บทที่293ปากคอเราะร้าย(6)

บทที่ 293 ปากคอเราะร้าย (6)

เมื่อได้ฟังที่จิดาภาพูด พวกเขาก็พยักหน้า แต่แก้วก็พูดขึ้นมาอีกว่า “ จิ เธอเองไม่ใช่คนแรกที่มีข่าว อื้อฉาวกับคุณพันเดซ เธอต้องระวังหน่อย

จิดาภารู้ว่าแก้วหมายถึงตุลยา

พูดถึงเรื่องนี้จิดาภาก็นึกถึงเรื่องที่ถูกลักพาตัว กษิดิษตอน นี้ยังไม่ถูกจับตัวได้ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าหนีไปที่ไหน ถ้าเกิดว่าเจอเขาก็ คงจะรู้ได้ว่าใครกันแน่ที่อยู่เบื้องหลัง

จิดาภาก็โยงเรื่องเข้ากันอย่างไม่ทันรู้สึกตัว เมื่อสติกลับ มา จึงมองดูแก้วแล้วพยักหน้า “ฉันรู้แล้ว”

ตอนนั้นเองที่พนักงานสองคนเดินเข้ามาถามอย่างอดไม่

ได้

“โตป่านนี้แล้ว คำพูดนี้ต่อให้ตายก็พูดให้เป็นได้ แต่คิด ไม่ถึงจริงๆว่าจะยอมเป็นเมียน้อยเขาจริงๆ

คำพูดนี้ต้องการพูดใส่จิดาภาชัดๆ

จิดาภานั่งอยู่ตรงนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมา

อีกคนก็พูดเสริมขึ้นมา “นั่นนะสิ แต่ว่าคนเดี๋ยวนี้ แค่เห็นว่าดีก็ว่าตามกันไป ไม่รู้เลยว่ากำลังโดนสร้างเรื่องมาหลอก

เปล่า

“ฮัลโหล นี่พูดจบรียัง” แก้วก็ทนไม่ได้

เรื่องซุบซิบนินทาพวกนี้ เป็นเพราะเรื่องมันเกิดขึ้นมาแล้ว แต่ที่แก้วรับไม่ได้จริงๆ คือเอาพูดสาดเสียเทเสียลับหลัง

“ทำไม ไม่อยากให้พูดถึงเหรอ”

“กล้าทําก็ต้องกล้ารับสิ” สายตาสองคู่จ้องมองกันอย่างดุ

เดือดเต็มไปด้วยความเกลียด

สองคนนี้สนิทกันกับดุลยา ว่ากันตรงๆตุลยาเป็นคนฝาก เข้ามาดังนั้นก็ต้องปกป้องเธอเป็นธรรมดา

จิดาภาหัวเราะ “คุณสองคน น่าจะเป็นมดเฝ้าพวงมะม่วง

สองคนกำลังจะเดินเข้ามาหลังจากที่ได้ยินจิดาภาพูด ก็ หยุดแล้วมองเธอ “หมายความว่ายังไง

“คุณสองคนไม่ได้แอบชอบคุณพันเดชหรอกนะ”

“เธอพูดอะไรของเธอ” ทั้งสองคนตกใจ มองจิดาภาแล้ว พูดอย่างโกรธๆถ้าเรื่องพวกนี้ไปเข้าหูตุลยาเข้า เธอทั้งสองคน ต้องโดนไล่ออกแน่

“ไม่ใช่เหรอ ถ้าไม่ใช่จริง ทำไมต้องทำเสียงแบบนั้น” จิดา ภาพูดเสียงเรียบ
โดยปกติเธอไม่เคยต้องมาเถียงเรื่องไร้สาระพวกนี้ แต่ว่า วันนี้เรื่องที่ถูกเก็บมาทั้งหมด ต้องถูกระเบิดออกมา

“จิตาภา เธออย่ามาพูดมั่วซั่วนะ ทั้งสองรีบพูดขึ้นมา

ถ้าเรื่องถูกพูดออกไป ชีวิตทั้งสองลำบากแน่

จิดาภายิ้มอ่อน สายตามองดูพวกเธอทั้งคู่อย่างประเมิน “แต่ยังไงก็ได้แค่แอบชอบเพราะยังไงก็เป็นไปไม่ได้ ต่อให้เป็น เมียน้อยยังไงก็ต้องพอสมควร แต่เธอสองคน..” จิดาภายิ้ม ไม่ ได้พูดอย่างชัดเจนนัก แต่ความหมายนั่นก็ชัดเจน

สายตาที่เธอมองราวกับตบหน้าของสองคนนั้นจนหน้า แดงไปหมด

คำพูดของเธอนั้นเหมือนกับอาวุธที่ฟาดฟันทั้งสองคนจน

เป็นใบ้ ตอบโต้อะไรไม่ได้

เห็นจิดาภาเวลาโมโห ก็พอรู้อยู่ว่าเธอพอตัว แต่ก็ไม่คิด ว่าจะขนาดนี้

แก้วกับคนที่สนิทกันกับจิดาภาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้น

ตอนที่จิดาภาจะร้ายขึ้นมา ไม่ใช่ว่าคนธรรมดาที่ไหนจะรับ

“จิดาภา หุบปากเดี๋ยวนี้ สองคนพุ่งเข้ามาจะลงมือกับจิดา