บทที่304เป็นหนึ่งเดียวกัน(2)

บทที่304 เป็นหนึ่งเดียวกัน(2)

จากนั้น เขาจึงพูดขึ้น“จิดาภา เธอไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะรับ ผิดชอบต่อเธอเอง!

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร คำพูดดีๆ ถึงออกมาจากปากของพัน เดชได้ เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

ฟังดูแล้ว มันอบอุ่นมาก……..

จิดาภาก็ปรับสายตาโดยไม่รู้ตัว “คุณพันเดช ฉันไม่เป็น อะไรแล้ว ถ้าคุณไม่มีอะไรแล้ว ก็กลับไปเถอะ!

ได้ยินเช่นนั้น พันเดชก็โกรธ แต่ก็สลัดออกไป แต่ก็มองไป

ยังเธอ ทำไม? ใช้ฉันเสร็จแล้วก็ทิ้งงั้นเหรอ! ? ”

คำพูดนี้ ถ้าคิดๆไปแล้ว อาจทำให้เข้าใจผิดได้

จิดาภาหันกลับมา มองไปยังเขา “ถ้าคุณอยากได้ยินคำ พูดสกปรกๆจริงๆ ฉันก็ใช้เสร็จแล้วทิ้งนั่นแหละ!

พูดคำนี้ออกมา หน้าของพันเดชชาขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้มันช่าง…ไม่น่ารักเอาเสียเลย

“เธอพูดกับคนที่ช่วยชีวิตคนอื่นแบบนี้หรอกเหรอ? จะว่า

ไป นี่เป็นครั้งที่2แล้วที่ฉันช่วยเธอ? ! “พันเดชมองไปยังจิดา

ภาแล้วพูดออกมาอย่างโกรธเคือง ถึงจะไม่ได้พูดเสียงดัง แต่ก็โน้มน้าวได้

จิดาภามีความรู้สึกบางอย่างลึกๆ ตัวเองโดนพันเดช คุกคามอีกแล้ว!

อีกทั้ง คนอื่นช่วยแล้ว ก็ต้องตอบแทน ตอนนี้พันเดชก็ช่วย ไว้2ครั้งแล้ว จิดาภาก็พูดอะไรไม่ได้

หันหน้ากลับไปมองพันเดช ด้วยรอยยิ้มหวานและมีเสน่ห์ เสียงที่อ่อนหวาน อย่างกับเด็กน้อยที่อยู่ในละครสมัยก่อน

“ผู้ช่วยชีวิต ขอบคุณที่คุณช่วยชีวิตไว้นะคะ ผู้หญิงคนนี้ไม่ สามารถจะตอบแทนได้ มีเพียง…….

มองไปยังรอยยิ้มจอมปลอมของเธอนั้น สายตาของพัน เดชมองเธออย่างมีความหวัง ไม่รีบร้อน แน่นิ่ง ดูเหมือนว่ามัน เป็นสิ่งที่ดี

มองเธอไปเหมือนกัน รอเธอพูดถึงประเด็นสำคัญ เขาถึง พูดขึ้นเป็นหนึ่งเดียวกัน!

จิดาภา”……”

คำพูดพวกนั้นที่พูดออกมา เหมือนจะไม่ได้หมายความว่า อย่างนั้น……..

แต่ทว่า จิดาภากลับไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น

มองไปยังพันเดช เธอยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้น ไม่มีใครที่ ออกมาจากถ้ำเสือ แล้วยังจะกลับเข้าไปหรอกนะ คุณพันเดชหา วิธีอื่นเถอะค่ะ!
ถ้ำเสือ?

ได้ยินเช่นนั้น หน้าของพันเดซ ซาไปเล็กน้อย “จิดาภา

แต่งงานกับฉันมันรู้สึกผิดขนาดนั้นเลยเหรอ? ”

“ไม่รู้สึกผิดเหรอ? “จิดาภามองเขาแล้วถามกลับไป

“รู้สึกผิดยังไง? ”

“อย่าพูดเรื่องอื่นเลย ก่อนที่พวกเราจะแต่งงาน วันนั้นคุณ กลับบ้าน? วันนั้นไม่ใช่วันที่ตกเป็นข่าว? “จิดาภามองเขา แล้วพูดชัดถ้อยชัดคํ

พันเดชขมวดคิ้ว เธอยังกล้าพูดเรื่องเมื่อ 2 ปีที่แล้วอีกเห รอ? ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีเรื่องที่เธอโกหกฉันเลยนะ!

“ถึงจะไม่โกหกคุณ คุณคิดว่ามันไม่เหมือนกันเหรอ? ”

ดาภาถาม

“ใช่! “พันเดชพูดขึ้น

“ไม่เหมือนกันยังไง? ! ”

“อย่างน้อย…ตอนนี้ ฉันมองเธอ คงไม่รู้สึกรังเกียจ

ขนาดนี้! “พันเดชพูด

ได้ยินเช่นนั้น จิดาภาก็ทำเหมือนเขา เลิกคิ้วขึ้น “คุณหมาย ถึง รูปลักษณ์ภายนอก? ”

“ใช่ นี่เป็นสิ่งที่เปลี่ยนไปมากที่สุด!

ได้ยินเช่นนั้น พันเดชก็ยิ้มยกออกมาไม่คิดเลยว่าคุณพันเดชที่คิดว่าตัวเองนั้นสูงศักดิ์ ก็เป็นคนที่ตัดสินคนจากรูป ลักษณ์!

เธอพูดอย่างถากถาง ทำไมพันเดถึงฟังไม่ออก

หันกลับไป มองไปยัง ใบหน้าหล่อเหลาที่ถูกปกคลุมด้วย ความโกรธ “จิดาภา มองคนที่รูปลักษณ์ภายนอกมันผิดตรง ไหน? ”

2ปีที่แล้วการมองคนที่รูปลักษณ์ภายก็เป็นปัญหานั้นเห

รอ?”

“ฉันยอมรับว่าฉันไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานเพื่อธุรกิจ ไม่ เห็นด้วยตั้งแต่แรก แต่เธอยังตั้งใจที่จะแสดงออกไปแบบนั้น นิสัยที่ไม่ค่อยพูดจา เธอคิดดู ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นจะรับได้ ไหม? “พันเดชมองจิดาภาแล้วพูดอย่างชัดถ้อยชัดค่า