจทำ

“คุณเปรมศักดิ์ คุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะตรวจสอบเรื่องนี้ ให้แน่ชัด! “พันเดชที่อยู่อีกด้านพูดขึ้น

มองไปยังพันเดช, การันต์ที่กำลังจะพูดอะไร ตอนนี้ คุณย่าก็พูดขึ้น “ไอ้หยา พ่อหนู แม่หนูจิ พวกคุณวางใจได้ 2-3วันนี้พันเดชจะคอยดูแลเอง ไม่ให้เธอได้รับบากเจ็บอีก แม้แต่น้อย เอาอย่างนี้ พวกเราออกไปดื่มกาแฟกันสักหน่อยดี กว่า! ? “คุณย่าพูดขึ้น

ถึงแม้ว่า ตอนนี้เธอจะไม่ได้กุมอำนาจมาหลายปีแล้ว แต่ เธอก็เป็นผู้อาวุโสของตระกูลฐิตานันท์ ทุกคนยังเคารพนับถือ
การันต์สบตากับจันทนีครู่หนึ่ง ปฏิเสธไม่ได้เลย ทำได้ เพียงพยักหน้า

“ เธอพักผ่อนนะ ฉันจะออกไปคุยกับพ่อแม่เธอข้าง นอก! “คุณย่าพูด

จิดาภาพยักหน้า ถึงจะไม่รู้ว่าพวกเขาจะคุยอะไรกัน แต่

เธออาวุโสกว่า เลยพูดอะไรไม่ได้

ตอนนี้ ก็เหลือเพียงวัยรุ่นหนุ่มสาว คน เปรมศักดิ์ พันเดช แล้วก็จิดาภา

เปรมศักดิ์เดินเข้าไป แล้วมองไปยังจิดาภา “เป็นไงบ้าง ยังเจ็บอยู่รึเปล่า? ”

จิดาภาส่ายหน้าอย่างยิ้มๆ ไม่เจ็บแล้ว ไม่ได้บอบบาง

ขนาดนั้น? ”

“หลังจากนี้ก็ระวังตัวด้วย! “เปรมศักดิ์กำชับ

จิดาภาพยักหน้า “ฉันรู้แล้วว่าพี่ใหญ่! ”

พูดจบ เปรมศักดิ์ก็กวาดสายตาขึ้น สายตาก็มองไปยังพัน

เดช

“คุณพันเดช ไม่รู้ว่าทำไม ไม่ว่าเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับคุณ จิ ก็จะได้รับบาดเจ็บตลอด! “เปรมศักดิ์พูดอย่างมีเหตุผลออกมา

ได้ยินเช่นนั้น อยู่พันเดชก็ยิ้มอย่างร้ายกาจออกมา มอง เข้าไปในดวงตาลึกของเปรมศักดิ์อย่างนั้นนะเหรอ? ”
“หรือว่าไม่ใช่ล่ะ?”

“คุณตั้งใจจะพูดถึงอะไร? “พันเดชมองเขาแล้วถามกลับ ไป น่าแปลก พี่ชายของจิดาภาคนนี้ เขาดูมีเจตนาร้ายมาก!

มันแปลกๆ ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เพราะเขาคิดว่า เขามองจิดาภาอย่างไม่ถูกต้อง รู้สึกว่ามัน

ไม่ถูกต้อง

เปรมศักดิ์หันไปยิ้ม “ไม่มีอะไร แค่พูดความจริงก็แค่

นั้น! ”

พันเดชยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แต่มันกลับรู้สึกเย็นชา”งั้นก็ ไม่มีทางเลือกแล้วล่ะ เพราะในอนาคตข้างหน้า เรื่องที่เกี่ยวกับ เธอทั้งหมดมันก็เกี่ยวกับผมด้วย! ”

ได้ยินเช่นนั้น เปรมศักดิ์ก็ขมวดคิ้วขึ้น เหมือนเจ้าชายผู้ แสนอ่อนโยนที่ในที่สุดก็ปลดปล่อยความโกรธออกมา “คุณ หมายความว่าไง? ”

เห็นเขาโกรธแบบนั้น สุดท้ายก็แกล้งทำต่อไปไม่ได้แล้วเหรอ?

เห็นๆกันอยู่ว่าเป็นหมาป่าในคราบแกะ ปลอมเป็นสุภาพ บุรุษมาตลอด ไม่เหนื่อยเหรอ?

ยิ่งเขาโกรธมาก พันเดชก็ยิ่งชอบใจ เพียงแค่พูดให้เขา คำ“คิดดูเอาเอง!

การพูดกับพันเดช จิดาภาปวดหัวจริงๆ ยิ่งสุภาพบุรุษอย่างเปรมศักดิ์นั้น ไม่ทำอะไรใคร ดูเหมือนพวกเขาจะมีน้ำโหกันแล้ว จิตาภาจึงพูด

ขึ้น พอได้แล้ว พวกคุณอยากทะเลาะกันรึไง? ”

“ถ้าจะทะเลาะกัน ก็ไปทะเลาะกันข้างนอก คนป่วย ต้องการการพักผ่อน! “จิดาภาพูดขึ้น

ดังนั้น สุดท้าย ทั้งสองคนก็สงบปากสงบคำลง

ตอนนี้ บรรยากาศของทั้งสามคนยิ่งแปลก อยู่ๆจิดาภา หันไปมองพันเดช”ฉันอยากกินขนม ฉันหิวแล้ว! ”

“แล้วไง! ? ”

“คุณไปซื้อให้หน่อย! “จิดาภาพูดขึ้น