บทที่296เรื่องวุ่นวายฉากหนึ่ง(3)

บทที่ 296เรื่องวุ่นวายฉากหนึ่ง (3)

ตุลยานึกแล้วก็พูดขึ้น “ไม่ค่ะ ก็รู้จักกันที่ทำงาน แต่อาจจะ สนิทกันนิดหน่อยแค่นั้น

คุณยายยิ้มเย็น “คุณตุลยา อยู่ห่างๆพวกเขาไว้หน่อยก็ดี สัตว์เรียกประเภทจากชนิดของมัน แต่แยกคนจากสังคมที่คน อยู่ คบคนพาล พาลพาไปหาผิด คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล นะ” คุณยายไม่ได้พูดอย่างชัดเจน แต่สายตา ท่าทาง บอกได้ ว่าไม่ถูกใจลยาเลย

ตุลยาท่าทางกระอักกระอ่วน แต่ก็เก็บไว้ พยักหน้ารับ เสียงเบา “เข้าใจแล้วค่ะ”

คุณยายก็ไม่พูดอะไร

พันเดชมองสองคนนั้นแล้วพูด “ไปเถอะ”

“คุณพันเดช ให้โอกาสพวกเราสักครั้ง

“คุณตุลยา ช่วยเราด้วย”

ตอนนี้ตุลยาเองตัวเองยังเอาไม่รอด จะช่วยพวกเธอได้ อย่างไร

มองพวกเธอแล้วตุลยาก็ทำเป็นไม่เห็น
“คุณตุลยา เราทำทั้งหมดก็เพื่อคุณถึงได้ออกมาเป็นแบบ นี้ ช่วยพูดกับคุณพันเอซ ให้หน่อย

ไม่ทันได้ตั้งตัว ทุกอย่างก็หลุดออกมา

ตุลยายืนอยู่อย่างตกใจ ให้พูดต่อไปคงได้รู้เรื่องเยอะกว่า

นี้แน่

แต่คุณยายท่านเป็นคนฉลาด แค่เธอพูดก็จะยิ่งผิด ดังนั้น เธอจึงทำได้แค่ใช้สายตามองไปที่พวกเธอไม่กล้าพูดอะไร

จิดาภายืนอยู่ก็เข้าใจทั้งหมด

“โถ คนมีเงินพวกนี้ ชอบสร้างภาพ

จิดาว่านึกแล้วก็มองท่าน “คุณ…ยาย

เมื่อได้ยินจิดาภาเรียกยาย ก็รู้สึกว่าลื่นหูพอสมควร

“ยายคะ เอาอย่างนี้ ปล่อยพวกเขาไปเถอะ หนูว่าคราว หน้าคงไม่กล้าแล้ว” จิดาภาพูด

คิดไม่ถึงว่าคนที่ออกปากช่วยจะเป็นจิดาภา สองคนที่ทำ ผิดงงแล้วก็พยักเห็นเห็นด้วย

“แต่เธออย่าลืม พวกเขากำลังจะยื่นมือไปตบเธอนะ” คุณ

ยายพูด

“ก็เพราะแบบนี้ไงค่ะ ฉันเชื่อว่าครั้งหน้าก็ไม่กล้าแล้ว”

ดาภาพูด

คุณยายมองจิดาภา
“ยายค่ะ ยายกลางแขนปกป้องหนูขนาดนี้ ถ้าหากว่าทุก คนเห็นต่อไปก็คงไม่มีใครกล้ามาทำอะไรหนูแล้วค่ะ

“แบบนี้แหละดี ต่อไปใครกล้ารังแกเธอ ก็อยู่ไม่ได้แล้ว” คุณยายพูด คำพูดนี้เหมือนประกาศให้ทุกคนรับทราบด้วย อย่างเห็นได้ชัด

จิดาภาเหงื่อตก มันชัดเจนเกินไปแล้ว

“ยายคะ ตอนนี้ต้องใช้คนอยู่ เก็บพวกเขาไว้เถอะ คอยดู ไปถ้าทำผิดอีกค่อยไล่ออก” จิดาภาพูด

จิดาภาพูดขนาดนี้แล้ว คุณยายก็ต้องตกลง

“ถ้าเธอพูดแบบนี้ก็ตามใจเธอ

“ขอบคุณค่ะยาย”

คุณยายมองไปที่สองคนนั้น “ถ้าไม่ใช่ขอไว้ ฉันไล่พวก

เธอออกแน่”

“ค่ะ ขอบคุณค่ะคุณยาย ขอบคุณค่ะคุณจิดาภา”

จิดาภามองสองคนนั้น “ไม่ต้องขอบคุณ แต่อย่างน้อยก็ ต้องขอโทษฉัน”

สองคนที่ทำผิดมองจิดาภา แต่จิดาภากลับมองพวกเธอ อย่างจงใจ

สุดท้ายสองคนนั้นก็เอ่ยปาก “ขอโทษค่ะคุณจิดาภา”

“ไม่เป็นไร ในเมื่อเป็นแบบนี้ เรื่องก่อนหน้านี้ก็แล้วกันไปแล้วกัน” จิดาภาพูด

ตอนแรกพวกเธอคิดว่าจิดาภาจะเอาเรื่องเอาราวพวกเธอ ต่อ แต่ไม่คิดเลยว่าจิดาภาจะพูดแบบนั้น สองคนก็ได้แต่พยัก

หน้าหลังจากจากก็เดินหนีไป ตุลยายืนดูจิดาภาและคุณยายเข้ากันได้ดีอย่างเป็นที่เป็น

ขลุ่ยก็เหมือนกับสองมือโดนตบหน้า